به گزارش ایرنا، "مصطفی ناصری" دانشجوی مقطع دکترا در آلمان با انتشار تصویر" خلیل‌زاد" نوشته است که این چهره منفور، در برابر کشتار غیر نظامیان توسط طالبان خاموش بود و اکنون که تعداد زیادی از افراد طالبان در بمباران‌ها کشته شده اند، نوشته است که گورهای بیشتر باعث پیشرفت مذاکرات صلح نمی شود.
«آصف آشنا» سخنگوی سابق دولت وحدت ملی افغانستان و آگاه سیاسی نیز با انتشار عکس "زلمی خلیل‌زاد "نوشته است: این گرگ سالهاست که با رمه آشناست.
«حامد علمی» مشاور سابق رئیس جمهور ی افغانستان ،خواستار کمپین وسیع برای برکناری "خلیل زاد" شده و از مردم خواسته است که در این کمپین شرکت کنند و از آمریکا بخواهند که شخصی دیگری را نماینده خود در امور صلح افغانستان کند.
روزنامه های افغانستان نیز به نقل از واشنگتن پست نوشتند تصاویری که این روزها از افغانستان به جهان مخابره می شود، نشان دهنده تراژدی و بیانگر فاجعه در سیاست خارجی آمریکاست.
این روزنامه اضافه کرد در دروازه شهرهای تصرف شده توسط طالبان اجساد آویزان است . در شهر لشکرگاه، مرکز استاند هلمند افراد گروه طالبان در حالی که جسد کودک افغان پشت سر شان روی جاده افتاده، با افتخار مقابل دوربین عکاسی ژست گرفته اند.
در این نوشته آمده است که در منطقه دیگری از افغانستان پزشکان برای نجات کودکی دیگر که مورد ضرب و شتم طالبان قرار گرفته تقلا می کنند. به کدام گناه؟ گناهش این بوده که پدرش را دوست نداشتند.
واشنگتن پست در ادامه می نویسد این حوادث یادآور نامه معروف ۴۶ سال قبل "سیسوات سیریک ماتاک"، شاهزاده کامبوج به سفیر وقت آمریکا هنگام خروج نظامیان آمریکایی از آن کشور است، زمانی که خمرهای سرخ سایه‌اش را بر سراسر این کشور می گستراند: «من حتی یک لحظه هم فکر نمی‌کردم که شما مردمی را که آزادی را انتخاب کرده‌اند، روزی تنها بگذارید. شما ما را از حمایت‌تان محروم کردید و از ما هم کاری ساخته نیست. شما ما را ترک می‌کنید و آرزوی ما این است که شما و کشور تان خوش‌بختی را زیر آسمان پیدا کنید. تنها اشتباه ما باور به شما آمریکایی‌ها بود.»
این منبع افزوده است که تاریخ تکرار می‌شود. سه سال پیش مایک پمپئو، وزیر خارجه وقت آمریکا گفت که زلمی خلیل‌زاد برای کمک به تلاش‌های صلح به وزارت خارجه می پیوندد. در فضای مه‌آلود، خلیل‌زاد گزینه مناسبی به نظر می‌رسید. وی در افغانستان بدنیا آمده، مثل بسیاری از طالبان پشتون است، با فرهنگ افغان‌ها آشناست و به هر دو زبان دری و پشتو صحبت می کند.
براساس نوشته واشنگتن پست، روزنامه آنچه پمپئو یک مزیت می شمرد در واقع صداقت بود: افغان‌ها هرگز به خلیل‌زاد اعتماد نکردند. جایی که واشنگتن بی‌طرفی را می دید، افغان‌ها یک فرد با تمایلات قومی را مشاهده می کرد»
اما به نوشته این روزنامه، مشکل تنها گذشته خلیل‌زاد نیست بلکه وضعیت فعلی او هم یک مشکل است.
واشنگتن پست می‌نویسد خلیل‌زاد برای توجیه ادامه مذاکرات صلح تاکید می کند که طالبان تغییر کرده و گفته که طالبان آن گروهی نیست که پیش از حملات ۱۱ سپتامبر هیلاری کلینتون، وزیر خارجه پیشین را فریب داد.
به گفته خلیل‌زاد طالبان دیگر آن گروهی که با القاعده متحد بود نیست و حالا بیشتر تمایلات ملی‌گرایانه دارند. اما به نوشته این روزنامه بسیاری افغان‌ها طوری دیگر فکر می‌کردند اما راهی برای ابراز آن نداشتند. خلیل‌زاد به هیچ مخالفی مجال ابراز نظر نداد. وی و سفارت آمریکا در کابل مانع صدور روادید برای آن عده از مقام‌های ارشد افغان شدند که ممکن بود با اعضای کنگره صحبت کنند.
واشنگتن پست در ادامه نوشت حالا خلیل‌زاد آنچه را که بسیاری می دانستند اذعان می‌کند: "طالبان سهم شیر در قدرت را می خواهند.اکنون افغان‌ها با حسرت هزینه انسانی کار خلیل‌زاد را می بینند.
در ادامه این مطلب اضافه شده است "خلیل‌زاد" بدون رضایت دولت افغانستان پای توافقنامه‌ای را با طالبان امضا کرد که باعث شد پنج هزار و ۵۰۰ جنگجوی خطرناک طالبان از زندان آزاد شوند، زندانیانی که امروز نقش مهمی در خشونت‌ها دارند.