به گزارش ایرنا، این خبرنگاران با استفاده از ماسک، دستکش، شیلد صورت و همراه داشتن پلاکاردهایی حاوی جملات هشداردهنده درباره کرونا از صبح تا حوالی ظهر امروز حرکت نمادین خود را از مقابل استانداری کرمان شروع کردند.
خبرنگاران پس از آغاز این برنامه از آنجا که متوجه شدند در سالن پیامبر اعظم (ص) استانداری جلسه ای برقرار است، نخستین هدف خود را مدیران حاضر در این نشست قرار دادند و برای مشاهده کیفیت رعایت اصول مراقبتی و بهداشتی در محل جلسه حاضر شدند و مشاهده کردند که فاصله مورد نیاز برای نشستن رعایت نشده و یکی از سخنرانان نیز ماسک خود را هنگام صحبت برداشته بود.
جلسه مذکور به ریاست معاون عمرانی استاندار کرمان دایر بود که وی نیز پس از مشاهده خبرنگاران گان پوشیده و پلاکارد به دست، با تایید اینکه برخی نکات بهداشتی مانند فاصله های اجتماعی رعایت نشده گفت که ضرورت دارد همه ما مدیران و مردم اصول بهداشتی را در این شرایط خاص کرونایی با حساسیت بیشتر رعایت کنیم.
حضور و اعتراض در جمع شهروندان
این خبرنگاران که از خبرگزاری های ایرنا، فارس، ایسنا، صداوسیما، باشگاه خبرنگاران، خبرگزاری میزان و سایر رسانه ها مانند روزنامه جام جم، صبح کرمان و پایگاه خبری راه آرمان حضور داشتند، در ادامه به سمت چند نقطه شلوغ شهر کرمان رفتند و ضمن گفت وگو با مردم و اهدای مایع ضدعفونی کننده و ماسک، اعتراض نمادین خود را به عادی انگاری های کرونایی به این شکل نشان دادند.
میدان های آزادی و مشتاق، بازار و مناطق حاشیه ای شهر کرمان از جمله مکان هایی بود که خبرنگاران در آنجا حاضر شدند و علاوه بر توزیع برخی ملزومات بهداشتی بین شهروندان بر رعایت فاصله اجتماعی توسط مردم تاکید کردند.
عباس تقی زاده رئیس کمیته اطلاع‌رسانی ستاد مدیریت بیماری کرونا در استان کرمان و مشاور استاندار کرمان نیز خبرنگاران را در این برنامه نمادین همراهی می کرد و پیش از آن در مکاتبه با دانشگاه علوم پزشکی کرمان و مسئولان مربوطه، مقدمات برگزاری این حرکت نمادین را فراهم کرده بود.
خبرنگاران حاضر در این برنامه تاکید داشتند که رسالت و کار اصلی اطلاع رسانی و انجام فعالیت های رسانه‌ای برای پیشگیری و آموزش را همانند همیشه در دستور کار خود دارند اما به علت بی توجهی به اصول بهداشتی که سبب شده آمار مبتلایان و فوتی های کرونا شدت بگیرد، دست به چنین برنامه ای زده اند.
اعتراض از نگاه خبرنگار ایرنا
نجمه حسنی خبرنگار ایرنا که خود از بانیان این برنامه بود و در مدت زمان شیوع کرونا نیز در کنار سایر همکارانش تلاش های زیادی در تولیدمحتوای مربوط به مقابله با کرونا داشته بعد از این برنامه نمادین چنین نوشت:
حدود ۲ سال است که کارمان شده مخابره خبرهای بد، ویروس کرونا با عادی انگاری‌های برخی از مسئولان و مردم همچنان می تازاند و ما به عنوان خبرنگار، دوشادوش عادی انگاری‌های مردم، خبر پرکشیدن هموطنان‌مان را مخابره می کنیم و خدا می داند چقدر خسته ایم از انتشار اینهمه خبرهای بد.
خبر ورود ویروس کرونا در استان کرمان را اسفند سال ۹۸ درست چند ماه بعد از شهادت حاج قاسم همان زمانی که هنوز شوک رفتن او را باور نداشتیم در خبرگزاری انتشار دادیم.
اما آن زمان تصور نه ما به عنوان خبرنگاران بلکه پیش بینی متخصصان امر بهداشت و درمان بر این بود که ممکن است چند ماهی کرونا کشور را درگیر کند، امیدمان به قرنطینه های خانگی و گرم شدن هوا بود تا مگر کلونی این ویروس منحوس متلاشی شود اما مگر بی تفاوتی و عادی انگاری برخی افراد ناآگاه یا عادی انگار گذاشت که چنین شود؟
خیلی ها تمام اسفند ۹۸ و فروردین سال ۹۹ را در خانه ماندند و به اصلاح قرنطینه خانگی راه انداختند، اما برخی دیگر با پرداختن به سفرها و دید و بازدیدها موضوع را جدی نگرفتند؛ برخی که هنوز هم جدی نگرفته اند و معلوم نیست باید دیگر شاهد چه رویدادهایی باشند تا تلنگر لازم در رفتارشان قابل رویت باشد.
چندی نگذشت که همه گیری ویروس منحوس کرونا استان کرمان، کشور و تمام جهان را درنوردید و ما ماندیم و انبوه خبرهای بد؛ اما مدتی بعد که غول کرونا چهره واقعی خود را با گرفتن جان نزدیکان، دوستان و آشنایان به نمایش گذاشت اکثر قریب به اتفاق جامعه با رعایت نسبی پروتکل های بهداشتی سعی در حفظ جان خود و بهبود شرایط داشتند اما نوروز ۱۴۰۰ هم رسید و باز هم نه تنها خبری از رفتن کرونا نشد بلکه هر بار نوعی جدید و البته قدرتمندتر از خود به نمایش گذاشت. اینجا بود که خیلی ها به قول خودشان خسته شدند و زدند به سیم آخر.
حالا با وجود اینکه شرایط استان کرمان از مرز قرمز هم عبور کرده اما زندگی به صورت عادی همچون روزهای بی کرونا در این استان جریان دارد.
از پارک هایی با چراغ های خاموش که پذیرای مردمی هستند که حاضرند با نور چراغ های خودرو یا حتی چراغ قوه موبایل هایشان در کنار هم در پارک ها بنشینند یا بازی کنند گرفته تا باشگاه هایی که پشت درهای بسته ادامه فعالیت می دهند و مردمی که جشن عروسی و عزا را همچون گذشته بر پا می کنند و با هر هلهله ای و شیونی جان هزاران نفر را در این مراسم به خطر می اندازند.
بی شک بیشتر اقشار جامعه روزانه اخبار مختلف را دنبال می کنند و از چرایی و چگونگی اوضاع دنیا بی خبر نیستند اما فقط خدا می داند خبرنگارانی که هر روز در چند نوبت نه تنها خبرها را از زبان مسئولان می شنوند بلکه آنها را تحلیل، تفسیر و منتشر می کنند، چه شرایط روحی خواهند داشت.
فقط خدا می داند حال خبرنگاری را که از مرگ های کرونایی می نویسد، از جا نداشتن قبرستان ها، از کمبود دارو و تخت بیمارستان، از پر شدن ظرفیت بیمارستان ها، از خسته و بیمار شدن پرسنل درمان و از همه بدتر از فقر فرهنگی برخی که هنوز هم با دیدن شرایط موجود حاضر به استفاده از ماسک یا فاصله گرفتن اجتماعی نیستند، فقط خدا می داند.
نیک می دانیم که در این شرایط باید با تسریع در واردات یا تولید واکسن کرونا، شرایط را ایمن تر کرد اما مگر واقعیتی غیر از ضرورت رعایت بیشتر نکات ایمنی در شرایط کنونی وجود دارد؟ پس انتظار است که هرکدام از ما شهروندان با توجه به مسئولیت اجتماعی خودمان، زمینه کاهش شدت همه گیری و ریشه کنی کامل این ویروس را فراهم آوریم.