محمدعلی زلفی گل یک شیمیست است و دبیری انجمن شیمی ایران را برعهده دارد. او رییس سابق دانشگاه بوعلی همدان بود.همچنین به عنوان دانشمند برگزیده بین المللی در رشته شیمی آلی معرفی شده است.
محمدعلی زلفی‌گل متولد سال ۴۵ روستای صالح آباد آشتیان است و لیسانسیه شیمی از دانشگاه اراک.
وی مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه صنعتی اصفهان و از دانشگاه شیراز گرفته است.
سوابق تحصیلی نشان می دهد که زلفی گل در تمام مقاطع دانشجوی ممتاز بوده و به کار تحقیق و پس از فارغ التحصیلی در مقطع دکتری به کار تدریس علاقمند است.
او در دوره جنگ تحمیلی بر اثر عامل شیمیایی مجروح شد.
محمدعلی زلفی‌گل سال ۱۳۷۱ در نهمین گردهمایی دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترای داخل و خارج از کشور در دانشگاه فردوسی با ارائه مقاله علمی استخراج شده از پایان نامه کارشناسی ارشد خود رتبه اول را در بخش علوم پایه کسب کرد.
دانشجوی نمونه دانشگاه شیراز بلافاصله پس از اخذ مدرک دکترا، در دانشگاه بوعلی سینا به عنوان استادیار مشغول به تدریس و سپس به ریاست این دانشگاه منصوب شد.
او از سال ۸۴ حائز رتبه استادی شد و از سوی انجمن شیمی ایران به عنوان شیمیدان برجسته زیر ۴۰ سال کشور در گرایش شیمی آلی، انتخاب و جایزه دکتر ارشیا آزاد به وی اهدا شد.
از سال ۱۳۸۳ نام محمدعلی زلفی گل در لیست یک درصد دانشمندان پر استناد رشته شیمی جهان، در پایگاه اطلاعات و آمار علمی ISI قرار گرفت است.
ایندکس اچ (H-Index) زلفی‌گل ۵۵ و تعداد ارجاعات به مقالات بین‌المللی وی بالغ بر ۱۳ هزار و ۷۰۰ مورد است.
از او ۵۳۰ مقاله در مجله‌های بین المللی تحتISI به صورت فردی و اشتراکی منتشر شده است
کتاب "مبانی سنتز ترکیبات آلی با نگرشی نوین" اثر اوست که به عنوان سرفصل درسی شیمی آلی از سوی شورای برنامه ریزی وزارت علوم تایید شده است.
کسب رتبه اول پژوهش‌های بنیادی در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی خوارزمی، اخذ جایزه از سازمان کنفرانس اسلامی (COMSTEC) و دریافت نشان درجه دو ملی پژوهش از ریاست جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۰ از دیگر افتخارات علمی اوست. همچنین در سال ۱۳۹۴ به عنوان استاد نمونه کشوری انتخاب شد و در همین سال جایزه علمی علامه طباطبایی بنیاد ملی نخبگان را نیز دریافت کرد.
فرد پیشنهادی برای تصدی وزارت علوم تحقیقات و فناوری در زمینه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی هم قلم زده است که مجموعه مقالات وی زمینه‌های علم سنجی، سیاست گذاری علم و پژوهش در کتاب "دانش برای دانایی" چاپ شده است.