به گزارش روابط عمومی پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، نتایج مطالعه ملی «رابطه بین شادکامی و سلامت خودگزارشی» نشان می دهد، شادی با بسیاری از مؤلفه های تاثیرگذار بر سلامت از جمله: عوامل ژنتیکی، وضعیت سلامت، تعهد اجتماعی و سلامت روان، رفتارهای ارتقا دهنده سلامت (روابط بین فردی، تغذیه، استرس، رشد معنوی، فعالیت جسمانی و مسئولیت در برابر سلامتی)، وضعیت تاهل، عوامل اقتصادی - اجتماعی از قبیل وضعیت اشتغال، سطح درآمد و شهر محل سکونت و درک افراد از سلامت ارتباط دارد.
از بین عوامل ذکر شده سلامت نقش مهمتری دارد؛ بطوری که طیف گسترده‌ای از مطالعات طولی و تجربی گزارش کرده اند که ارتباط بین شادی و سلامت، فراتر از تفاوت‌های جمعیت شناختی و شرایط زندگی است.
این مطالعه اولین مطالعه ملی است که ارتباط بین دو شاخص شادکامی و سلامت خودگزارشی را در ۱۹ هزار و ۴۹۹ فرد بزرگسالان ۱۸ تا ۶۵ سال سال ساکن شهرها و روستاهای ایران در سال ۱۳۹۹ مورد بررسی قرار داده است. در این پژوهش علاوه بر سطح سلامت افراد، ارتباط متغیرهای سن، جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال و سطح درآمد با شادکامی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
اهمیت وضعیت سلامت بر سطح شادکامی
نتایج بررسی ها نشان داد اگرچه تقریبا تمام متغیرهای مورد بررسی (سن، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال و میزان درآمد) با سطح شادکامی افراد ارتباط دارند، اما سطح سلامت خودگزارشی بسیار مهمتر از سایر متغیرها است. بطوری که افرادی که سطح پایینی از سلامت را گزارش کرده اند، پنج برابر افرادی که سطح سلامت خود را خوب گزارش کرده اند، احتمال دارد افرادی ناشاد باشند.
شادی باعث فعال شدن سیستم ایمنی می شود و تحت تاثیر فرایندهای شناختی ابعاد مختلف سلامت را به شیوهای مثبت تحت تاثیر قرار می دهد و موجب افزایش سلامت جسمی، افزایش طول عمر و کاهش تنش شود.
بنابراین می توان این فرضیه را نیز بیان کرد که ارتباط بین شادی و سلامت دو سویه است و سطح شادکامی نیز بر وضعیت سلامت افراد تاثیرگذار است؛ بطوری که هرچه فرد شادتر باشد کمتر به مشکلات روانی دچار می شود، دربرابر بیماری مقاوم تر و از سلامت جسمی بالاتری نیز برخوردار است.
نتایج مطالعه حاضر تأیید کننده ارتباط قوی بین شادکامی و سلامت بود. به همین دلیل توصیه می شود برای بهبود وضعیت شادکامی افراد به جای مداخلات مستقیم برای بهبود شادی مردم، تمهیدات لازم برای ارتقای سلامت مردم جامعه به کار گرفته شود.
نتایج این مطالعه منبع اطلاعاتی مفیدی در اختیار سیاستگذاران و برنامه ریزان قرار می دهد تا با به کارگیری نتایج حاصل از این پژوهش و برنامه ریزی و مداخله در متغیرهای تأثیرگذار بر سطح شادکامی گام های مؤثری در جهت ارتقای سطح شادکامی ایرانیان بردارند.
این طرح پژوهشی با حمایت موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد) و توسط دکتر علی منتظری و با همکاری دکتر سمیرا محمدی، دکتر محمود طاووسی، علی اصغر حائری مهریزی، فاطمه نقیزاده از پژوهشگران پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی انجام شد.