حجت الاسلام محمدعلی رضایی اصفهانی با استناد به آیه ۳۰ سوره فرقان گفت: بر اساس این آیه پیامبر اکرم (ص) در روز قیامت به درگاه الهی شکایت می کند که مردم، قرآن را رها کردند. یکی از مهجوریت های قرآن در زمان بنی امیه بود و یزید که فردی فاسق و فاجر بود، می خواست اسلام و در راس آن قرآن را از جامعه دور کند. ولی امام حسین (ع) در مقابل این حرکت ایستاد و قرآن را احیا کرد و باعث احیای سنت پیامبر و مکتب اسلام شد.
وی با اشاره به این جمله امام خمینی (ره) که محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است، اظهار داشت: یکی از معانی این جمله همین است که امام حسین (ع) قرآن را از مهجوریت نجات داد و سطحی از مهجوریت کنار رفت. البته هنوز قرآن در بسیاری جوامع اسلامی مهجور است ولی در جهان آن روز که قرآن در حال خارج شدن از صحنه بود، حرکت امام حسین (ع) از این مساله جلوگیری کرد. در آن دوره احکام قرآن معطل شده بود و به کلام الهی عمل نمی شد و حتی مسائل ضد قرآن در جامعه رواج داده می شد.
این استاد حوزه علمیه قم با اشاره به فرازی از زیارت ناحیه مقدسه گفت: امام زمان (عح) خطاب به سیدالشهدا (ع) می فرماید کنت للرسول ولدا و للقرآن سندا تو فرزند پیامبر و سند قرآن هستی. سند قرآن یعنی تکیه گاه قرآن و در واقع امام حسین (ع) کسی است که قرآن را از مهجوریت درآورد. البته یزید و بنی امیه می خواستند با شهادت امام حسین (ع) قرآن را بیشتر مهجور کنند و قرآن و سنت و مکتب اهل بیت را کنار بگذارند ولی جوشش خون امام حسین (ع) این مساله را برعکس کرد و آن که نابود شد بنی امیه و یزید بود. لذا امام حسین (ع) سند قرآن است یعنی پشتوانه قرآن است که کلام الهی را زنده کرد.
نهضت عاشورا عمل به قرآن است
نویسنده تفسیر قرآن مهر گفت: نهضت عاشورا یعنی نهضت عمل به قرآن. در واقع نهضت عاشورا، عمل به قرآن است. امام حسین (ع) در وصیت نامه ای که به برادرشان محمد حنفیه نوشتند، بر این نکته تاکید کردند که می خواهند برای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح در امت جدشان به کربلا بروند. یعنی آن حضرت برای عمل قرآنی قیام کردند. مبارزه با ظلم و اصلاح از مباحث قرآنی است. آن حضرت از مدینه هجرت کردند؛ هجرت نیز یک عمل قرآنی است. همچنین آن حضرت با ظلم مبارزه کردند و با دشمن به جهاد پرداختند که جهاد نیز یک عمل قرآنی است.
خدمات امام حسین (ع) به قرآن
رئیس مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث جامعه المصطفی با اشاره خدمات امام حسین (ع) به ساحت قرآن کریم گفت: بیان روش های تفسیر قرآن، تفسیر آیات قرآن، عمل به قرآن و مهجوریت زدایی از قرآن از خدمات سیدالشهدا به قرآن است.
رضایی اصفهانی درباره بیان مراتب فهم قرآن گفت: در روایتی از امام حسین (ع) مراتب فهم از قرآن در چهار مرحله عبارات، اشارات، لطایف و حقایق طبق بنی شده است. در این روایت آمده بعضی مردم از عبارت های قرآن بهره می برند. معمولا مردم قرآن را می خوانند که آن نیز دارای پادش است و حتی نگاه به عبارت های قرآنی عبادت شمرده شده است.
وی ادامه داد: برخی افراد، مرتبه بالاتری را درک می کنند که عبارت از اشارات قرآنی است. یعنی علاوه بر فهم عبارت های قرآنی به معانی و تفسیر قرآن دقت می کنند و نکات آن را متوجه می شوند. مرتبه سوم نکات لطیف در قرآن است که اولیای الهی به آن پی می برند و مرتبه چهارم حقیقت قرآن است که طبق آیه قرآن فی لوح محفوظ است همچنین بر اساس آیه ۷۹ سوره واقعه لایمسه الاالمطهرون فقط افراد پاک به آن دسترسی دارند و این مقام مخصوص پیامبر اکرم (ص) و کسانی است که در ردیف آن حضرت باشند.
این پژوهشگر قرآنی با اشاره به بیان روش های تفسیری از سوی امام حسین (ع) گفت: اهل بصره نامه ای به امام حسین (ع) درباره الله الصمد نوشتند. آن حضرت علاوه بر این که روش تفسیر قرآن به قرآن را نام بردند، تفسیر به رای را نیز مذموم شمردند.
رضایی اصفهانی درباره تفسیر آیات توسط امام حسین (ع) اظهار داشت: حداقل ۱۷ آیه از امام حسین (ع) نقل شده که آن حضرت تفسیر کردند و این موارد در موسوعه کلمات امام حسین (ع) جمع شده و ما نیز این موارد را در کتاب قرآن و امام حسین و امام حسین و قرآن جمع آوری کردیم. البته تفسیرهایی که امام حسین (ع) نقل شده، بیش از این موارد است ولی در زمان بنی امیه که زمان خفقان بود، بسیاری روایات از دست رفت. بر خلاف زمان امام باقر و امام صادق (ع) که زمان بنی عباس و دوره تغییر و تحول حکومت بود و آزادی بیشتری در نقل احادیث وجود داشت و لذا روایات تفسیری از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) فراوان است.