به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، در پیام محمد مهدی اسماعیلی آمده است: خبر ضایعه درگذشت علامه محمدرضا حکیمی، عالم اسلام‌شناس، فیلسوف عدالت و متفکر برجسته عدالت‌خواه، که سهم مهمی در گسترش روحیه انقلابیگری در میان جوانان داشت، بسیار تاسف‌برانگیز بود.
جامعیت در عرصه‌های مختلف دانش، تسلط بر ادبیات و نوآوری در اندیشه‌ورزی از ایشان چهره‌ای بی‌بدیل در میان متفکران معاصر ساخته بود. در این غم جانکاه تنها تسلای ما، میراث فکری ماندگار ایشان در قالب کتاب‌های پرشماری است که ده‌ها سال سرچشمه اندیشه تشنگان «توحید» و «عدل» بوده است.
علامه حکیمی همانگونه زیست که می‌اندیشید. همدلی نوشتار و رفتار ایشان الگویی مانا برای جوانان عدالت‌خواه برجا گذاشت که به زیور توکل و تعبد و غنای نفس آراسته شده است.
وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی در این پیام عروج رفیق دیرین مقام معظم رهبری را به محضرشان تسلیت عرض کرده و برای خاندان معزز حکیمی، علاقمندان و شاگردان، و جامعه علم و فضیلت صبر و بردباری، صبر و اجر مسالت کرد.
علامه محمد رضا حکیمی در یک نگاه
به گزارش ایرنا، استاد حکیمی در ماه‌های اخیر چند بار به علت ابتلا به کرونا و بار دیگر به علت ضعف جسمانی ناشی از بیماری در بیمارستان بستری شد و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت، اما پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه آخرین شب مرداد ۱۴۰۰ به علت کهولت سن دیده از جهان فرو بست.
همچنین مرتضی کیا یکی از شاگردان این استاد در گفت و گو با ایرنا خبر درگذشت ایشان را تایید کرد.
«الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و «فریاد روزها» از مهم ترین آثار این اندیشمند ایرانی است.
وی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد و پدرش عبدالوهاب از معتمدان و محترمان بازار این شهر بود. استاد حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند.
او علوم غریبه، رمل و اوفاق را نزد ابوالحسن حافظیان و شیخ مجتبی قزوینی آموخت. استاد حکیمی اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی دریافت کرد.