در پیام آیت الله سید هاشم حسینی بوشهری که نسخه‌ای از آن روز دوشنبه در اختیار ایرنا قرار گرفت، آمده‌است: ارتحال عالم فرزانه و اندیشمند بزرگ علامه محمد رضا حکیمی(رحمة الله علیه) موجب تالم و تاثر گردید.
پیام حاکیست: این عالم ژرف اندیش و محقق متفکر از مفاخر بزرگ اسلامی است که آثار قلمی ارزشمندی در حوزه معارف اسلامی دارد.
پیام ادامه یافته‌است: اینجانب به بازماندگان ایشان و نیز به دوستان و ارادتمندان و مستفیدان از آن مرحوم به ویژه جامعه علمی کشور در حوزه و دانشگاه تسلیت عرض میکنم و علو درجات و رحمت و مغفرت حضرت احدیت را برای ایشان مسألت میکنم.
به گزارش ایرنا، استاد حکیمی در ماه‌های اخیر چند بار به علت ابتلا به کرونا و بار دیگر به علت ضعف جسمانی ناشی از بیماری در بیمارستان بستری شد و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت، اما پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه در آخرین شب مرداد ۱۴۰۰ به علت کهولت سنی دیده از جهان فرو بست.
«الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و «فریاد روزها» از مهم ترین آثار این اندیشمند ایرانی است.
وی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد و پدرش عبدالوهاب از معتمدان و محترمان بازار این شهر بود.
استاد حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند.
او علوم غریبه، رمل و اوفاق را نزد ابوالحسن حافظیان و شیخ مجتبی قزوینی آموخت.
استاد حکیمی اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی دریافت کرد.