به گزارش روز دوشنبه ایرنا، اداره کل اطلاع‌رسانی و امور سخنگویی وزارت امور خارجه، محمد جواد ظریف اظهار داشت: آن عالم فرزانه به عنوان حکیمی قرآن شناس و حدیث دانی برجسته و خردورز عمر پربرکت خویش خود را با تعبد، تهذب و ساده زیستی صرف پژوهش در آیات نورانی قرآن کریم و روایات اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و تالیف ده ها کتاب و مقاله در دفاع و تبیین اصول و ارزش های توحیدی و انسانی کرد و دغدغه‌مندی و توجه ویژه به فقرا و مستضعفان داشت و قطعا افکار ایشان چراغ روشنی برای رهنمایی حق جویان و نسل جوان کشور در مسیر نورانی قرآن و اهل بیت (ع) خواهد بود.
ظریف تاکید کرد: اینجانب رحلت مرحوم علامه حکیمی را به خاندان معزز و مکرم و همچنین شاگردان و علاقمندان ایشان تسلیت و تعزیت عرض می کنم و در ایام محرم و سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (ع) برای آن مرحوم رحمت و مغفرت واسعه الهی و همنشینی با اولیاء و صلحاء و شهدای کربلا و برای بازماندگان صبر و اجر مسالت می کنم.
به گزارش ایرنا، استاد حکیمی در ماه‌های اخیر چند بار به علت ابتلا به کرونا و بار دیگر به علت ضعف جسمانی ناشی از بیماری در بیمارستان بستری شد و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت، اما پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه در آخرین شب مرداد ۱۴۰۰ به علت کهولت سنی دیده از جهان فرو بست.
«الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و «فریاد روزها» از مهم ترین آثار این اندیشمند ایرانی است.
وی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد و پدرش عبدالوهاب از معتمدان و محترمان بازار این شهر بود.
استاد حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند.
او علوم غریبه، رمل و اوفاق را نزد ابوالحسن حافظیان و شیخ مجتبی قزوینی آموخت.
استاد حکیمی اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی دریافت کرد.