به گزارش روز دوشنبه ایرنا از مرکز رسانه قوه قضاییه، در پیام حجت‌الاسلام والمسلمین غلامحسین محسنی اژه‌ای آمده است: درگذشت دانشمند فرزانه، اسلام شناس، عدالتخواه و ادیب توانا، مرحوم مغفور محمدرضا حکیمی، دغدغه‌مندان ترویج فرهنگ اسلامی و تبیین معارف ناب را متاثر، اندوهگین و داغدار کرد.
وی افزود: بی تردید آثار پر ارج و وزین ایشان در عرصه‌های دانش اسلامی و معارف شیعی، مورد استفاده پژوهشگران و حق جویان و باقیات الصالحاتی برای آن مرحوم خواهد بود.
رئیس قوه قضاییه اظهارداشت: اینجانب فقدان این عالم وارسته را به جامعه اسلامی و دوستان و علاقمندان ایشان و خاندان مکرم حکیمی تسلیت عرض می گویم.
به گزارش ایرنا، استاد حکیمی در ماه‌های اخیر چند بار به علت ابتلا به کرونا و بار دیگر به علت ضعف جسمانی ناشی از بیماری در بیمارستان بستری شد و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت، اما پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه در آخرین شب مرداد ۱۴۰۰ به علت کهولت سنی دیده از جهان فرو بست.
«الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و «فریاد روزها» از مهم ترین آثار این اندیشمند ایرانی است.
وی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد و پدرش عبدالوهاب از معتمدان و محترمان بازار این شهر بود.
استاد حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند.
او علوم غریبه، رمل و اوفاق را نزد ابوالحسن حافظیان و شیخ مجتبی قزوینی آموخت.
استاد حکیمی اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی دریافت کرد.