حمید فخرانی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا و بدون اشابه تعداد درختان سوخته شده در این آتش سوزی اظهار داشت: علاوه بر درختان باارزش، ۲ هکتار از مراتع این منطقه که رویشگاه گون بود نیز از بین رفت.
وی علت آتش سوزی هفته گذشته در این منطقه را سهل انگاری چوپان عشایری در خاموش نکردن آتش و ترک منطقه دانست و گفت: سه گروه شامل ۹ نفر از نیروهای محیط زیست شیروان، تشکل های زیست محیطی و اداره کل با حضور در منطقه و با کمک مردم محلی آتش سوزی را مهار کردند.
فخرانی با بیان اینکه بخشی از آتش سوزی صورت گرفته در ارتفاعات سخت گذر بود اضافه کرد: با وجود توصیه های فراوان به چوپانان و ساکنان در خصوص روشن کردن آتش به دور از درختان و یا اطمینان از خاموش کردن آن پیش از ترک منطقه، شاهد سهل انگاری و بی احتیاطی هستیم که انتظار می رود توصیه های لازم را جدی بگیرند.
منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با ۱۸ هزار هکتار وسعت در شمال شهرستان شیروان و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.
این منطقه در ۸۵ کیلومتری شهر شیروان قرار دارد که با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه ارس و گوناگونی پوشش گیاهی و نیز زیست خالص ترین قوچ اوریال، در ۲۷ تیرماه ۱۳۵۰ به عنوان منطقه حفاظت شده زیست محیطی اعلام شده است.
منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی دارای آب و هوایی عموما کوهستانی، با شیب های تند و دره های عمیق و صخره های مرتفع است، این منطقه قسمتی از رشته کوه های موسوم به کپه داغ را تشکیل می دهد و از مناظر زیبایی برخوردار است.
شهرستان شیروان با گستره سه هزار و 789 کیلومترمربع، علاوه بر منطقه حفاظت شده مرزی «گلیل و سرانی» که به عنوان زیست کره به ثبت جهانی رسیده، مناطق بکر زیست محیطی «زوارم و گلیان، بوستان شیرکوه، ییلاقات گیل‌نامانلو، بوانلو و نیز چپانلو» را در خود دارد که زیستگاه انواع پرندگان و جانوران وحشی است.