مجمع عمومی سازمان ملل متحد در شصت و چهارمین جلسه خود در دومین روز از ماه اکتبر سال ۲۰۰۹ میلادی، با تصویب قطعنامه ۶۴/۳۵، روز ۲۹ آگوست (هفتم شهریور) را به عنوان روز جهانی مقابله با آزمایش هسته‌ای نام‌گذاری کرد.
این قطعنامه با اقدام و پیگیری قزاقستان به ثمر نشست و تاریخ تعطیلی یکی از بزرگ ترین سایت‌های آزمایش هسته‌ای جهان در آن زمان، موسوم به سمیپالاتینسک را که در برگیرنده بیش از ۴۵۰ سلاح هسته‌ای از دوران اتحاد جماهیر شوروی بود، به عنوان روز جهانی مقابله با آزمایش هسته‌ای معرفی کرد.
مدت کوتاهی پس از آن کشورهای عضو سازمان ملل شروع به مذاکره برای انعقاد پیمان منع جامع آزمایش هسته‌ای با هدف برقراری صلح و حفظ امنیت بشر در برابر تهدیدهای هسته‌ای کردند.
این پیمان در تاریخ ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۹۶ میلادی به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید و تا کنون ۱۸۵ کشور آن را امضا کردند و ۱۷۰ کشور آن را به تصویب رساندند.
از تاریخ ۱۶ جولای سال ۱۹۴۵ میلادی که آزمایش سلاح‌های هسته‌ای برای اولین بار در جهان انجام شد، تا کنون بیش از ٢ هزار آزمایش هسته ای انجام شده است.
در ابتدای امر توجه چندانی به پیامدها و تبعات بسیار مخرب آزمایش این تسلیحات بر سلامت انسان نمی‌شد، اما تاریخ به وضوح نشان می‌دهد که تبعات آزمایشات هسته‌ای تا چه حد برای انسان مخرب و خطرناک است.
این آزمایشات آثار بسیار مخربی بر سلامت انسان‌های ساکن نواحی تحت تاثیر آزمایش بر جای می‌گذارد، زیستگاه‌ها و حیات وحش را نابود می‌کند و اکوسیستم ها را از بین می‌برد. ترمیم آثار مخرب این آزمایشات چندین دهه به طول می‌انجامد.
قطعنامه ۶۴/۳۵ در فراخوانی برای افزایش اگاهی و آموزش درباره پیامدهای آزمایش تسلیحات هسته‌ای یا سایر انواع انفجارهای هسته‌ای و همچنین لزوم توقف این نوع آزمایش‌ها به عنوان ابزاری برای دستیابی به هدف جهانی عاری از تسلیحات هسته‌ای است.
هر سال در این رویداد در جهت مقابله با آزمایش هسته‌ای، اقداماتی از جمله برگزاری سمپوزیوم‌ها، کنفرانس‌ها، نمایشگاه‌ها، مسابقات، تشریفات، سخنرانی‌ها، تولید و پخش محتوا در رسانه‌ها و سایر اقدامات ابتکاری دیگر در سراسر جهان انجام می‌شود.
منابع :
پایگاه سازمان ملل متحد
پایکاه خبری تایمز