به گزارش ایرنا، تیم ملی فوتبال ایران باید کار خود را از پنجشنبه شب در چارچوب دور نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر آغاز کند و به رقابت با تیم‌های سوریه، عراق، کره جنوبی، لبنان و امارات بپردازد. با این وجود شرایط اردوی تیم ملی درفاصله ۴۸ ساعت تا جدال با سوری‌ها ایده‌ال نیست.
بعد از جدال با عراق در تاریخ ۲۵ خردادماه، تیم ملی دیگر در هیچ مسابقه رسمی و دوستانه‌ای به میدان رفته و در دیدار با سوریه این اتفاق پس از ۷۹ روز رخ خواهد داد. این مساله می‌تواند شرایط را برای تیم ایران کمی دشوار کند. احتمالا ترکیب اصلی تیم ملی با کمترین تغییر مواجه شود اما بازهم نیاز بود تا بازیکنان پس از استراحت و شروع دوران بدنسازی در فصل جدید دست کم برای یک بازی کنار هم به میدان بروند.
تیم ملی نه تنها بدون بازی دوستانه بلکه با توجه به شرایط فیفادِی و حضور لژیونرهای فراوان با تنها یک روز تمرین سنگین باید به مصاف سوریه برود. از مینی‌کمپ پنج روزهای که برگزار شد ۱۰ بازیکن باقی ماندند که از بین آنها شاید دو یا نهایتا سه نفر در ترکیب اصلی جای داشته باشند. این شرایط ویژه‌ای است که تیم ملی دارد و دو حریف ابتدایی‌اش یعنی سوریه و عراق با آن روبرو نیستند. هر دو تیم با استفاده از بازیکنان داخلی توانسته‌اند روزهای زیادی را در اردو باشند. عراق چند دیدار تدارکاتی هم داشته و سرمربی جدیدش، دیک ادووکات، با آنها اشنایی کامل پیدا کرده است.
اما بی‌شک مهمترین دغدغه ما برای دو دیدار پیش رو، حمله ویروس کرونا به کادرفنی تیم ملی است. دراگان اسکوچیچ سرمربی تیم، وحید هاشمیان مربی و ملادن زگانیار مربی دروازه‌بان‌ها به دلیل مثبت شدن تست کرونا در کنار تیم حضور ندارند و اسکو از راه دور تمرینات را مهندسی می‌کند. در این بین کریم باقری نیز با مخالفت باشگاه پرسپولیس در اردو حاضر نبود و این مساله ماریو تات را به تنها مربی فنی حاضر در اردو بدل کرد. این یعنی با ما باید با حداقل شرایط لازم به مصاف سوریه و عراق برویم. باید دید اسکوچیچ و دستیارانش می‌توانند در دیدار مقابل سوریه تیم را همراهی کنند یا باید مانند مردم از خانه تماشاگر این مسابقه باشند.
وضعیت موجود باعث شده تا شرایط کمی برای تیم ملی پیچیده باشد. ما از لحاظ نفری به مراتب تیم بهتری نسبت به سوریه و عراق هستیم اما با در نظر گرفتن مسائلی که به آنها اشاره شد، اوضاع کمی از شرایط استاندارد خارج شده است. شاید نحوه بازی تیم ملی در این دو مسابقه چندان در اولویت نبوده و صرفا کسب نتیجه‌ی لازم در این برهه کفایت کند. در دور سوم مسابقات، تیم‌های باکیفیت‌تری حضور دارند و مثل مرحله قبل نمی‌توان دل به بردهای هفته‌های آخر بست.
باید در میان این امواج منفی به دنبال نکات مثبت باشیم؛ اینکه بازیکنان لژیونر ما اکثرا در فرم خوبی به سر می‌برند و می‌توانند با نبوغ خود گره‌های کور را باز کنند؛ اینکه بعد از حدود دو سال در یک بازی رسمی، امتیاز میزبانی را داریم؛ اینکه سوری‌ها نیز چند مهره اصلی خود را به همراه ندارند.