به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، این روزنامه آمریکایی نوشت: فروپاشی تکان دهنده دولت تحت حمایت آمریکا در افغانستان، محدودیت های قدرت سخت واشنگتن را نشان داد.
صحنه های یاس و ناامیدی در کابل به خشم و عصبانیت و درعین حال ناامیدی بسیاری از متحدان آمریکا به ویژه در اروپا تبدیل شده است و آسیبی جدی از نظر اعتبار واشنگتن ایجاد کرده است.
چین و روسیه با وجود تحقیر آمریکا، می دانند که واشنگتن تنها کشور بازنده نیست. از نظر قدرت نظامی و منابع اقتصادی، آمریکا همچنان قدرت برتر است. خارج شدن این کشور از نقش محوریش در افغانستان به این معنا نیست که واشنگتن از رقابت راهبردی با چین و روسیه منحرف خواهد شد؛ دو کشوری که تلاش می کنند نظم بین المللی جدیدی را ترسیم کنند که در چند دهه گذشته به نفع آمریکا و متحدانش بوده است.
آمریکا بر خلاف روسیه و چین که همسایگان نزدیک افغانستان هستند، از تبعات مستقیم سلطه طالبان بر افغانستان، از هجوم پناهجویان تا تروریسم و تجارت مواد مخدر به دور است. اکنون مدیریت افغانستان به شکل فزاینده ای به معضلی برای مسکو و پکن و همسایگان منطقه ای افغانستان تبدیل شده است.
بعد از سقوط دولت افغانستان در ۱۵ آگوست (۲۴ مرداد)، پکن نتوانست شادی خود را از آنچه که تحقیر رقیب اصلی اش در جهان بود، مهار کند و این حتی در صورتی بود که دلیل اصلی این فروپاشی، تصمیم واشنگتن برای متمرکز کردن منابع بر چین بود.
هوآ چونینگ سخنگوی وزارت خارجه چین در یک نشست خبری، بر مرگ فوتبالیست هفده ساله افغان که با برخاستن پرواز هواپیمای آمریکایی سی ۱۷ از فرودگاه کابل به زمین سقوط کرد، تاکید کرد و گفت «مردم بیدارتر می شوند»
در روسیه نیز رسانه های دولتی از این فلاکت به شادی سخن گفتند اما نگران این بودند که بلایی که افغان ها را گرفتار کرده به متحدان این کشور در آسیای مرکزی که وضعیتی شکننده دارند، سرایت کند. مارگاریتا سیمون سردبیر شبکه تلویزیونی راشا تودی در توئیتی با متهم کردن آمریکا نوشت: آنها شما را آلوده می کنند و بعد رهایتان می کنند.
وال استریت ژورنال نوشت: اکنون که جنگ بیست ساله افغانستان تمام شده است، نگرانی ها به این دیدگاه هوشمندانه معطوف شده است چگونه جنگ و خروج نیروها از جنگ می تواند بر توازن قدرت در جهان تاثیر بگذارد.
این روزنامه نتیجه گرفت که چگونه سقوط دولت افغانستان که با حمایت آمریکا در قدرت بود نشان داد که استفاده آمریکا از ابزارهای نظامی و اقتصادی برای تاثیرگذاری بر رفتارها و یا منافع دیگر تا چه اندازه دچار محدودیت است و این امر به ناامیدی و استیصال حتی متحدان آمریکا در اروپا منجر شده است.
قدرت سخت در مقابل قدرت نرم قرار می گیرد که از دیپلماسی نشات می گیرد.