«علی زنگی‌آبادی» روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: تا چند سال پیش وضعیت فدراسیون دوچرخه‌سواری به گونه‌ای بود که تنها فکر ما نداشتن پیست چوبی بود اما امروز شرایطی را به گونه‌ای رقم زده‌اند که حتی دوچرخه و لاستیک هم نداریم و این فاجعه است.
وی ادامه داد: متاسفانه مدیریت چند سال گذشته فدراسیون به گونه‌ای بوده انگار فدراسیون را شخم زده‌اند و چیزی باقی نمانده؛ امکانات سخت‌افزاری خوبی داشتیم، اما الان چیزی نداریم. یک دستگاه خودروسواری خریداری کرده بودیم که فروخته شده و یک مینی‌بوس داشتیم که در زمان من ۱۰ جلسه هم کار نکرده بود اما الان می‌گویند قابلیت و کارایی ندارد و موتور آن سوخته و این نشان می‌دهد در چند سال گذشته چه بلایی سر این فدراسیون آمده است.
رییس اسبق فدراسیون دوچرخه‌سواری یادآور شد: زمانی که در فدراسیون مسئولیت داشتم به بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگژو چین رفتیم، در آن ایام ما جدیدترین و به روزترین دوچرخه‌های روز دنیا را از فرانسه خریداری کرده و قهرمانان با آن رکاب می‌زدند و حتی ورزشکاران تیم‌هایی مانند ژاپن، چین و کره‌جنوبی می‌آمدند تا دوچرخه‌های ما را ببینند، اما الان چه داریم؟ هیچ؛ حتی دوچرخه هم نداریم و در برخی از مواقع باید قرض هم بگیریم.
زنگی‌آبادی گفت: در ۸ تا ۱۰ سال گذشته آنقدر پَسرفت کرده‌ایم که به وضوح می‌توان آن را دید. در همان سال‌هایی که صحبتش را کردیم ۱۰ تا ۱۵ مدال آسیایی داشتیم اما الان در آسیا در دو یا سه دوره قهرمانی آسیا متاسفانه در جایگاه کلی دهم تا دوازدهم قرار می‌گیریم و در انفرادی یا جاده دستمان به مدال و سکو نمی‌رسد.
وی تاکید کرد: متاسفانه هنوز هم درگیر مدیریت قبلی فدراسیون هستیم، عزیزانی که ادعای خدمت داشتند با برخی نامه‌نگاری‌ها، مشکلاتی را ایجاد کردند. این‌ها افرادی هستند که به دوچرخه‌سواری ضربه می‌زنند. متاسفانه در سالیان گذشته توجهی به دوچرخه‌سواری نشده که باعث شد پشتوانه‌سازی برای تیم‌های ملی نداشته باشیم و از سویی از نظر سخت‌افزاری و نرم‌افزاری نیز دستمان خالی است.
وی تصریح کرد: برای آنکه دوباره به روزهای خوب بازگردیم باید رقابت‌های دوچرخه‌سواری را دوباره فعال کنیم و اجازه دهیم رکابزنان در مسابقات متعدد حاضر شوند. پیشنهادی را به فدراسیون دادیم که هر استان در سال یک دوره مسابقه برگزار کند تا در طول سال شاهد ۳۰ مسابقه باشیم. با برنامه‌ریزی لیگ دوچرخه‌سواری آغاز خواهد شد و تا پایان آبان سه مرحله جاده و پیست را برگزار می شود تا برای بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو چین آماده شویم. مسابقات تام‌تریل و استقامت نیز در پارک سرخه‌حصار برگزار شد که جوانان مستعدی را دیدم و باید از آنان حمایت کرد. اگر پشتوانه‌سازی کنیم به آینده می‌توان امیدوار بود در غیر این صورت نمی‌توان انتظاری داشت و باید روزهای خوب گذشته را به دفتر خاطرات سپرد.
زنگی‌آبادی با اشاره به این که پیش از این در سمت‌هایی همچون دبیر، نایب رییس و رییس فدراسیون فعال بوده گفت: واقعیت این است که من همه پست‌هایی که باید می‌گرفتم را تجربه کرده‌ام و میز و صندلی دیگر برای من ارزشی ندارد. آمده‌ام چون اینجا خانه من است و می‌خواهم به قهرمانان و ورزشکاران این رشته کمک کنم.
رییس اسبق فدراسیون دوچرخه‌سواری افزود: دوچرخه‌سوار اگر یک یا دو ماه از مسابقات دور باشد وضعیتش مثل قبل نیست، اگر می‌خواهیم یک ورزشکار در فرم خوبی باشد باید همیشه در کوران مسابقات باشد. در المپیک توکیو کمترین مسافتی که یک دوچرخه‌سوار رکاب زده بود ۸ هزار کیلومتر و بیشترین آن هم ۱۸ هزار کیلومتر بود یعنی در طول یک سال همیشه در مسابقه بوده و البته این جدا از تمرینات است و اگر آن را هم حساب کنیم حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار کیلومتر در ۳۶۵ روز می‌شود.
مدیر تیم‌های ملی ادامه داد: دوچرخه‌سواری ورزش گرانی است و امیدواریم بخشی از هزینه‌های این رشته را تامین کنیم. امروز کسانی به این رشته روی می‌آورند که شرایط خرید دوچرخه ۲۰۰ میلیونی را دارند و شاید در بین همان نفراتی که به دلیل هزینه‌های بالا شرایط حضور ندارند، قهرمانانی باشند که آنها را از دست می‌دهیم. در گذشته اگر ورزشکاری به اردوی تیم ملی می‌آمد، فدراسیون دوچرخه و سایر لوازم را به او می‌داد و کسی وسایل شخصی با خودش نمی‌آورد؛ اما الان نه دوچرخه داریم و نه لوازم.
وی اظهار داشت: روزگاری در ایران تورهای معتبری داشتیم که خودش برای دوچرخه‌سواران فرصتی برای تمرین و مسابقه با رقبای داخلی و خارجی بود اما به لطف مدیریت غلط، تمام این تورها تعطیل شده بود و شرایط خوبی نداشتیم. در گذشته لیگ خوبی داشتیم و حتی تیم‌هایی مانند پتروشیمی و دانشگاه آزاد رنکینگ اول و دوم آسیا بودند و به همین دلیل ۴ سهمیه المپیک به نام ایران بود اما امروز همه داشته‌های ما از بین رفته است.
زنگی‌آبادی گفت: چون مسابقه نداریم، باشگاه‌ها و حامیان مالی هم حضور فعال ندارند. دوچرخه‌سواری برای رشد باید دیده شود و از ورزشکاران آن حمایت شود. تمهیداتی اتخاذ شود که امکانات و لوازم وارد کشور شده و در سطح کشور عادلانه توزیع شود. دوباره تورهای بین‌المللی را باید احیا کرد، باید مسابقات مردان و زنان را فعال و پشتوانه‌سازی خوبی را داشته باشیم.
رییس اسبق فدراسیون در پاسخ به این سئوال که شرایط دیگر کشورهای آسیایی چگونه است، گفت: همین ترکمنستان را ملاک قرار دهید. در مسابقات آسیایی و رویدادهای مهم ورزشکاری ندارند اما پیست چوبی دارند که بی‌نظیر است. پیست چوبی که نداریم هیچ، پیست‌های بتنی موجود نیز نیازمند ترمیم است و در برخی از آنها نمی‌توان مسابقه داد. پیست چوبی حدود ۲۰ میلیون یورو هزینه دارد و چون بازگشت سرمایه ندارد باید توسط بخش دولتی احداث شود. البته می‌شود در کنار آن رشته‌های توپی مانند والیبال، بسکتبال یا هندبال را فعال کرد تا چند منظوره مورد بهره‌برداری قرار گیرد.