به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از روزنامه گاردین، یک طراحی با مداد از پیرمردی که غمگین و خسته سرش را در میان دست‌هایش گرفته است، به عنوان یکی از آثار به جا مانده از ونسان ونگوگ هنرمند شناسایی شد. موزه ونگوگ در آمستردام صحت انتساب اثر به این هنرمند پرآوازه هلندی را تایید کرده است.
تیو میدندورپ (Teio Meedendorp) از پژوهشگران ارشد موزه ونگوگ از کشف ارتباط این نقاشی به کارنامه ونگوگ به عنوان کشفی خارق‌العاده یاد می‌کند که درباره سال‌های اولیه حرفه هنری این نقاش برجسته روشنگری می‌کند، سالهایی که وی در لاهه زندگی می‌کرد و نسبت به دورانی که در پاریس یا جنوب فرانسه بود ناشناخته‌تر است.
کارشناسان تاریخ ترسیم این طرح را در پایان نوامبر سال ۱۸۸۲ تعیین کرده‌اند که آن را به بسیاری از نقاشی‌هایی که در آن دوران کشیده شدند، مرتبط می‌کند. به نقل از روزنامه هنر چاپ لندن این نقاشی، طرح اولیه اثری به نام از پا افتاده (Worn out) است که ونگوگ در اواخر سال ۱۸۸۲ وقتی تنها ۲۹ سال داشت و تازه دو سال بود که حرفه هنری خود را آغاز کرده بود، کشید. این طرح یکی از سوژه‌های کلیدی حرفه ونگوگ است چون وی در سال ۱۸۹۰ آن را به یکی از قوی‌ترین نقاشی‌های خود یعنی پیرمرد غمگین (Sorrowing Old Man) تبدیل کرد. در این نقاشی یک پیرمرد روی صندلی نشسته و حالا یا در اثر خستگی یا رنج سرش را میان دستانش گرفته است.
ونگوگ برای کشیدن طرحی که به تازگی به او منسوب شده، از یک مداد طراحی مدل نجاری و یک کاغذ آبرنگ ۴۸.۸ در ۳۰ سانتی‌متری استفاده کرده است. وی در انتها روی بخش‌های روشن‌تر لباس سوژه تکه‌ها نان کشیده و نقاشی را به تثبیت کننده‌ای که از ترکیب شیر و آب ساخته بود آغشته کرد که رد مداد را تیره‌تر و مات‌تر می‌کرد.
این طرح از حدود سال ۱۹۱۰ جزئی از یک کلکسیون خصوصی در هلند بوده است. این طرح پس از بیش از یک سده از روز گذشته (جمعه، ۲۶ شهریور ۱۴۰۰) تا ۲ ژانویه (۱۳ دی) در موزه ونگوگ در آمستردام به نمایش گذاشته شده و پس از این تاریخ دوباره به مالک آن برگردانده خواهد شد.
موزه ونگوگ هر ساله نزدیک به ۳۰۰ نقاشی دریافت می‌کند با این ادعا که یکی از آثار از قلم افتاده ونگوگ هستند، اما تعداد کمی از این نقاشی‌ها به موزه راه پیدا می‌کنند و اصالت تعداد کمترشان تایید می‌شود.
به گزارش ایرنا، ونسان ونگوگ یک نقاش پسادریافت‌گر هلندی در سده نوزدهم بود که از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دهه دوم زندگی‌اش دست به قلم نشد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر عمرش تکمیل کرد و در یک دهه بیش از دو هزار و ۱۰۰ کار هنری شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ تولید کرد.
این هنرمند پرآوازه در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی اختلال دوقطبی و فشار روحی رنج می‌برد. افسردگی و مشکلات روانی او روز به روز وخیم‌تر می‌شد تا این که در نهایت در ۳۷ سالگی به زندگی خود پایان داد.