وی صبح روز دوشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا و در تشریح گزیده‌گویی‌های شب گذشته‌اش در این محفل ادبی افزود: استاد «محمدرضا شفیعی کدکنی»، در کتاب ارزشمند «با چراغ و آینه»، در مقایسه بین استاد شهریار و شعرای معاصر او به حق اظهار می‌دارد که «اغلب غزل‌سرایانِ هم‌نسلِ او را به‌راحتی می‌توان از تاریخ شعر فارسی حذف، و از دیوان آنها صرف‌نظر کرد ولی شهریار ناگزیر شعر فارسی است.
شاعر متخلص به «ایلقار» ادامه داد: یعنی نمی‌توان با دیوان شهریار چنان برخوردی کرد و ما اگر شهریار را نداشتیم، چیز مهمی را کم داشتیم ولی اگر برخی دیگر را نداشتیم، به جای آنها از صائب و سعدی و امثال آنها به‌راحتی بهره می‌بردیم.
وی اظهار داشت: اگر سروده‌های ترکی استاد شهریار و به‌خصوص دو شاهکار بی‌نظیر او یعنی منظومه‌های «حیدربابایا سلام» و «سهندیه» هم مدّ نظر قرار گیرند، اهمیت او دوچندان احساس خواهد شد؛ بنابراین اگر شهریار ناگزیرِ شعر فارسی است، پرواضح است که ناگزیر شعر ترکی هم هست.
«دوستی» بیان کرد: استاد شهریار نه تنها در زبان فارسی، بلکه در زبان ترکی نیز شاعری یگانه است؛ افزون بر این، او با سرودن ملمّعاتی، توانایی خود را در سرودن به زبان عربی هم نشان داده است؛ بنابراین تا این سه زبان دنیای اسلام هست، شعر استاد شهریار هم هست.
وی تشریح کرد: ویژگی‌های برجسته‌ی شعر استاد شهریار ایجاب کرده است که دیوان این شاعر بزرگ مورد توجه روزافزون پژوهشگران واقع شود و تحقیقات «شهریارشناسی» علاوه بر مراکز علمی و فرهنگی داخل کشور، در خارج از مرزهای ایران نیز به صورت گسترده‌ای انجام پذیرد.
ودود دوستی اظهار داشت: شهریار در هر سه زبان شیرین دنیای اسلام شامل عربی، فارسی و ترکی شعر سروده است و وی را می‌توان با توجه به توانایی‌های ذاتی و به گواه سروده‌های ماندگار فراوانش، بزرگ‌ترین شاعر معاصر ایران دانست.
وی ادامه داد: جایگاه رفیع او در غزل، به اذعان دوست و دشمن، در میان خیل هم‌نسلانش بلامنازع و دست نیافتنی بوده و در اغلب قالب‌های شعر فارسی اعم از قصیده، مثنوی و قطعه طبع‌آزمایی کرده و به طرز استادانه‌ای سربلند بیرون آمده است.
به گفته وی شهریار حتی وقتی هم که به سرودن در قالب‌های نو از قبیل چهارپاره و نیمایی رغبتی نشان داده، باز هم استادی بلامنازع خود را به نمایش گذاشته و شعرهای ماندگار «دو مرغ بهشتی»، «هذیان دل» و «ای وای مادرم» از مصادیق بارز توفیق او در این حیطه است.
«ودود دوستی» یکی از شاعران بنام آذربایجان و مراغه است که در اشعارش «ایلقار» تخلص می‌کند و از آثارش می‌توان به کتاب‌های شعر «زیتون ایشیغیندا/ روشنایی زیتون»، «سوگیناز/ عشق ناز» و «الله رحمت ایله‌سین / خدا بیامرزد» و چندین کتاب نثر دیگر اشاره کرد.