سرهنگ بازنشسته ارتش حسین پولادستون متولد ۱۳۲۷ شهرستان نی ریز از توابع استان فارس سه شنبه در مصاحبه با خبرنگار ایرنا خاطرات خود را شرح داد و گفت: با توجه به تحرکات دشمن بعثی که پیشتر حمله آنها به ایران ردیابی شده بود، تاریخ سی ام فروردین ماه ۵۹ آتشبار یکم گردان ۳۸۷ شهرستان شهرضا با قطار از اصفهان به خرمشهر حرکت کرد و در منطقه عمومی شلمچه در جنب نهر عرایض مستقر شدیم.
حسین پولادستون ادامه داد: ساعت ۱۷ و ۱۵ دقیقه سی و یکم شهریور ۵۹ در آن زمان در حالی که درجه ستوانی داشتم و معاون آتش بار بودم عملا حمله همه جانبه دشمن بعثی شروع شد و اولین سیلی به صورت سردمداران بغداد در همان دقایق نخستین دلیر مردان بی‌ادعای ایران زمین توسط آتشبار یکم گردان ۳۸۷ شهرضا نواخته شد.
وی اضافه کرد: نخستین گلوله دشمن در ۴۰ متری جنوب موضعی که ما مستقر بودیم اصابت کرد و به اتفاق تمام پرسنل با حالت دو درجایگاه‌های مورد لزوم مستقر شدیم.
نفس زنان
پولادستون ادامه داد: آنچنان با سرعت در سنگر انفرادی که محل افسر تیر بود و باید از آنجا فرمان به عناصر تیر و توپ‌ها داده شود، رفتم که پس از استقرار به‌علت نفس نفس زنان چند ثانیه مکث کردم تا توانستم تلفنچی ۶ عراده را صدا کنم.
فرمان خرج ۳، آتش به اختیار
این رزمنده هشت سال دفاع مقدس افزود : خوشبختانه تلفنچی ها جواب مرا دادند و سریع پیام پُر کنید با "خرج ۳" را فرمان دادم، باید بگویم که خرج ۳، خرج قوی توپ‌های ۱۷۵ میلی‌متری با طول لوله ۱۰ متر با وزن ۱۰ تن و در کل وزن اینگونه توپ ها ۲۸ تِن می رسید و سپس عناصر تیری راکه مربوط به محور شهر تنومه از توابع شهر بصره بود و از قبل تهیه کرده و به همراه داشتم به توپ‌ها ابلاغ وسپس فرمان آتش را، آتش به اختیار بدون هماهنگی با فرمانده آتشبار و کسب اجازه و اطلاع از رده بالا صادر کردم.
فرودگاه بصره را توپ باران کردیم
پولادستون با بیان اینکه توپخانه های ما مرتب با چند میلی متر کم و یا زیاد تغییر می‌کرد، بیان داشت: منابع حیاتی مانند پتروشیمی، مناطق نظامی و فرودگاه بصره را توپ باران کردیم و از دشمن، کشته ها و زخمی بر جای ماند.
وی گفت: دشمن را کاملا غافلگیر کردیم و آنها از اطراف شهر تنومه نیز بر آتش خود افزودند و آنقدر حجم آتش دشمن روی مواضع ما زیاد بود که نمی‌توانم چگونگی آن را توصیف کنم.
این رزمنده اضافه کرد: همچنین در تاریخ هشتم مهرماه ۵۹ نیز با همان تاکتیک روزهای قبل پس از بیدار باش در ساعت چهار بامداد فاصله تجهیزات خود را زیاد کردیم تا در تیررس دشمن نباشد و در ساعت هفت بامداد مجددا به مواضع تیر روزهای قبل حرکت کرده و پس از استقرار، تیراندازی را روی نفرات و تجهیزات دشمن با درخواست دیده‌بان شروع کردیم.
مقاومت با لباس های پاره
او ادامه داد: در آن روز بیشتر از ۷۰ درصد پرسنل لباس‌های خود را بر اثر پاره شدن و نداشتن لباس کار اضافی از دست داده بودند و چند نفر از سرباز با لباس زیرکه همراه داشتند انجام وظیفه می کردنداما با اقداماتی که فرمانده آتشبار سروان داریوش اسفندیاری انجام داده بود در ساعت ۱۰ صبح تعداد ۴۰ دست لباس کار کامل و ۳۰ دست شلوار کار توسط گروهبان دوم علیرضا حاج علی اصغری از لشکر ۹۲ اهواز تحویل گرفته شد و بین پرسنل تقسیم کردم.
پولادستون ادامه داد: همان خودرویی که از طرف دارخوین در جاده آبادان اهواز لباس آورده بود تعداد یک دستگاه بی‌سیم وی‌آرسی ۴۶ نو و مقداری هندوانه و نان محلی اهدایی مردم را با خود آورد که بین پرسنل برای صرف ناهار و شام تقسیم شد.
وی گفت: مورخ نهم مهرماه ۱۳۵۹ در موضع تیر روزهای قبل مستقر شدیم و با دیده‌بانی ستوان‌دوم محمد نریمانیان و یک نفر استوار دوم دیگر که نمیدانم از چه یگانی بود و در پشت بام پلیس راه خرمشهر اهواز مشغول دیده‌بانی بودند تیراندازی به روی نیروهای متحاوز شروع شد و بیشتر گلوله‌های یگان ما به درخواست دیده‌بان به شمال خرمشهر متمرکز بود و گزارش های دیده‌بان حاکی از تلفات سنگین نیروهای دشمن چه لجستیکی و چه پرسنلی سنگین و زیاد بود.
۵ تانک دشمن با یک گلوله توپ منهدم کردیم
او بیان کرد: حدود ساعت ۱۵:۳۰ دقیقه بود که یک گلوله‌ی توپ ۱۷۵ میلی‌متری به یک تانک دشمن اصابت کرد و از انفجار آن تانک، تعداد ۴ تانک دیگر دشمن در نزدیکی آن مورد اصابت ترکش قرار گرفت و از کار افتادند و تعداد ۱۶ نفر از نیروهای دشمن به اسارت نیروهای مردمی درآمدند.
دریافت پیام پیروزی از بی سیم
پولادستون افزود: نهم مهرماه ۵۹در آن زمان سرهنگ رضوی فرمانده ناحیه ژاندارمری خوزستان شخصا ناظر این عملیات و پیروزی بود و من صدای این افسر را از بی‌سیمی که توسط ژاندارمری به جهت بُرد زیاد آن و به منظور برقراری ارتباط به این یگان واگذار شده بود، شنیدم که دستور داد فعلا به دلیل تخلیه اسرا تیراندازی نکنید و اینگونه بود که یک پیروزی بزرگ و تاریخی نصیب ارتش شد.