سیدصادق شیرنگی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: به طور معمول در فصل پاییز و با خشک شدن گونه های گیاهی در این منطقه حفاظت شده و همزمان با ورود پرندگان مهاجر وحشی، آتش‌سوزی در این منطقه افزایش پیدا می کند.
وی بیان کرد: از جمله دلایل این آتش سوزی‌ها، افزایش تردد شکارچیان مجاز و غیر مجاز و گردشگران در منطقه و سهل انگاری آنها است.
در آتش سوزی روز گذشته ۱۴ هکتار از رویشگاه های شبه جزیره میانکاله در محدوده کانال خزینی دچار حریق شد و صدها اصله انار وحشی ، سازیل و تمشک به خاکستر تبدیل گردید.
کانال خزینی دالانی مملو از آب بود که دهه های گذشته موجب جدایی جزیره آشوراده از شبه جزیره میانکاله می شد اما با پسروی آب خزر و کاهش آب ورودی به خلیج گرگان ، بستر این کانال خشک شد و چندین هکتار از بستر نمور این کانال به محلی برای رویش انواع تمشک و سازیل (نوعی نی) تبدیل گردید.
فرماندار بندرترکمن گفت: با مشارکت نهادهای نظامی و دستگاه های متولی شهرستان آتش سوزی روز گذشته در حداقل زمان ممکن مهار شد.
شیرنگی ادامه داد: مدیریت زیست محیطی جزیره آشوراده به عنوان بخشی از پناهگاه حیات وحش میانکاله بر عهده محیط زیست مازندران و شهرستان بهشهر است اما برای حفظ پوشش گیاهی و درختچه‌ای این جزیره به عنوان زیستگاه ارزشمند پرندگان بومی و مهاجر و بخشی از پناهگاه حیات وحش میانکاله از هیچ کمکی دریغ نمی کنیم.
مدیریت جزیره آشوراده در غرب گلستان با حوزه پناهگاه حیات وحش میانکاله بصورت متمرکز بر عهده اداره حفاظت محیط زیست بهشهر و زیر مجموعه استان مازندران است.
بر اساس سیاست سازمان حفاظت محیط زیست، مدیریت مناطق زیست محیطی همچون پارک‌های ملی، ذخیره گاه‌های زیست‌کره و پناهگاه‌های حیات وحش که بر اساس جغرافیای سیاسی بین چند استان تقسیم شده باشد بر عهده استان دارنده بیشترین مساحت منطقه زیست محیطی است.
جزیره آشوراده که تمام سال میزبان انواع پرندگان بومی و مهاجر است و گونه‌های گیاهی و جانوری متنوع دیگری را هم در خود جای داده، سال ۱۳۵۴ خورشیدی جزو نخستین مناطق زیست کره جهان معرفی و ثبت شد.
آشوراده در زمان حاضر ساکنان کمی دارد که بیشتر کارکنان سازمان شیلات هستند.
تنها قطعه خشکی پهنه آبی دریای خزر در ایران سده‌های گذشته با حفر کانال از توده اصلی خشکی خود جدا افتاد و انگار این انزوا و تنهایی باید بخشی از سرنوشت جزیره باقی بماند.
این جزیره قبل از وقوع سیل سال ۱۳۷۲ با امکاناتی همچون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از هزار نفر سکنه داشت که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه وری و ماهیگیری مشغول بودند اما با طغیان رود ولگا در روسیه و وقوع سیلاب ناشی از بالا آمدن دریای خزر؛ آشوراده خالی از سکنه شد.