به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری النشره، حزب الله لبنان روز جمعه در بیانیه خود به "خانواده بزرگوار و شریف امام موسی صدر" به مناسبت "درگذشت همسر و همراه همیشگی ایشان در راه جهاد و مبارزه و یار صبور و چشم انتظار ایشان"، "صمیمانه" تسلیت گفت و صادقانه‌ترین همدردی خود را ابراز داشت.
در این بیانیه آمده است: ما با امام موسی صدر و خانواده بزرگوار و همه محبان این رهبر بزرگ، در این غم و اندوه شریک هستیم و همراه آنها تسلیم مشیت الهی می شویم. از خداوند متعال مسالت داریم که روح آن مرحومه والا و عزیز را مورد رحمت واسعه و رضوان و علو درجات خود قرار دهد و به این خانواده صبور و بزرگوار، صبر، بردباری و آرامش عطا فرماید.
پیش از این «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران هم در پیامی درگذشت سرکار خانم «پروین خلیلی» همسر امام موسی صدر بنیانگذار مجلس اعلای اسلامی شیعیان لبنان و جنبش امل این کشور را تسلیت گفته بود.
در بخشی از متن پیام تسلیت وزیر خارجه ایران آمده بود: آن بانوی صبور و مقاوم، یار و همراه امام موسی صدر در همه سال‌های دشوار و پر فراز و نشیب مجاهدت و مبارزه فی سبیل الله و خدمت به مردم شریف لبنان بود و سال‌ها با چشم انتظاری برای رهایی و بازگشت آن رهبر آزاده، نقشی موثر و مهم در تداوم راه و آرمان بلند امام موسی صدر داشت.
امام موسی صدر در سوم شهریور ۱۳۵۷شمسی و در آخرین مرحله از سفر دوره‌ای خود به برخی کشورهای عربی، بنا به دعوت رسمی معمر قذافی رهبر معدوم لیبی آن کشور رفت و در روز ۹ شهریور در آنجا ربوده شد.
رژیم وقت لیبی در ۲۷ شهریور ۱۳۵۷ و به دنبال اعتراض مردم لبنان، حوزه‌های علمیه و مطبوعات منطقه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که امام صدر و دو همراه ایشان، با پرواز شماره ۸۸۱ مورخ ۹ شهریور هواپیمایی آلیتالیا، طرابلس را به سوی رم ترک کرده‌اند.
در پی این ادعا، دستگاه‌های قضایی دولت‌های لبنان و ایتالیا و همچنین تحقیقات انجام شده از سوی واتیکان، ادعای لیبی مبنی بر خروج صدر از آن کشور و ورود او به رم، رسماً تکذیب شد.
پروین خلیلی، پس از سال‌ها چشم انتظاری برای آزادی امام موسی صدر و تحمل رنج بیماری، بعد از ظهر هشتم مهرماه در بیمارستانی در لبنان در سن 83 سالگی چشم از جهان فروبست.
او یار، همراه و حامی صبور امام موسی صدر در همه سال‌های فعالیت ایشان در شرایط پیچیده و سختی‌های لبنان و جنگ داخلی بود.
خلیلی پس از ربوده شدن امام صدر نیز لبنان را ترک نکرد و همواره چشم به راه آزادی و بازگشت او از این اسارت طولانی بود.