«مهدی صفی‌خانی» روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: آبشخورها به علت اشتراک بین حیوانات اهلی و وحشی می تواند یکی از عوامل انتقال بیماری باشد بنابراین ضدعفونی، گند زدایی و آهک پاشی در این قسمت ها توسط عوامل محیط زیست صورت گرفت.
وی بیان کرد: طاعون نشخوار کنندگان کوچک اغلب ابتدا دام های اهلی از جمله بز و گوسفند را در گیر کرده سپس از دام های اهلی هنگام استفاده از آبشخورهای موجود در محیط زیست به حیوانات وحشی منتقل می شود.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان افزود: با توجه به قرار گرفتن در فصل سرما و کوچ و خروج عشایر از این استان به مناطق گرمسیری امکان انتقال بیماری از دام اهلی به وحشی کمتر شده است.
صفی خانی بیان کرد: کشاورزان و دامداران نیز به علت برودت هوا دام خود را از آغل خارج نمی کنند یا در صورت راهی کردن احشام به سمت طبیعت به جای ارتفاعات از مناطق پایین دست برای چرا و سیراب کردن گوسفندان استفاده می کنند.
وی خاطرنشان کرد: در صورت شیوع بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در دام های اهلی امکان واکسیناسیون و استفاده از امکانات درمانی وجود دارد اما در صورت سرایت آن به وحوش به علت فراهم نبودن امکان درمان تلفات به شدت افزایش می یابد.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان اضافه کرد: به علت بالا بودن احتمال انتقال بیماری از دام اهلی به وحشی ابتدا دام های موجود در محله های واقع در حاشیه مناطق حفاظت شده به عنوان مناطق حساس تعریف شده و توسط دامپزشکی واکسینه می شوند.
صفی خانی بیان کرد: همچنین در صورت مشاهده بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در یک محدوده با دستور قضایی آن محل قرنطینه شده تا با همکاری دامپزشکی و محیط زیست از شیوع بیماری از آن محل به دیگر نقاط جلوگیری شود.
وی اظهار داشت: تمامی مناطق به صورت مستمر رصد شده و در صورت مشاهده کوچکترین آثار بیماری، تیمی مشترک از محیط زیست و دامپزشکی از محل بازدید به عمل آورده و در صورت نیاز نسبت به ضدعفونی و آهک پاشی آبشخورها اقدام لازم صورت می گیرد.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان اضافه کرد: هماهنگی لازم بین دادستانی، محیط زیست، دامپزشکی و پدافند زیستی برای پیشگیری از شیوع بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» وجود دارد.
صفی خانی جمع شدن گونه ها گرد هم در فصل «کل مستی» و جفت گیری را عامل تهدید دانست و گفت: با توجه به درگیر نشدن استان های مجاور به این بیماری زمینه شیوع «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در فصل کل مستی نیز کاهش می یابد.
وی افزود: هر چند ضدعفونی و لایروبی کردن آبشخورها جزو برنامه های محیط زیست است اما برای پیشگیری از شیوع بیماری، ضمن بررسی سلامت آب از مواد گند زدا و ضدعفونی کننده استفاده می شود.
وی با بیان اینکه در یک دهه گذشته «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در همدان مشاهده نشده ادامه داد: به منظور پیشگیری از ورود کمترین میزان مواد غیرطبیعی به طبیعت در استفاده از موادضدعفونی کننده ملاحظات زیست محیطی نیز لحاظ می شود.
به گزارش ایرنا، طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) شروع ناگهانی افسردگی، تب بالا، ضعف و بیحالی، ترشحات ناحیه چشم و بینی، التهاب و زخم های دهانی، اختلال تنفسی، سرفه، ذات الریه، التهاب روده ها و اسهال بدبو از نشانه های بارز این بیماری است که در صورت ابتلا مرگ حیوان را موجب می شود.
این بیماری به طور معمول از طریق دام های اهلی به نشخوارکنندگان کوچک وحشی به ویژه کل و بز منتقل می شود که کنترل آن در دام اهلی با روش واکسیناسیون، قرنطینه و معدوم سازی دام های آلوده انجام می گیرد اما با توجه به اینکه امکان زنده گیری و واکسیناسیون جانوران وحشی وجود ندارد و یا بسیار سخت و مشکل است بنابراین درمان بیماری در حیات وحش در عمل ممکن نیست.