به گزارش ایرنا، در این ارتباط دادگاهی در بروکسل از روز پنجشنبه گذشته تشکیل شده که در آن به شکایت پنج زن که در جمهوری دموکراتیک کنگو در زمان استعمار بلژیک بر این کشور متولد و سپس از مادران سیاه پوستشان جدا شدند، رسیدگی می کند.
این زنان که۷۰ سال پیش و در سن دو یا سه سالگی به درخواست دولت وقت بلژیک و با همکاری مقامات کلیسای کاتولیک محلی از مادرانشان جدا شده بودند از دولت بلژیک به دلیل جنایت علیه بشریت شکایت و هر کدام غرامت ۵۰ هزار یورویی مطالبه کرده‌اند.
این زنان به نام‌های (Lea Tavares Mujinga ، Monique Bintu Bingi ، Noelle Verbeken ، Simone Ngalula و Marie-Jose Loshi ) از پدری بلژیکی و مادری کنگوئی متولد شده‌اند.
این ۵ نفر بخش بسیار کوچکی از ۱۵ هزار کودکی هستند که در آن زمان به اجبار از مادرانشان جدا شدند؛ طبق اسناد قانونی موجود، دولت وقت بلژیک خانواده‌های کودکان کنگوئی را تهدید می‌کرده که اگر فرزندانشان را رها نکنند، مجازات خواهند شد. با وجود این برخی اسناد و شواهد حکایت از آن دارد که دولت وقت بلژیک و کلیسا این گروه از کودکان را پس از استقلال جمهوری دموکراتیک کنگو رها کرده است به گونه‌ای که برخی از آنها توسط جنگجویان شبه نظامی مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.
به گزارش یورونیوز، «میشل هیرش» وکیل دادگستری بر این نظر است که مساله اصلی در رسیدگی به این شکایت‌ها پرداخت غرامت به کودکان دورگه که متحمل رنج شده‌اند، نیست بلکه به رسمیت شناخته شدن «جنایات» انجام شده توسط بلژیک است.
دویچه وله می‌نویسد: «سوفی کلمان - Sophie Calment» وکیل مشترک این پنج زن می‌گوید دولت بلژیک از پرداخت غرامت خودداری و حقایق را نقض می‌کند.
این دادگاه دو سال پس از عذرخواهی رسمی «شارل میشل» نخست وزیر پیشین بلژیک که به بی‌عدالتی و رنج استعمار در کنگو بلژیک سابق اعتراف کرد، برگزار می‌شود.
با این وجود، دولت بلژیک گفته حتی در صورت محکومیت تلاش خواهد کرد غرامت را از ۵۰ هزار به یک یورو کاهش دهد. نتیجه دادگاه تا ۶ هفته دیگر اعلام می‌شود.
لئوپولد دوم پادشاه بلژیک با شعار پایان دادن به بردگی و ساختن تمدن و فرهنگ انسانی پای به کنگو گذاشت. او پس از ۱۰ سال مذاکره و با انجام دسیسه‌ها و ترفندهای گوناگون، توانست در کنفرانس برلین در سال ۱۸۸۴ کشور کنگو را که ۸۰ برابر بلژیک بود به عنوان ملک شخصی در اختیار گیرد. در ۱۸ اکتبر ۱۹۰۸، پارلمان بلژیک به نفع الحاق کنگو به عنوان یک مستعمره بلژیک رای داد. به این ترتیب، در ۱۵ نوامبر ۱۹۰۸ کنگو مستعمره پادشاهی بلژیک شد.
در طول سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸ بلژیک در دوران حکومت لئوپولد دوم پادشاه این کشور مرتکب جنایت‌های بسیاری در کنگو شد به گونه‌ای که این خشونت‌ها که اروپائیان از آن به عنوان دوران «وحشت کنگو» یاد می‌کنند به همراه بیماریهای اپیدمیک، قحطی و سقوط نرخ زاد و ولد به سبب این اختلالات، به کاهش شدید جمعیت کنگو به ۱۵ میلیون نفر منجر شد. خشونت‌ها به طور عمده به سبب اعمال قوانین سخت گیرانه کار برای صادرات کائوچوی طبیعی صورت می‌گرفت
تعدادی از بیماریهای مسری مانند ب آبله، آنفلوانزای خوکی جمعیت بومی را مورد تاخت و تاز قرار داد. فقط در سال ۱۹۰۱ تخمین زده شد که ۵۰۰ هزار کنگویی بر اثر بیماری خواب از بین رفتند.
تریپانوزومیاز آفریقایی یا بیماری خواب نوعی بیماری انگلی در انسان و دیگر حیوانات است که از انگل نوع تریپانوزوما بروسی به وجود می‌آید. دو نوع انگل به نام‌های تریپانوزوما بروسی گامبینس (T.b.g) و تریپانوزوما بروسی رودزینس (T.b.r.) انسان را مبتلا می‌سازند. ۹۸ درصد از موارد بیماریهای گزارش‌شده از نوعِ T.b.g هستند. هر دوی این بیماری‌ها با نیش آلودهٔ مگس تسه‌تسه انتقال می‌یابند و بیشتر در مناطق روستایی معمول هستند.
جنایت‌های بلژیکی‌ها در دوران استعمار بر کنگو به این جا ختم نمی‌شد؛ بر اساس اسناد تاریخی، مقام های بلژیکی در بین سال‌های ۱۹۰۸ تا ۱۹۶۰ با جدا کردن کودکان جمهوری دموکراتیک کنگو از والدینشان، آنها را به موسسه‌ها و خانه‌های مذهبی می‌فرستادند.
بیش از ۶۰ سال از آن دوران می‌گذرد و با وجود این که دولت بلژیک در سال ۲۰۱۹ به دلیل نقش این کشور در جدا کردن هزاران نوزاد از مادران آفریقایی شان عذرخواهی کرد و فیلیپ اول پادشاه بلژیک هم سال ماقبل آن و برای اولین بار در تاریخ این کشور، از خشونت های اعمال شده در دورانی که جمهوری دموکراتیک کنگو مستعمره این کشور بود، ابراز تاسف کرده بود با این وجود بلژیک همچنان از پاسخ‌دهی به این جنایت‌ها طفره می‌رود.