به گزارش روز یکشنبه ایرنا به نقل از نشریه ال اکونومیستا اسپانیا، دانشمندان و فعالان زیستمحیطی دهها سال است که پیرامون آینده فاجعه بار بشریت در صورت عدم تغییر رویه واقعی در تولید و مصرف سوختهای فسیلی هشدار میدهند و اخیرا سطح آگاهی دولتها، شرکتها و جامعه مدنی نسبت به این مسئله افزایش یافته و تلاشهای خود را بر گذار به سوی انرژیهای تجدیدپذیر متمرکز کرده اند.
قانون آبوهوایی اروپا، لایحه دولت جو بایدن رئیسجمهوری آمریکا در زمینه زیر ساختها و یا قانون تغییرات اقلیمی اسپانیا نمونههایی از این افزایش سطح آگاهی و تلاش دولتها در سراسر جهان است.
این در حالی است که به رغم این پیشرفتها، هنوز مسیری طولانی برای پشت سر گذاشتن و کارهای زیادی برای انجام دادن و در نتیجه نیل به هدف کاهش و به صفر رساندن انتشار کربن باقی مانده است.
گزارش صندوق بینالمللی پول نشان میدهد که صنعت سوختهای فسیلی در سال ۲۰۲۰ میلادی، نزدک به شش تریلیون دلار یارانه دریافت کرده است که این رقم معادل ۱۱ میلیون دلار در هر دقیقه است.
در ادامه این گزارش آمده است: منطقی که در پس یارانهها وجود دارد، حمایت از مصرفکنندگان با پایین نگه داشتن قیمتها است. امری که در عین حال مصرف بیش از حد انرژی را تشویق کرده و باعث کاهش حجم منابع طبیعی میشود. امری که نتیجه ای مگر اختلال در روند مبارزه با تغییرات اقلیمی در پی ندارد.
به نوشته ال اکونومیستا، بیش از یک دهه پیش، گروه ۲۰ (G۲۰) با حذف یارانههای «ناکارآمد» سوختهای فسیلی موافقت کرد. مدتی بعد، رهبران گروه هفت (G۷) متعهد شدند تا سال ۲۰۲۵ میلادی، یارانه اختصاصی سوختهای فسیلی را قطع کنند. در حالی که کمتر از چهار سال به این مهلت باقی مانده است اما هنوز حتی یک کشور هزینههای زیستمحیطی و زنجیره تامین در قیمت سوختهای فسیلی را لحاظ نکرده است.
کریستالینا جورجیوا مدیر عامل صندوق بین المللی پول در اجلاس انرژی سازمان ملل متحد (۲۴ سپتامبر/ دوم مهر) گفت: اگر قیمت سوختهای فسیلی تا سال ۲۰۲۵ به طور کامل منعکس کننده هزینههای زیست محیطی… باشد، انتشار گازهای گلخانهای در جهان به میزان یک سوم کاهش مییابد و این امر موجب جلوگیری از گرمایش جهانی به میزان ۱.۵ در جه سلسیوس میشود.
رییس صندوق بین المللی پول گفت: از سوی دیگر، قیمتگذاری پایین سوختهای فسیلی اهداف داخلی و جهانی محیط زیست را تضعیف میکند و به مردم و کره زمین آسیب میرساند.