داستان، همان داستان ۲۸ سال اخیر بود؛ نرسیدن.
پس از قهرمانی پاس در ژانویه ۱۹۹۳ نمایندگان ایران دیگر هیچوقت در جام باشگاه‌ها/لیگ قهرمانان آسیا رنگ قهرمانی را ندیده‌اند و امسال هم با حذف پرسپولیس، تنها تیم ایرانی باقیمانده در مسابقات این روند ادامه پیدا کرد تا بار دیگر چشم به آینده و فصل بعد بدوزیم.
در گزارش پیش رو به نکاتی آماری و تحلیلی درباره مسابقه شنبه شب می‌پردازیم:
*الهلال با این پیروزی به پنجمین بردش مقابل پرسپولس دست پیدا کرد. پیش از این تعداد پیروزی‌ها در عدد چهار برابر و ۶ تساوی هم به دست آمده بود اما دیشب نماینده عربستان گوی سبقت را از نماینده کشورمان ربود.
*یحیی گل‌محمدی برای اولین بار به عنوان سرمربی پرسپولیس مقابل نمایندگان عربستان شکست خورد. گل‌محمدی پیش از این در سه دیدار مقابل التعاون و النصر به سه پیروزی دست پیدا کرده بود. در سوی مقابل لئوناردو ژاردیم در تقابل با دو تیم ایرانی استقلال و پرسپولیس به دو برد و پنج گل زده رسیده و هیچ گلی هم دریافت نکرده است.
*بافی تمبی گومیس و سالم الدوساری مانند دیدار مقابل استقلال در جدال با پرسپولیس هم توانستند گلزنی کنند تا گربه سیاه سرخابی‌های پایتخت شوند. ستاره فرانسوی الهلال در این سال‌ها سابقه درخشانی مقابل نمایندگان ایران داشته است.
*الهلال در ۹ بازی اخیرش در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا باختی نداشته است. آنها در پنج دیدار اخیر خود در این مرحله که میزبان بوده‌اند پنج برد را به ثبت رسانده‌اند و در چهار جدال اخیر دست کم سه گل در هر مسابقه به حریف زده‌اند. تنها باخت خانگی الهلال در این مرحله باخت چهار بر صفر در سال ۲۰۱۲ مقابل اولسان هیوندای کره جنوبی بود.
*در حالی که بیشتر رسانه‌ها روی عملکرد درخشان بازیکنان خارجی الهلال مانور می‌دادند، شب گذشته(شنبه) شاهد درخشش بازیکنان بومی و داخلی آبی‌پوشان بودیم. علی البلیهی در قلب خط دفاعی فقط یک بار اجازه پیشروی به سرخپوشان را داد. محمد البریک در سمت راست خط دفاعی مهدی ترابی را از بازی محو کرده بود و تا لحظه آخر با دوندگی بی‌امانش در کارهای هجومی نیز شرکت می‌کرد. زوج محمد کنو و سلمان الفرج در میانه میدان هر کاری که لازم بود، انجام دادند. آنها روی گل‌های اول و دوم نیز موثر بودند. سالم الدوساری هم کسی را غافلگیر نکرد. او همیشه در بهترین فرم بوده و یکی از ستاره‌های الهلال و تیم ملی عربستان در چند سال اخیر نام گرفته است.
*حضور تماشاگران الهلال در ورزشگاه فیصل بن فهد تاثیر مثبتی روی عملکرد این تیم گذاشته بود. آنها از دقیقه یک تا ۹۰ به تشویق تیم خود پرداخته و یکی از عوامل عقب‌نشینی تیم یحیی در این مسابقه بودند.
*یحیی گل‌محمدی نتوانست تیمش را از جو سنگین ورزشگاه و بازی خارج کند. تعویض‌های او هیچکدام موثر واقع نشد و ۱۵ دقیقه استراحت بین دو نیمه هم افاقه‌ای نکرد. او در بازی‌خوانی تیم حریف به بن‌بست رسید و مقابل همتای خود حرفی برای گفتن نداشت.
*الهلال در کوران مسابقات لیگ حرفه‌ای عربستان است. همانطور که بقیه تیم‌های حاضر در مرحله یک چهارم نهایی چنین شرایطی را دارند. اما پرسپولیس با چند دیدار تدارکاتی پا به عربستان گذاشت. شرایط به هیچ وجه برابر نبود. انجام دادن ۱۰ بازی دوستانه هم نمی‌تواند فضای یک مسابقه رسمی را داشته باشد. بدن‌های سنگین، عدم هماهنگی و ... شاهدی بر ناآمادگی ذهنی، فیزیکی و تاکتیکی پرسپولیس در این مسابقه بود.
*سید جلال حسینی در آستانه ۴۰ سالگی است. نبودن زوج مطمئنی مثل شجاع خلیل‌زاده و یا محمدحسین کنعانی‌زادگان روی نمایش کاپیتان پرسپولیس هم تاثیر گذاشته بود و مشخص شد که سید جلال نیز آسیب‌پذیر است. فرشاد فرجی فعلا آن بازیکنی نیست که بتواند جای خالی دو مدافع ملی‌پوش پرسپولیس را پر کند.
*قضاوت درباره رضا اسدی در این برهه کار درستی نیست. او به تازگی به پرسپولیس آمده و از طرفی فصل قبل هم نتوانست به دلیل مصدومیت چندان به میدان برود. برای بازی گرفتن از این بازیکن باید صبر کرد و صبور بود. فعلا مقایسه کردن این بازیکن خوش استایل با احمد نوراللهی کاری کاملا اشتباه است. البته که باید علت تعویض شدن او، بین ۲ نیمه، آن هم با احسان پهلوان را از یحیی گل‌محمدی پرسید!
*سرخپوشان تهرانی نیاز به یک مهاجم بلند قامت دارند. بازیکنی که بتواند تنوع را به فاز هجومی تیم اضافه کند. فقدان شهریار مغانلو کاملا هویدا بود. عیسی آل کثیر تلاش فراوانی انجام داد اما برای ضربه زدن به دفاع الهلال تنها و ناتوان بود. حضور مهدی عبدی هم زمانی رخ داد که دیگر تقریبا بازی از دست پرسپولیس خارج شده بود. یحیی بهتر از هر کس دیگری می‌داند که تیمش یک مهاجم می‌خواهد.
*الهلال و النصر عربستان باید ۴۸ ساعت دیگر یک جدال تمام عربستانی و فوق‌العاده حساس و حیثیتی را با یکدیگر برگزار کنند. دو تیمی که با یکدیگر مشکلات فراوانی دارند و برای فینالیست شدن باید مقابل یکدیگر قرار بگیرند. در ترکیب هر دو تیم ستاره‌های فراوانی دیده می‌شود اما دو دوئل اصلی بین عبدالرزاق حمدالله-بافی تمبی گومیس و سالم الدوساری-جلال‌الدین ماشاریپوف خواهد بود.