امیر عبدوس روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا ابراز داشت: بازگشت پساب‌ها پس از تصفیه به چرخه مصرف در صورتی که هیچ چاه آبی را از چرخه مصرف خارج نکند، نتیجه‌ای به سود محیط زیست در پی ندارد.
وی بیان کرد: تعریف مصرف جدید برای پساب‌های تصفیه شده در کنار تداوم برداشت آب از سفره‌های زیرزمینی، تنها هزینه مازاد در پی دارد و بی‌فایده است.
وی افزود: مهمترین چالش زیست محیطی کنونی استان سمنان مساله کم‌آبی و برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سمنان گفت: استان به جز حبله رود منبع آب سطحی جدی ندارد و بیش از ۹۰ درصد آب استان سمنان از سفره‌های آب زیرزمینی تامین می‌شود که باعث برهم‌خوردن تعادل و منفی شدن تراز این سفره‌ها شده است.
عبدوس بیان کرد: برداشت بی‌رویه آب باعث افزایش خطر فرونشست زمین و حتی ایجاد فروچاله در استان سمنان شده است که آسیب به تاسیسات محیط زیست را در پی دارد.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سمنان گفت: تمام تلاش‌های مسئولان استان باید معطوف بر تامین آب پایدار از حوزه‌های همجوار و بازگشت فاضلاب تصفیه شده به چرخه مصرف به جای بهره‌برداری از منابع آب زیرزمینی باشد تا مشکل کم‌آبی این استان برطرف شود.
به گزارش ایرنا، سندسازگاری با کم‌آبی استان سمنان دی ۱۳۹۹ در کمیته تخصصی سازگاری با کم آبی با حضور مدیران دستگاه‌های اجرایی استان و حضور ویدئو کنفرانسی مسوولان کشوری تصویب شد.
در این سند برنامه‌هایی برای سازگاری با کم آبی و تامین منابع آبی در بخش‌های مختلف مانند کشاورزی، صنعت و آشامیدنی تا سال ۱۴۰۵ تعریف شد. مصرف بهینه آب در بخش کشاورزی یکی از مهمترین راهبردهای مدنظر در سند سازگاری با کم آبی است.
در استان سمنان سالانه حدود یک میلیارد و ۲۴۸میلیون مترمکعب آب تولید می شود که هفت درصد از آن در بخش خانگی، ۸۸.۹ درصد در بخش کشاورزی و بقیه در بخش صنعت مصرف می شود.
کمبود مخزن آب سالانه در این استان حدود ۱۳۰ میلیون متر مکعب است.