مریم قیامی روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: معادن و کارخانه هایی که از آن بهره برداری می‌کنند، ابزار و وسایلی که در این محل ها مستقر است و تونل‌های ایجاد شده در دل معادن می‌تواند برای گردشگر جذابیت داشته باشد.
فعال حوزه گردشگری اصفهان افزود: قدمت معدن، روش‌ها و ابزار حفاری، به مرور به بخشی از میراث تاریخی، فرهنگی و اجتماعی یک سرزمین می شود که می‌تواند انگیزه مهمی برای توجه به گردشگری معادن باشد.
به گفته وی، استان اصفهان با معادن فعال، متروکه، روبازو زیرزمینی می‌تواند به عنوان نخستین استان معرفی کننده گردشگری معدن در کشور شود .
این کارشناس گردشگری افزود: معدن سرب و روی نخلکِ نایین به عنوان شاهکاری در ایران مرکزی در عمق ۲۳۰ متری با قدمت بیش از ۲ هزار سال که با ابزارهای باستانی حفاری شده و معدن پُتاس خوروبیابانک به عنوان بزرگترین معدن شورابه حوضه خلیج فارس از جمله ظرفیت‌های توسعه گردشگری معدن در اصفهان بشمار می روند.
پژوهشگر گردشگری معادن افزود: در برخی از معادن هچگونه تجهیزات، علم یا ماشین آلات خارجی استفاده نمی‌شود و همه فرایندها و مراحل استخراج طبیعی است، معادن دوره پهلوی اول در شرق اصفهان نیز این گونه است.
قیامی منظره معادن پلکانی و برش خورده سنگ تزیینی در اصفهان را یک جاذبه توریستی اسرار آمیز توصیف کرد.
به گفته وی، کارخانه‌های مستقر در برخی معادن و اقامتگاه‌های معدن کاران قدیمی را یکی دیگر از ظرفیت‌های گردشگری در این حوزه است .
کارشناس حوزه گردشگری به معادن متروکه اصفهان و کانی و سنگ‌های منحصر به فرد آنها در جهان اشاره و بیان کرد: می توانیم زمینه سفرگردشگران علاقه مند به سنگ و کانی را به ایران و اصفهان فراهم کنیم.
وی با بیان اینکه قدمت بسیاری از وسایل معادن اصفهان به افزون بر ۲ هزار سال می رسد، افزود: اکتشاف و استخراج در برخی از معادن اصفهان به عمق ۳۰۰ متری زمین هم رسیده است، سفر به عمق زمین و مشاهده ویژگی‌های طبیعی و ناشناخته معادن می تواند بسیار جذاب باشد.
مدیرعامل شرکت زمین پویان آپادانا اصفهان افزود: توسعه گردشگری معادن در اصفهان نیازمند زیرساخت‌های متناسب، احداث موزه های صحرایی ابزار و وسایل معدن کاری، استقرار زیرساخت های گردشگری در حوالی معادن دارای ظرفیت، برگزاری کلاس های آموزشی، برنامه ریزی برای گردشگری افراد خاص و معلولان، ایجاد رستوران ها، کافی شاپ ها و برجسته سازی محدوده طبیعی اطراف معادن دانست که به جذب و ماندگاری گردشگر کمک کند.
وی نبود متولی برای گردشگری معادن، ضعف زیرساخت‌ها، مسائل امنیتی و ایمنی معادن و غفلت از بُعد گردشگری معدن به‌دلیل درآمدهای معمول آن را از دلایل بی توجهی به حوزه گردشگری معادن اصفهان برشمرد.
قیامی افزود: توسعه گردشگری معادن به‌دلیل آنکه یک حوزه فرابخشی است نیازمند ایجاد کارگروه مشترک با همه نهادهای مرتبط مانند وزارت میراث فرهنگی، گردشگری وصنایع دستی، دانشگاه ها و اساتید، رسانه ها، صمت، بخش خصوصی، کمیسیون معادن و صنایع معادنی اتاق بازرگانی ایران، تشکل های معدنی و سازمان های مردم نهاد مرتبط در سطح کلان و استان است.
فعال حوزه گردشگری افزود: گردشگری معادن نیز مانند سایر بخش ها از کرونا تاثیر پذیرفته است و همان اندک بازدیدهایی که در گذشته وجود داشت دیگر ادامه پیدا نکرد.
وی برجسته سازی گردشگری معدن را نیازمند فرهنگ‌سازی مستمر، معرفی معادن اصفهان و ظرفیت های پنهان گردشگری در آنها دانست.
قیامی افزود: با توجه به اینکه استان اصفهان پس از کرمان بیشترین تعداد معادن سنگ و کانی را دارد لازم است برای جذب گردشگر معادن تدابیری اتخاذ شود.
گردشگری معدنی یکی از شاخه های ژئوتوریسم است. ژئوتوریسم، گردشگری آگاهانه و مسوولانه در دل طبیعت با شناخت پدیده‌های جغرافیایی و نحوه شکل گیری و تکامل آنهاست.
امروزه در دنیاپس از اتمام فعالیت و پایان ذخایر معادن مجموعه اقداماتی چون بازسازی، تغییر کاربری به مراکز تفسیر میراث گردشگری و استفاده از خدمات راهنمایان بوم‌گردشگری و زمین‌گردشگری (ژئوتوریسم) صورت می‌گیرد تا این محل‌ها به مکانی برای بازدید گردشگران و برگزاری تورهای گردشگری معدن تبدیل شود.
استان اصفهان ازحیث تعداد معادن فعال رتبه اول، تعداد کل معادن دارای مجوز پروانه بهره برداری رتبه دوم و از نظر میزان ذخیره قطعی رتبه سوم و میزان استخراج اسمی رتبه پنجم را در کشور دارد.