سیامک عزیز زاده روز دوشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره محبوبیت ساز دف در بین مردم، اظهار داشت: دف در گذشته دور میان مردم ناشناخته بود و فقط در مراسم ذکر و سماع در خانقاها نواخته می شد. پس از ورود این ساز به عرصه موسیقی و همنوا شدن آن با سازهایی همچون نی و تنبور همچنین همراه شدن آن با اشعار محلی و عرفانی، سبک جدیدی از موسیقی در ایران بوجود آمد که طرفداران بسیاری داشت. اما با توجه به توانایی دف در القای ریتم، این ساز به گروه های ارکستر نیز راه یافت؛ به طوری که امروزه دف طرفداران بسیاری در دنیا دارد.
وی درباره آسیب هایی که همه گیری کرونا به مربیان موسیقی وارد کرد، گفت: در مدت زمان شیوع کرونا، بسیاری از مدرسان و نوازندگان با استفاده از فناوری اطلاعات و زیرساخت اینترنت تلاش کردند کار خود را ادامه دهند. کلاس های آنلاین، بهترین راه کار برای مدرسان بود اما متاسفانه به علت ضعیف بودن اینترنت کشور این موضوع از کیفیت مناسبی برخوردار نبود.
ضرورت حمایت سازمان یافته دولت از هنرمندان
این دفنواز، آسیب های وارد شده در زمان همه گیری کرونا به هنرمندان را به این سادگی قابل جبران ندانست و افزود: بهترین و اصولی ترین راهکار، حمایت ساختار یافته دولت از هنرمندان است و این امر زمانی اتفاق می افتد که موسیقی به عنوان بخشی از فرهنگ غنی کشور به صورت جدی مورد حمایت مسوولان قرار گیرد.
عزیززاده درباره تفاوت های ساز دف با دیگر سازهای هم ردیف خود، خاطرنشان کرد: دف یک ساز کوبه ای ایرانی است که به واسطه داشتن دامنه صوتی بالا و رنگ صدای خاص، توانمندی ها و قابلیت های خوبی در القای ریتم به شنونده دارد. به همین علت با توجه به نوع سازبندی باید نت نگاری متناسب آن صورت گیرد. امروزه شاهد هستیم گروهی از افراد بدون توجه به این نکته قطعات تنظیم شده برای سازهای کوبه ای غربی روی دف پیاده می کنند. در صورتی که در دنیا هر قطعه یا هر بخش متناسب با قابلیت های ساز باید نوشته شود.
به گفته این هنرمند، این کار نیز هنر و خلاقیتی به دنبال ندارد. در نهایت بنده با خلاقیت، تغییر و نوآوری متناسب با یک ساز موافقم حتی اگر مقداری از آن الهام گرفته از سازهای دیگر باشد. اما با کپی عینی مخالف هستم.
وی ابراز امیدواری کرد که هنرمندان کشور در سایه و رهنمود پیشکسوت ها همچنین با دانش روز، آثاری خلق کنند که ارزش افزوده ای برای مخاطبان داشته باشد و قابلیت ساز دف را بیش از پیش به جامعه موسیقی و حتی کشورهای دیگر ارایه دهند.
سیامک عزیز زاده اول تیرماه سال ۱۳۵۱ در کرمانشاه به دنیا آمد. با توجه به عجین بودن موسیقی با فرهنگ آن منطقه در سن ۱۴ سالگی به فراگیری پیانو و پس از مدتی به یادگیری ساز دف پرداخت. در سال ۱۳۷۸ بود که با گروه شمیم به صورت رسمی و با برخی از گروه ها به صورت نوازنده میهمان با حضور استاد روانشاد جلال ذوالفنون کنسرت هایی اجرا کرد. او بعد از مدتی به آموزش ساز دف مشغول شد و حاصل این سال ها که فقط مشغول تدریس بود منجر به پرورش هنرجویانی شد که تعدادی از آنها در جشنواره های مختلف مقام برتر کسب کردند و تعدادی هم تبدیل به نوازندگان و مربی های مطرح در حوزه دفنوازی شدند.