سیامک عزیززاده در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره تألیف کتاب خود با عنوان چهل قطعه برای دف و بازخورد آن میان علاقه مندان، بیان کرد: آموزش دف در گذشته محدود به ریتم هایی بود که در خانقاه ها نواخته می شد و در اصطلاح به آن مقام های دف گفته می شد. این مقام ها از دیر باز در مناطق کردنشین به صورت سینه به سینه آموزش داده می شد. اما قابلیت دف بیشتر از نواختن این مقام ها بود و باید شکلی از این قابلیت ها نشان داده می شد. از سوی دیگر، بیشتر مردم تصور می کردند دف باید همراه سازهای دیگر نواخته شود و به تنهایی مانند سایر سازها قابلیت تکنوازی به عنوان یک ساز مستقل ندارد.
به گفته این هنرمند، خلاء یادشده باعث شد کتاب چهل قطعه برای دف را در سال ۱۳۷۹ بنویسد. بزرگترین دستاورد این کتاب، معرفی قابلیت تکنوازی دف در ریتم های مختلف مانند دیگر سازها بود. به همین علت کتاب از سوی مرکز خلاقیت های هنری پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی به عنوان یک اثر هنری تازه و خلاق شناخته شد.
وی اظهار داشت: در سال های بعد این کتاب تحت عنوان آموزش دف از مبتدی تا عالی منتشر شد که ۲۴ چاپ آن به زبان فارسی به انتشار رسید و به علت استقبال مردم در کشورهای دیگر، چاپ های بعدی آن به ۲ زبان فارسی- انگلیسی توسط انتشارات مشاهیر هنر منتشر شده است.
عزیز زاده درباره چاپ گسترده غیرمجاز کتاب خود، گفت: تالیف، چاپ و نشر کتاب در هر جامعه ای موجب رشد می شود اما این امر زمانی اتفاق می افتد که نویسنده مطالب جدیدی به صورت صحیح به مخاطبان ارایه دهد. قبل از ورود به بحث، یادآوری چند واژه کلیدی را ضروری می دانم؛ واژه تألیف به معنی نوشتن اثری است که پیش از این نوشته نشده و حاصل زحمت و تلاش نویسنده است. واژه گردآوری به معنی تجمیع مطالبی که پیش از این در کتاب های دیگر آورده شده و گردآورنده با هدف نتیجه گیری خاصی موضوعات را با ذکر دقیق منابع، جمع بندی می کند.
وی تاکید کرد: اکثر کتاب های منتشر شده در زمینه دف از جنس گردآوری است. این گردآوری ها بدون ذکر نام منابع است و این موضوع نه تنها کمکی به رشد هنری مخاطبان نمی کند بلکه موجب سرگردانی آنها می شود. امروزه فراوان کتاب هایی را می بینیم که برگرفته از کتاب های قدیمی است ولی در ظاهر برخی از مطالب آنها تغییر کرده است. گردآورنده در کتاب نه تنها اشاره ای به منابع و مراجع استفاده شده نکرد بلکه روی جلد خود را مولف معرفی کرد.
به گفته این نویسنده و نوازنده، بسیار درد آور است این کار توسط کسانی انجام می شود که خود را هنرمند می دانند. این چه هنری است که چیزی در آن خلق نشده و وقتی سابقه این افراد را نگاه می کنیم چند عکس با چند پیشکسوت و جولان دادن آنها در فضای مجازی است. آفت دیگر هم کپی غیر مجاز عینی یک اثر توسط سودجویانی است که هنرمند نیستند و فقط فروشنده هستند. آخرین کتاب بنده اسکن و توسط افرادی سودجو بدون اجازه من چاپ شده که به این عمل در اصطلاح قاچاق کتاب گفته می شود.
سیامک عزیز زاده اول تیرماه سال ۱۳۵۱ در کرمانشاه به دنیا آمد. با توجه به عجین بودن موسیقی با فرهنگ آن منطقه در سن ۱۴ سالگی به فراگیری پیانو و پس از مدتی به یادگیری ساز دف پرداخت. در سال ۱۳۷۸ بود که با گروه شمیم به صورت رسمی و با برخی از گروه ها به صورت نوازنده میهمان با حضور استاد روانشاد جلال ذوالفنون کنسرت هایی اجرا کرد. او بعد از مدتی به آموزش ساز دف مشغول شد و حاصل این سال ها که فقط مشغول تدریس بود منجر به پرورش هنرجویانی شد که تعدادی از آنها در جشنواره های مختلف مقام برتر کسب کردند و تعدادی هم تبدیل به نوازندگان و مربی های مطرح در حوزه دفنوازی شدند.