به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا از روزنامه نشنال، للیا وانیک سالگادو (Lelia Wanick Salgado) نویسنده، فیلمساز و فعال زیست‌محیطی اهل برزیل این هفته با پیامی فوری در بیست و ششمین کنفرانس جهانی تغییر اقلیم (کاپ ۲۶) شرکت خواهد کرد.
وی در گفت‌وگو با روزنامه نشنال گفت: همه دنیا در حفاظت از جنگل‌های بارانی آمازون مسئول و سیاره ما به این جنگل وابسته است. این جنگل برای زمین اکسیژن، رطوبت و آب تازه فراهم می‌کند.
خیلی خوب است که صنایع ردپای کربنی خود را کم می‌کنند؛ اما برای جذب این کربن منتشر شده به درختان بیشتری نیاز داریم.
وانیک سالگادو به مدت ۷ سال همسرش سباستین سالگادو را که یک عکاس موفق است، در ماموریت برفراز جنگل‌های آمازون همراهی کرد. این زوج سوار بر بالگرد بر بالای پوشش گیاهی سرسبز آمازون پرواز و با جوامع بومی زندگی کردند. عکس‌هایی که سباستین در این ماموریت گرفت حالا بخشی از نمایشگاه آمازونیاست که همسرش در موزه علوم لندن برپا کرده است.
وی درباره این نمایشگاه می‌گوید: می‌خواهم یک جنبش از مردمانی راه بیندازم که درباره حفاظت از جنگل های بارانی آمازون هوشیار هستند.
آمازون شاهراهی حیاتی برای سیاره زمین است و نقشی مهم در جذب گازهای گلخانه‌ای منتشر شده در جهان دارد. این جنگل خانه ۶۰۰ میلیارد درخت، ده ها هزار گیاه و گونه جانوری است. سیستم انتقال آب خودکفای این جنگل برای زندگی ده‌ها میلیون نفر در قاره آمریکا ضروری است و بر الگوهای آب و هوایی سراسر جهان اثر می‌گذارد.
آمازون امروزه در مواجهه با تهدید جنگل‌زدایی های گسترده ناشی از ساخت مزارع پرورش گاو و کاشت سویا به محافظت فوری نیاز دارد. نرخ نابودی آمازون در سال‌های اخیر سرعت گرفته و ژائیر بولسونارو رئیس جمهوری برزیل متهم است با سیاست های خود موجب تسریع و حمایت از این روند شده. از دست دادن این جنگل خطری بزرگ برای موجودیت سیاره ماست.
تیم لنتون استاد تغییرات اقلیمی و علوم سیستم زمین در دانشگاه اگزتر انگلیس در فیلمی که به سفارش موزه علوم برای این نمایشگاه تهیه شده، می‌گوید: اگر جنگل آمازون از نقطه بحرانی عبور کند، آتش‌سوزی‌ها زیاد شده و جنگل به دشتی بی‌درخت تبدیل می‌شود.
آنطور که در این نمایشگاه نقل شده، ساکنان اروپایی زمانی این جنگل بارانی را جهنم سبز (Green Hell) توصیف می‌کردند، یک جنگل نفوذناپذیر و خطرناک. آنها سپس کوشیدند با فتح این جنگل از طریق تجارت کائوچو پولی به جیب بزنند و معادن طلای ال دورادو را استخراج کنند.
عکس‌های هوایی سالگادو عظمت آمازون و پیرامونش را به نمایش درمی‌آورد و پرتره‌هایی از رنگ و بوی جوامع بومی ساکن این مناطق، به تصویر می‌کشد.
این عکس‌ها در ابعاد بزرگ ظاهر و به گونه‌ای از سقف نمایشگاه آویزان شده‌اند که انگار شناور اند. در این نمایشگاه همچنین یک موسیقی پس زمینه با صداهایی از آمازون پخش می‌شود. به گفته وانیک سالگادو هدف از ایجاد این فضا آن بود که بازدیدکنندگان حین بازدید از نمایشگاه حس کنند در دل جنگل قدم می‌گذارند.
وی امیدوار است نمایشگاهش در موزه علوم لندن بازدیدکنندگان را ترغیب کند برای حفاظت بهتر از جنگل‌های آمازون بجنگند و امید دارد این نمایشگاه به کاهش استفاده از محصولاتی که در جنگل زدایی این منطقه نقش دارند، کمک کند.
این فیلمساز و فعال زیست محیطی می‌گوید: باید از خریدن چوبی که از قطع غیرقانونی درختان این جنگل به دست آمده و سویا و محصولات گوشتی آن، دست برداریم.
بانی نمایشگاه آمازونیا معتقد است درس‌های زیادی وجود دارد که باید از جوامع بومی آمازون بیاموزیم؛ چون آنها زندگی خالصی دارند، برخلاف ما که همه چیزمان حول مصرف‌گرایی می‌چرخد.