به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، آتیلا پسیانی، پس از آن‌که در برنامه‌ای اینترنتی با اجرای فریدون جیرانی گفت ۱۷ سال است تلویزیون نگاه نمی‌کند و حتی سریال‌هایی را که خودش در آنها بازی کرده، نمی‌بیند، با اعتراض برخی رسانه‌های دیداری و مکتوب روبرو شد.
او در برنامه کافه آپارات ضمن انتقاد از سریال‌های تلویزیونی گفت: سر فیلمبرداری سریال‌ها می گویند آن پلاستیک و ته سیگار را بردار. مگر اینها واقعیت شهر نیستند؟ در سینما جوانانی هستند که نمی‌خواهند هنرشان را ویترینی کنند. اما در تلویزیون این طور نیست. من ۱۷ سال است تلویزیون را دنبال نمیکنم. بازی‌های فوتبال را می‌بینم و قبل و بعد یا مابینش چیزهایی به چشمم می‌خورد. بین سریال‌ها نمی توانم تفاوت قائل شوم. چون همه‌شان شبیه به هم هستند.
روزنامه کیهان: تلویزیون ندیدن تبدیل به پز شبه روشنفکری شده است
در پی انتشار این مصاحبه در فضای مجازی، روزنامه کیهان نوشت: این ادعا در حالی است که وی از سال ۱۳۶۱ تا سال جاری در چندین مجموعه تلویزیونی یا فیلم کوتاه تلویزیونی بازی کرده است که آخرین آنها مجموعه همبازی محصول شبکه دو سیما بوده است.
حال، پرسش این است چگونه یک بازیگر نه چندان مطرح و محبوب، تلویزیون را قبول ندارد اما یکسره در سریال‌های مختلف تلویزیونی بازی می‌کند و همزمان هم مدعی نگاه نکردن تلویزیون می‌شود؟ آیا این بی‌صداقتی و ادعای عجیب؛ توهین به شعور مخاطبان و مردم و نیز صدا وسیما نیست؟
این روزنامه ادامه داد: باید گفت متاسفانه طی سال‌های اخیر نگاه نکردن به تلویزیون - به قول یکی از ترانه سرایان و مجریان قدیمی- تبدیل به پز شبه روشنفکری شده است. جا دارد صدا و سیما از این پس در دادن پیشنهاد بازی به بازیگرانی که از تلویزیون متنفر هستند، تصمیم جدی بگیرد تا مجبور نباشند علیرغم میلشان، سریال های خود را هم نگاه نکنند!
گزارشگر بخش خبری بیست و سی شبکه دو سیما نیز ضمن تهیه گزارشی از این مصاحبه و پخش آن، پرسید: چطور می‌شود یک بازیگر به هیچ پیشنهادی در تلویزیون دست رد نزند؛ اما همزمان اعلام کند که تلویزیون نمی‌بیند؟
پسیانی: دوست نداشتن توهین کردن نیست
پس از طرح این انتقادها، آتیلا پسیانی متنی را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت: چند روز پیش پس از پخش برنامه آپارات آقای جیرانی برای بعضی این شبهه پیش آمد که من به مجموعه های تلویزیونی اهانت کردم که اصلا چنین چیزی نیست. اهانت یعنی ناسزا گفتن و کوچک کردن و بد و بیراه گفتن به شخص یا اقوامش که من چنین کاری نکردم، نمیکنم و نخواهم کرد.
این که هر یک از ما چیزی را دوست بداریم یا نداریم یا نقدی بر آن داشته باشیم توهین کردن نیست؛ مثلا من اگر بگویم که مسابقات کشتی را دنبال نمیکنم به هیچ وجه اهانت به فدراسیون کشتی به حساب نمی آید. فراموش نمیکنم و فراموش نکنیم که من با بازی در محله برو بیا برای اولین بار دیده شدم و تا به امروز مورد لطف بی پایان تماشاگران عزیز بودم.
وی درباره این گفته که تماشاگر دائم سریال های تلویزیونی نیستم، چند نکته را مطرح کرد و ادامه داد: سریال‌هایی را که به عمرم دنبال کردم اعم از ایرانی و غیر ایرانی بسیار کم بوده و اصولاً تماشای فیلم یا تئاتر در یک نوبت برایم راحت تر است. همچنین در زمان تصویربرداری سریال‌هایی که در آن بازی می‌کنم (که بعضی از آنها را عاشقانه دوست دارم) بعد از تمام شدن هر بخش آن را با همکارانم بازبینی می‌کنیم یعنی این که من سریال‌هایم را می‌بینم و چون تدوین را می‌شناسم پشت هم قرار گرفتن این بخش ها را هم پیشاپیش می‌دانم.
در بخش پایانی متن آتیلا پسیانی آمده است: من به انتخاب‍‌های خودم در حرفه ام اهانت نمیکنم. اتفاقا به دلیل احترامی که برای حرفه ام قائل هستم تصور می‌کنم که اگر تنوع بیشتری وارد سریال‌ها شود همه احساس رضایت بیشتری می‌کنند. من با تئاتر، سینما، و تلویزیون زندگی کردم و به خود می‌بالم که کمتر کار غیر قابل دفاعی داشتم.
در پایان اگر یک دقیقه از گفتگوی یک ساعته من با اقای جیرانی باعث رنجش دوستان عزیزم و تماشاگران گرامی که سرمایه من هستند شده است، از صمیم قلب پوزش می‌طلبم.