به گزارش گروه فرهنگی ایرنا از روابط عمومی حوزه هنری، میلاد عرفان‌پور، مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری در مراسم تشییع وحید حیاتی از همکاران و مدیران مرکز موسیقی حوزه هنری گفت: معنایی که ما زمینی‌ها و امثال بنده حقیر از حیات می‌دانیم صدای نبض، صدای تپش قلب و علائم زیستی این‌چنینی است اما معنایی که اهل ملکوت و قرآن از حیات می‌دانند، چیز متفاوتی است از این جهت گمان نکنیم اگر امثال وحید که مرگ در کنار نام آنها کلمه غریبه‌ای است از میان ما رفتند، حیات آنها به پایان رسیده است. همینطور که می‌بینید و در این فضای با شکوه و غمگین قابل مشاهده است، وحید حیاتی عزیز هنوز زنده است.
مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری بیان کرد: واقعا تلاشی که مرحوم وحید حیاتی سال‌های سال دلسوزانه برای هنر اصیل این مملکت داشت، از خاطرها نخواهد رفت.
در ادامه پیام مهدی دادمان رئیس حوزه هنری که در سفر سوریه است، خوانده شد. در این پیام آمده است: خبر درگذشت همکار گرانقدرمان، آقای حیاتی بسیار تاثربرانگیز بود. این فقدان تلخ را خدمت خانواده محترم ایشان و مجموعه حوزه هنری تسلیت عرض می‌کنم. در جوار حرم مقدس اسوه صبر و مقاومت برای خانواده ایشان از حضرت زینب(س) صبر و تسلی مسئلت می‌نمایم. رحمت، مغفرت و رضوان الهی نثار روح ایشان باد.»
مرحوم حیاتی دوست داشت آواز به عنوان میراث باقی بماند
در ادامه این مراسم حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی روی سن آمد و گفت: وحید حیاتی را از دهه ۷۰ و در روزگاری که ما جوان بودیم و او هم جوان‌تر می‌شناختم. حیاتی چهره‌ای متبسم، شاداب، پر انرژی و تأثیرگذار داشت. مهربانی از همه وجود او متشعشع بود.
وی افزود: روزگاری که وحید حیاتی تازه به حوزه هنری آمده بود، خیلی پر انرژی بود. من هم گاهی توفیق داشتم و او را در برنامه‌های مختلف می‌دیدم. وحید حیاتی در خانه موسیقی، همکار و هم‌یار مهربان ما بود. او مددکاری قابل اتکا و اعتماد برای من بود و دل در گرو فرهنگ و هنر راستین این سرزمین داشت. یادم نمی‌رود با چه حرارت، شوق و انگیزه‌ای برنامه شب‌های آواز ایرانی را که قرار بود در حوزه هنری اجرا شود، توضیح می‌داد و دوست داشت آواز به عنوان میراث باقی بماند.
نوربخش بیان کرد: قطعا وحید حیاتی هم اکنون در بهترین جای نظام هستی نظاره‌گر ماست زیرا آنچه از اولیای دین شنیده‌ایم، در وجود او بود. مگر دین غیر از اخلاق و مهربانی است.
حسن آزاده‌فر، استاد موسیقی نیز گفت: رسم دنیا بر آن نیست که هنرج قبل از معلم برود. ای کاش هیچ پدری رفتن فرزند را نبیند و هیچ معلمی رفتن هنرجوی خودش را نبیند. وحید حیاتی از جمله هنرمندانی بود که بسیار بااخلاق بود. اساتید حاضر و معلم‌های عزیز می‌دانند بیشترین بخش و تاثیرگذارترین بخش هنر، اخلاق هنرمند است. خیلی‌ها ساز می زنند و آواز می‌خوانند اما کسی تاثیر بیشتری در جامعه دارد که با اخلاق‌ترین باشد.
رضا مهدوی نیز اظهار داشت: خدا را شکر که وحید حیاتی در چنین وضعیت و هیبتی تشییع می‌شود. او حسن خلق و جاذبه داشت. حیاتی در کنار هنرش روابط عمومی قوی و شخصیت بسیطی داشت که براساس آن دوست و دشمن را مجذوب خودش می‌کرد و اگر به کسی انتقادی داشت، با مهربانی ذکر می‌کرد. در بین ما زیاد است، وقتی از کسی دلخور هستیم ناراحتی مان را با تشر و عصبانیت خالی می‌کنیم و شاید بعدها پشیمان شویم. وحید جان درون سلیم و پاکی داشت و به عنوان شخصیتی معتمد و کار بلد شناخته می‌شد. او به عنوان یک نیروی خلاق با دغدغه کار و زندگی کنار ما بود.
او افزود: وحید حیاتی سال‌ها سختی کشید و بیماری جسمی داشت ولی این امر باعث نشد که ارادت او به هنر و دوستانش کم شود.
کارنامه پربار وحید حیاتی ماندگار شود
سید علیرضا میرعلی‌نقی، پژوهشگر موسیقی و روزنامه‌نگار نیز به آشنایی دیرینه خود با وحید حیاتی اشاره کرد و گفت: دیدار با وحید حیاتی عین زندگی بود. من از دوستان و همکاران او خواهش می‌کنم به صورت مکتوب و ماندگار کاری کنند که کارنامه پر بار وحید حیاتی در جایی ماندگار شود تا آیندگان بداند ما چه شخصیت‌های سلیم و با اخلاقی داشتیم.
پیکر مرحوم وحید حیاتی بعد از قرائت نماز میت از محل حوزه هنری به سمت آرامگاه ابدی اش در بهشت زهرا رفت.
وحید حیاتی، هنرمند و فعال حوزه موسیقی دیروز (دوشنبه) بر اثر عارضه مغزی در سن ۵۱ سالگی دارفانی را وداع گفت. وی متولد ۱۳۴۹ در تهران بود و از سال ۷۰ با فراگیری نوازندگی دف و تنبک نزد حسن آزاده‌فر پای در وادی موسیقی گذاشت و با حضور در محفل تدریس استادانی چون مهرداد کریم خاوری، فردین کریم خاوری، بابک مدرسی، محمد محرابی، علی منتظری و امیر اسلامی تجربه کسب کرد. او در سال‌های اخیر در مرکز موسیقی حوزه هنری فعالیت می‌کرد.