به گزارش گروه آموزش ایرنا، ابراهیم صالحی عمران امروز سه شنبه در نشست وبیناری حکمرانی آموزش عالی و توسعه پایدار عنوان کرد: ما در ابتدای برنامه هفتم توسعه هستیم و بحث حکمرانی در آموزش عالی و توسعه پایدار می‌تواند مباحث پایه‌ای و نظری خوبی برای برنامه هفتم و آموزش عالی کشور باشد.
وی افزود: برای داشتن حکمرانی خوب در آموزش عالی شناخت گذشته، حال و آینده‌ی آموزش عالی در کنار آن مباحث توسعه و رشد لازم است. اگر شناخت جامع و کافی نباشد نمی توان مسیر درست را انتخاب کرد.
رییس دانشگاه فنی و حرفه ای در پاسخ به سوال چرایی ایجاد شدن آموزش عالی در کشور گفت: در پاسخ به پرسش هایی از این دست باید ویژگی های آموزش عالی و توسعه در کشور به طور دقیق بررسی شوند. یکی از دلایل ایجاد آموزش عالی، رشد و توسعه بود که آروزی هر دولت و ملتی است. در گذشته سرمایه گذاری مادی و فیزیکی در کشورها اهمیت داشت و مسیر پیشرفت را در سرمایه های مادی می دیدند. اما سپس متوجه سرمایه انسانی شدند و به سراغ سیستم ها و سرمایه گذاری های آموزشی رفتند. در این جا آموزش و پرورش و آموزش عالی اهمیت یافت. در ۵۰ سال گذشته رشد بی سابقه موسسه های آموزش عالی صورت گرفته است. این مرحله در ایران نیز صورت گرفت و برای دستیابی به آن آموزش عالی نیز توسعه یافت. در این میان اما و اگرهایی وجود داشت که دیده نشد. منطق اقتصادی توسعه آموزش عالی، یکی از این اما و اگرها بود.
صالحی عمران ادامه داد: از این رو آموزش عالی و توسعه با چالش هایی روبه رو شد. یکی از این چالش ها، بیکاری فارغ التحصیلان بود. یکی دیگر نیز انتخاب رشته های تحصیلی بود و دانشگاه ها در تعداد معدودی از رشته ها رشد یافت و دانشجوها تنها در این رشته ها مشغول به تحصیل شدند. در حالی که منطق بازار کار به رشته های دیگر نیز نیاز داشت و نبود منطق اقتصادی بیکاری را به وجود آورد.
وی با بیان این‌که پایین بودن بهره وری نیروی کاری نیز چالش دیگری بود. گفت: انتظار بر این بود که افراد با مدارک در دست خود بازده خصوصی شان نیز افزایش یابد در حالی که نه تنها افزایش بلکه کاهش یافت و مدرک بر توانایی غلبه کرد.
به گفته وی، در چنین شرایطی در ادبیات اقتصادی آموزش عالی، سرمایه انسانی به اصطلاح به بی فایدگی تبدیل شد و وارد ادبیات آموزش عالی کشور شد. این بی فایدگی باعث رویدادهای دیگری در این ساختار شد که منجر به اصلاحات آموزش عالی شد. مدرک گرایی مورد نقد قرار گرفت و بحث جدیدی به نام کیفیت آموزش آغاز شد.
صالحی عمران ادامه داد: در این جا صحبت از اثرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پیش آمد و تلاش شد تا دانشگاه با معنای واقعی توسعه مورد نظر قرار گیرد. دیگر خوش بینی سابق میان نظام آموزشی عالی و نظام توسعه نیز از بین رفت. صحبت از یک سری اصلاحات درون و بیرون دانشگاه شد. یکی از این اصلاحات توجه به نظام آموزش عالی مهارتی و آموزش مهارت بود. اکنون نیز آموزش عالی در عرصه بین المللی نیز ایجاد شده و حرفه ای گرایی در دنیا اهمیت یافته است.
وی معتقد است: اگر آموزش عالی به سوی آموزش عالی مهارتی سوق نیابد جوانان کشور به سویی خواهند رفت که نه در آموزش پرورش عمومی هستند، نه در استخدام و اشتغال حضور دارند و نه در مهارت آموزشی هستند. هرگاه این میزان جمعیت زیاد شوند ممکن است شاهد آسیب های امنیتی و سیاسی شویم.