به گزارش روز پنجشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، وقتی صحبت از واکسن کووید-۱۹ به میان می آید، ترس از عوارض جانبی این واکسن ها ممکن است شرایطی را ایجاد کند که این نگرانی محقق شود.
اکنون نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد افرادی که نگران عوارض جانبی احتمالی پس از واکسیناسیون کرونا هستند، بیشتر احتمال دارد که واقعاً این عوارض جانبی را تجربه کنند. یافتههای این مطالعه در کنار توضیح علت احساس ضعف برخی افراد پس از تزریق واکسن کرونا، به تلاشها برای متقاعد کردن افراد مردد به تزریق واکسن های کرونا کمک کند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که عوامل روانی اجتماعی میتوانند بر موفقیت برخی درمان ها و یا بروز عوارض جانبی ناشی از آنها تأثیر بگذارند، اما این اولین باری است که این ارتباط در رابطه با واکسنهای کووید-۱۹ بررسی می شود.
در این مطالعه ۵۵۱ بزرگسال آمریکایی واکسینه نشده مورد بررسی قرار گرفت؛ محققان از این افراد در مورد نگرانی هایشان در ارتباط با بروز هفت عارضه جانبی رایج واکسن کووید-۱۹ --درد در محل تزریق، تب، لرز، سردرد، درد مفاصل، حالت تهوع و خستگی-- که به طور گسترده توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا منتشر شده است، سوال کردند.
شرکتکنندگان همچنین اطلاعات جمعیتشناختی اجتماعی ارائه کردند و از نظر علائم افسردگی و نگرانی عمومی در مورد همهگیری کرونا مورد ارزیابی قرار گرفتند. محققان سه ماه بعد، شرکت کنندگانی را که کاملاً واکسینه شده بودند، مورد پیگیری قرار دادند تا متوجه شوند کدام یک از هفت عارضه جانبی یاد شده را تجربه کردهاند.
«کلی کلمنس»، یکی از نویسندگان این مطالعه و دانشجوی دکترا رشته روانشناسی تجربی در دانشگاه «تولدو» در اوهایو، می گوید: « ارتباط واضحی بین آنچه مردم انتظار داشتند و آنچه که تجربه کردند، مشاهده شد.»
کلمنس در بیانیه خبری این دانشگاه گفت: «این عوامل روانی بیش از سایر عواملی که میدانستیم در پیشبینی عوارض جانبی واکسن های کووید-۱۹ موثر هستند مانند واکسن خاصی که فرد دریافت می کند، سن او یا اینکه قبلاً کرونا داشته است، موثر هستند.»
ویروس کرونا موسوم به «کووید۱۹» اواسط ماه دسامبر ۲۰۱۹ (۲۴ آذر ۱۳۹۸) در شهر ووهان واقع در مرکز چین گزارش شد. ابتدا از این بیماری به عنوان ذات الریه نام برده می شد اما کمیسیون ملی بهداشت چین ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ (۹ دی ماه ۹۸) به صورت رسمی شیوع این ویروس را در چین اعلام کرد.
این مطالعه ماه جاری میلادی در مجله Psychotherapy and Psychosomatics منتشر شد.
۱۳۵۲