«قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ » (انعام، ۱۴۹) یعنی بگو حجت بالغه الهی برای خداست و اگر او می خواست همهٔ شما را (به اجبار) هدایت می کرد (ولی چون هدایت اجباری بی ثمر است اینکار را نمی کند).
در حدیث دیگری از امام صادق (ع) آمده است که فرمودند: «نحن الحجة البالغه علی من دون السماء و فوق الارض» یعنی ما امامان، حجت بالغه الهی هستیم بر هر چه در پائین آسمان و روی زمین است و یا حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «وَ اَنَا الْحُجَّةُ الْبٰالِغَةَ وَ الْکَلِمَةُ الْبٰاقِیه» یعنی من حجت تمام عیار و کامل و آشکار و کلمهٔ باقی و همیشگی هستم. (تفسیر اهل بیت (ع)، ج۴، ص۶۲۲)
بنابراین از آیهٔ شریفه نتیجه می گیریم که خدای متعال برای هدایت بشر دلایل روشن و آشکاری مانند انبیاء و ائمه اطهار (ع) را قرار داده است و عقل بشر را نیز که در نهان است ابزار هدایت او قرار داد و قصد هدایت اجباری ندارد و بشر باید با توجه به حجت های بالغه الهی راه سعادت و هدایت خود را بیابد. آنچه مسلم است وجود فقها و عالمان ربانی که مبین تعالیم خاندان رسالت و امامت هستند، خودشان نیز از مصادیق نازلهٔ حجت های بالغه الهی محسوب می شوند.
سخن شهید مطهری در وصف علامه طباطبایی
یکی از این عالمان ربانی که در عصر دوران ما بسیار درخشنده و اثرگذار بوده است حضرت آیت الله علامه سید محمّد حسین طباطبایی (رض) صاحب تفسیر شریف المیزان است و هم اکنون چهل سال از رحلت این عالم بزرگ می گذرد. استاد شهید آیت الله مرتضی مطهری که خود از برجسته ترین شاگردان علامه طباطبایی است در توصیف او می گوید: او مرد بسیار عظیم و جلیل القدری است، مردی است که صد سال دیگر باید بنشینند و آثار او را تجزیه و تحلیل کنند و به ارزش او پی ببرند!
این بیان شهید مطهری حاکی از آن است که علامه طباطبایی مختص زمان خود نبوده است، بلکه او شخصیتی ماندگار در عالم اسلام و قرآن است که نام او و تفسیرش همیشه باقی خواهد ماند و آیندگان بیشتر از معارف او بهره مند خواهند شد.
از زمانی که شهید مطهری این سخن را بیان کرده اند حدود ۴۵ سال می گذرد و دقیقاً در این مدت سیر صعودی آشنایی جوامع حوزوی و علمی را با افکار و آرای شخصیت علامه طباطبایی شاهد هستیم و هنوز این ظرفیت کامل نشده است. امیدواریم در سال های آینده تلألؤ تفسیر المیزان و دیگر آثار علمی و سلوک اخلاقی عملی و عرفانی این عالم بزرگ هر چه بیشتر جهانیان و مشتاقان دانش و هدایت را از خرمن معارف گرانسنگ خود مستفیض فرماید.
آثار علمی علامه طباطبایی
علامه طباطبایی یکی از دست پروردگان مکتب اهل بیت (ع) و نمونه های عالی حوزه های علمی شیعی و موجب افتخار برای عالم اسلام و تشیع است. او در مدتی که در نجف اشرف تحصیل کرد از محضر عالمان بزرگی چون حضرات آیات سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی، محمّد حسین غروی اصفهانی (کمپانی)، سید محمّد حجت کوه کمری، سید ابوالقاسم خوانساری و سید علی قاضی طباطبایی کسب فیض کرد و پس از ۱۰ سال به تبریز بازگشت و در روستای شادآباد به زراعت و کشاورزی مشغول شد. البته در این مدت به کار علمی هم مشغول بود و برخی کتب و رساله های علمی ایشان مربوط به همین دوره است. نگارش تفسیر البیان فی الموافقة بین الحدیث و القرآن را آغاز کرد که ناتمام ماند و از اول قرآن تا پایان سوره یونس را در بر می گیرد و به زبان عربی است و توسط ناشران بیروتی چاپ و منتشر شده است.
علامه طباطبایی از سال ۱۳۲۵ به قم مهاجرت کردند و همت اصلی ایشان پر کردن خلاهای موجود در حوزه های علمیه بود که به تشخیص ایشان تفسیر قرآن و دروس فلسفی از جمله نیازهای آن دوران بوده و آنقدر بر این مبنا پیش رفتند که او را احیاگر علوم عقلی و تفسیر قرآن در حوزه های علمیه می دانند.
نگارش تفسیر المیزان در مدت قریب ۲۰ سال همچنین تألیف کتاب های بدایة الحکمه، نهایة الحکمه، اصول فلسفه و روش رئالیسم، شیعه در اسلام، سنن النبی (ص)، حاشیه بر کفایة الاصول و ده‌ها رسالهٔ علمی در موضوعات مختلف از فواید دوران اقامت علامه طباطبایی در قم است.
شاگردان علامه طباطبایی
تربیت شاگردانی عالم و فاضل و مهذّب از ویژگی های برجسته علامه طباطبایی است. کمتر عالمی را می توان یافت که اینقدر شعاع وجودی اش گسترده باشد طوری که بسیاری بزرگان امروزی و دیروزی حوزه های علمیه از شاگردان ایشان محسوب می شوند. نگاهی به اسامی بخشی از آنها این معنا را کامل به اثبات می رساند که عبارتند از: شهید آیت الله مرتضی مطهری، شهید آیت الله سید محمّد حسین بهشتی، شهید محمّد مفتح، شهید سید مصطفی خمینی، شهید محمّد جواد باهنر و حضرات آیات و حجج اسلام آقایان سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، سید عزالدین زنجانی، محمدرضا مهدوی کنی، محمد فاضل لنکرانی، حسن حسن زاده آملی، محمّدتقی مصباح یزدی، سید علی خامنه ای، عبدالله جوادی آملی، حسین نوری همدانی، ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، محمّد یزدی، حسین مظاهری، سیدموشی شبیری زنجانی، سید هاشم رسولی محلاتی، یحیی انصاری، ابراهیم امینی، سید محمّدعلی موحد ابطحی، سیدحسن طاهری خرم آبادی، امام موسی صدر، اکبر هاشمی رفسنجانی، عزیز الله خوشوقت، محمد محمدی گیلانی، عبدالرحیم ربانی شیرازی، محمد صادقی تهرانی، علی قدوسی، سید محمّد ضیاء آبادی، سید عبدالله فاطمی نیا، عباس محفوظی، سید مهدی حسینی روحانی، مجتبی تهرانی، حسین شب زنده دار، سعادت پرور، عبدالعلی فقهی و ده ها شاگرد عالم و ممتاز دیگر از ثمره های وجودی حضرت علامه طباطبایی (رض) در حوزه علمیه محسوب می شوند.
البته پرتو وجود علمی علامه طباطبایی تنها به حوزه های علمی محدود نمی شد؛ بلکه شعاع علمی ایشان، اساتید بزرگ دانشگاه ها و محافل علمی آن روز را هم در بر می گرفت. حضور ۲۰ ساله علامه طباطبایی در مهمترین جلسات علمی فلسفی اساتید دانشگاه های تهران با شرکت پروفسور هانری کربن فیلسوف مشهور فرانسوی که شیفته علامه طباطبایی شده بود و سفرهای متعدد به ایران داشت و از محضر علامه طباطبایی بسیار کسب فیض کرد و حتی آثار ایشان را به غرب و اروپا برد، از جلوات حیات علمی علامه طباطبایی به حساب می آید.
بخشی از گفت‌وگوهای علمی علامه طباطبایی و پروفسور هانری کربن سال ها پیش از انقلاب به همت شهید محمّدجواد باهنر و مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در مجله ای به نام مکتب تشیع به چهار زبان فارسی، عربی، فرانسوی و انگلیسی چاپ و منتشر شده و دیگر آثار و خروجی های این محافل علمی توسط اساتید بزرگ آن روز در داخل و خارج کشور انتشار یافته است.
از همهٔ اینها که بگذریم عشق و ارادت علامه طباطبایی به آستان مقدس حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (ع) عالی و مثال زدنی و داستان های زیادی در این زمینه نقل شده است.