به گزارش روز دوشنبه ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، نانو تعلیقه‌های مغناطیسی، نانوپراکنش‌های سیالی هستند که در آن‌ها فاز جامدی از نانوذرات مغناطیسی تشکیل می‌شود. در نانوتعلیقه مغناطیسی سه جزء وجود دارد: نانوذرات مغناطیسی، محیط پراکنش و پراکنده‌ساز، مواد مغناطیسی به صورت توده یا نانوتعلیقه، به شکل‌های مختلفی در برابر میدان‌های مغناطیسی اعمال‌شده واکنش نشان می‌دهند.
نانوتعلیقه‌های مغناطیسی دارای کاربردهای مهم صنعتی و بهداشتی مانند درز بندهای خلاء، روان‌کننده‌ها، خنک‌کننده‌ها، میرانه‌ها، صابون‌های مغناطیسی، پالایش محیط، تصویربرداری پزشکی، فناوری‌های انتقال دارو، فزون‌گرما درمانی مغناطیسی هستند. برای تامین تقاضاهای بازارهای کاربردی که به سرعت درحال شتاب است، نیاز به ارائه تعاریف جهانی و روش‌های اندازه‌گیری برای مشخصه‌های این تعلیقه‌ها وجود دارد.
صد و سومین اجلاسیه کمیته ملی استانداردهای فناوری نانو به صورت مجازی برگزار شد و استاندارد «فناوری نانو – نانومواد مغناطیسی – قسمت یک: تعیین مشخصات و اندازه‌گیری‌ها برای نانوتعلیقه‌های مغناطیسی» تصویب و آماده انتشار شد.
این استاندارد، به تعیین مشخصات نانوتعلیقه‌های مغناطیسی می‌پردازد و روش‌های اندازه‌گیری این مشخصات را ارائه می‌کند.
منبع مورد استفاده برای تدوین این استاندارد ملی، استاندارد بین‌المللی ایزو به شماره ۱۹۸۰۷ است که در سال ۲۰۱۹ توسط سازمان بین‌المللی استاندارد (ایزو) منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت روشنک شاکری (کارشناس سازمان ملی استاندارد ایران)، به‌عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از دانشگاه‌های کشور، سازمان ملی استاندارد و ستاد توسعه فناوری نانو تدوین شد.