به گزارش روز دوشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه اینترنتی نیوزمدیکال، از زمان شروع همه گیری کرونا در سال ۲۰۱۹، تغییرات زیادی در ویروس کرونا ظاهر شد، مقامات بهداشت عمومی این تغییرات را پیگیری کرده اند. زمانی که مشخص می شود یک گونه جدید مسری تر است یا باعث بروز بیماری شدیدتری می شود یا به طور بالقوه از حمایت واکسن ها فرار می کند، آنها «انواع نگرانی» (VOC) نامیده می شوند و بیماران با دقت بیشتری تحت پیگیری قرار می گیرند.
حال از آغاز همه‌گیری بیماری کرونا، انواع مختلفی از نگرانی‌ها (گونه های مختلف ویروس کرونا) ظاهر شده است. این گونه‌ها به عنوان عامل ایجاد عفونت‌های پیشرو شناخته شده‌اند، یعنی می‌توانند اثرات محافظتی واکسیناسیون یا ایمنی طبیعی ناشی از عفونت را دور بزنند.
آنتی بادی های خنثی کننده ناشی از عفونت طبیعی، پروتئین اسپایک SARS-CoV-۲ را هدف قرار می دهند. واکسن‌های موجود کووید-۱۹ نیز پاسخ آنتی‌بادی خنثی‌کننده‌ای را علیه پروتئین اسپایک القا می‌کنند. این نگرانی های مختلف (گونه های مختلف ویروس کرونا) دارای جهش در نواحی مختلف پروتئین اسپایک هستند.
حال محققان در این مطالعه که در مجله mBio منتشر شده است، آنتی بادی های مختلف اهداکنندگان مبتلا به کرونا را در حدود ۴۹ روز پس از شروع علائم، بررسی کردند. این آنتی بادی های سه حوزه مجزا از پروتیین اسپایک SARS-CoV-۲ را به هم متصل می کنند.
این مطالعه نشان داد که عفونت SARS-CoV-۲ باعث ایجاد ایمنی متقاطع خنثی کننده در برابر گونه های مختلف در گردش ویروس کرونا می شود. به احتمال زیاد، این ویژگی به دلیل آنتی بادی هایی است که مناطق مختلف پروتئین اسپایک را هدف قرار می دهند.
همچنین بر اساس نتایج این مطالعه، آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده مختلف که به مکان‌های خاصی بر روی پروتئین اسپایک متصل می‌شوند باید القا شوند تا در برابر انواع SARS-CoV-۲ محافظت ایجاد کرده و این مانع فرار کردن این ویروس از هر هدف آنتی‌بادی منفرد شود.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد افرادی که در موج اول کرونا در معرض ویروس SARS-CoV-۲ قرار گرفته‌اند، دارای آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده در برابر انواع فعلی کرونا هستند.