آمریکا، کانادا، انگلیس، استرالیا، کانادا، نیوزلند، نروژ و کره جنوبی با ابراز نگران از رفتارهای ارتش میانمار در مناطقی از جمله ساگینگ و ماگوی در بیانیه خود اعلام کردند که گزارش شده است که ارتش میانمار خانه ها، کلیساها و یک یتیم خانه را در روستای تانتلانگ به آتش کشیده و سازمان های بشردوستانه را هدف قرار داده است.
در این بیانیه آمده که گزارش شده است بیش از ۵۱ هزار نفر در نتیجه خشونت های اخیر در این مناطق آواره شده اند.
این کشورها ضمن استقبال از بیانیه اخیر شورای امنیت سازمن ملل مبنی بر درخواست فوری توقف خشونت ها، محافظت از غیر نظامیان و دستیابی کامل و بدون مانع بشردوستانه، خواهان احترام به حقوق بشر و توقف فوری تمامی موارد نقض حقوق بشر و خشونت علیه غیرنظامیان شدند.
این هفت کشور همچنین در بخشی از بیانیه خود از جامعه بین‌المللی خواستند که تمام حمایت‌های عملیاتی از ارتش میانمار و نمایندگان آن مانند انتقال تسلیحات، مواد، تجهیزات دو منظوره و کمک‌های فنی را متوقف کند.
در این بیانیه آمده است: ما جامعه بین‌المللی را تشویق می‌کنیم تا برای جلوگیری از جنایات آینده در میانمار، از جمله از طریق حمایت از عدالت و پاسخگویی در قبال کسانی که مسئول این جنایات هستند، با یکدیگر همکاری کنند.
کشورهای یاد شده با اشاره به مساله مسلمانان روهینگیا در میانمار گفتند که با یادآوری خشونت وحشتناکی که در سال ۲۰۱۷ علیه مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین انجام شد، از نیروهای امنیتی میانمار می‌خواهیم که فورا به خشونت‌ها در سراسر این کشور پایان دهند.
به گزارش ایرنا، میانمار از زمان کودتا تا کنون درگیر تنش و ناآرامی بوده است؛ کودتایی که به یک دهه دموکراسی در این کشور پایان داد. در خشونت‌های ماه‌های اخیر در این کشور بیش از یک هزار و ۲۰۰ تن کشته شده‌اند.
طرح نقشه راه مصوب آ. سه. آن شامل تعهدی به گفت‌وگو با همه طرف‌ها و اجازه دسترسی‌های انسان‌دوستانه و توقف خشونت‌ها بود.
تاریخ طولانی دیکتاتوری نظامی و نقض حقوق بشر در میانمار یکی از مسائل دشوار مورد بحث در اتحادیه آ. سه. آن بوده که وحدت این سازمان و سیاست عدم مداخله را به آزمایش گذاشته است.
میانمار از آغاز کودتا در این کشور با سرکوب مرگبار معترضان، فروپاشی اقتصادی و مهاجرت دسته جمعی پناهجویان رو به رو شده است.
همچنین افزایش گسترش ویروس کرونا در این کشور، سیستم بهداشت را مختل کرده و در ماه‌های گذشته منجر به وقوع فاجعه انسانی در این کشور شده است.
بسیاری از مردم میانمار روهینگیایی‌ها را مهاجرینی غیرقانونی می‌دانند و لذا این مردمان از تبعیض‌هایی که علیه‌شان روا می‌رود در رنج هستند. دولت میانمار با روهینگیایی‌ها همانند مردمانی فاقد ملّیت و بی‌خانمان برخورد می‌کند و به آنها تابعیت نمی‌دهد. روهینگیایی‌ها با محدودیت‌های سفت و سختی مواجه هستند؛ از جمله محدودیت در جابجایی، دسترسی به امکانات پزشکی و آموزشی.
به گفته مقامات بنگلادشی از ماه اوت( مرداد) سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۷۰۰ هزار مسلمان روهینگیا وارد بنگلادش شده اند درحالی که پیش از این حدود ۴۰۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در مناطق مختلف بنگلادش زندگی می کردند.