به گزارش ایرنا، در بازه زمانی سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱ درست زمانی که شیوع ویروس کرونا به یکباره یک وقفه ناگهانی در رشد اقتصاد جهانی ایجاد کرد، شکاف میان غنی و فقیر عمیق‌تر شد.
در بالای این هرم، یک گروه کوچک از میلیاردرها قرار دارند که ۰.۰۰۱ درصد از جمعیت جهان را شامل می‌شوند و در دوران شیوع بیماری کووید-۱۹ شاهد رشد ۱۴ درصدی ثروت خود بودند. در مقابل اما ۱۰۰ میلیون نفر از فقیرترین مردم جهان به فقر شدید رانده شدند. بر اساس یک مطالعه کلان تهیه شده توسط موسسه «آزمایشگاه نابرابری جهانی» (World Inequality Lab) که ال پائیس به آن دسترسی داشته است، در دو سال گذشته، روند تمرکز درآمد و ثروت که از دهه ۸۰ میلادی آغاز شده است، شتاب گرفت. «لوکاس چانسِل» که هدایت این تحقیقات را بر عهده دارد، می‌گوید: ما شاهد جهانی قطبی‌تر هستیم. کووید، پدیده ظهور میلیاردرها را تشدید کرده و فقر بیشتری بر جای گذاشته است.
این موسسه معتبر فرانسوی با استناد به ادله و شواهد اطمینان می‌دهد که با موج سیاست‌های مقررات‌زدایی و خصوصی‌سازی که از دهه ۸۰ تا کنون تشدید شده است، روند نابرابری در درآمد و ثروت برای یکسال دیگر حاکم خواهد بود. در دو دهه اخیر، فاصله میان درآمد نیروی کار و سرمایه ای که ۱۰ درصد از ثروتمندترین و ۵۰ درصد از فقیرترین جمعیت جهان دریافت کرده اند، دو برابر شده است. همچنین تمرکز ثروت به اندازه‌ای نابرابر پیش رفته است که در حال حاضر ۱۰ درصد از قدرتمندترین افراد، سه چهارم از کل ثروت جهان را در اختیار دارند.
شیوع ویروس کرونا اگر چه تمام معادلات و محاسبات و فعالیت‌های جهان را متوقف و یا دست‌کم کاهش داد اما در این مورد کاملا بر عکس؛ کرونا همچون کاتالیزور روند نابرابری در جهان را تسریع کرده است به طوری که شکاف میان اقشار فرادست و فرودست جوامع مختلف در جهان از آغاز قرن بیستم تا کنون هرگز به این میزان نبوده است.
«لوئیس بائولوز» محقق «آزمایشگاه نابرابری جهانی» می‌گوید: نه تنها هیچ تغییری در روند نابرابری که از دهه ۸۰ میلادی آغاز شد، مشاهده نشده است، بلکه این روند در طول سال‌ها حفظ شده است و همانطور که انتظار می‌رفت به ویژه در سال ۲۰۲۰ برجسته تر شد.
به نوشته ال پائیس، جهانی شدن به عنوان فرصتی برای کاهش نابرابری میان کشورها ارائه شد و در واقه هم این اتفاق افتاد؛ چنان که قدرت‌های جدیدی مانند چین، هند یا برزیل رشد کردند، اما نابرابری در بطن ملت‌ها همچنان گسترش می‌یابد و راس هرم همه کشورها را به خود اختصاص داده است.
بر اساس گزارش «آزمایشگاه نابرابری جهانی»، در سرمایه‌داری مدرن، گروه درآمدی یک فرد (خواه متعلق به جمعیت ۵۰ درصدی دهک بالای جوامع ویا دهک پایین ۱۰ درصدی جوامع باشد) بیش از ملیت او در تعیین سطوح نابرابری جهانی اهمیت دارد. به این ترتیب، ۵۱۷ میلیون نفر از شهروندان که در گروه ۱۰ درصد از ثروتمندترین افراد جهان قرار دارند، ۵۲ درصد از ۸۶ تریلیون یورو درآمد جهان و ۷۶ درصد از مجموع عظم ۵۱۰ تریلیون ثروت جهان را در اختیار دارند.
در مقابل اما نیمی از جمعیت جهان با کمبودها مواجه هستند. به طوری که ۵۰ درصد از جمعیت بزرگسال جهان (دو میلیارد و ۵۰۰ میلیون نفر) فقط قادر به تصاحب هشت درصد از درآمد و به زحمت دو درصد از ثروت جهانی هستند.
ال پائیس با اشاره به این نکته در این گزارش که «هر چه یک شهروند ثروتمندتر باشد، ثروت او بیشتر می‌شود» نوشته است: از دهه ۹۰ میلادی، ۰.۰۱ درصد از ثروتمندترین افراد جهان شاهد رشد سالانه پنج درصدی ثروت خود بوده اند. ۰.۰۰۱ درصد از ثروتمندترین‌ها شاهد افزایش ثروت ۵.۹ درصدی و ۰.۰۰۰۰۱ درصد، افزایش حدود ۸.۱ درصدی بوده اند.
بر این اساس، این مطالعه می‌افزاید: اگر نرخ‌های نابرابری دهه‌های گذشته به همین منوال در آینده ادامه پیدا کند، نابرابری جهانی تا سطوح عظیمی رشد خواهد یافت. روند نابرابری در حالی در همه مناطق جهان در حال تکرار است که برخی مناطق از دهه ۱۹۸۰ ملادی تا کنون همچون ایالات متحده، روسیه و هند نسبت به سایر نقاط جهان از جمله اروپا و چین، افزایش بیشتری را در نابرابری‌ها تجربه کرده اند.
روزنامه اسپانیا در ادامه می‌نویس: برای مشاهده همه زخم‌هایی که بیماری همه‌گیر به جا گذاشته است، هنوز زود است اما برخی از آن‌ها در حال حاضر نیز مشهود است. بانک جهانی تخمین زده است که شیوع‌های پی در پی کووید-۱۹، تعداد افرادی که به ویژه در آفریقا و آسیا در فقر شدید به سر می‌برند را ۱۰۰ میلیون نفر افزایش داده و به ۷۱۱ میلیون نفر رسانده است. این در حالی است که تعداد انگشت‌شماری از میلیاردرها (۰.۰۰۱ درصد از این جمعیت) ثروت خود را ۱۴ درصد افزایش داده اند.