به گزارش ایرنا، وقتی راجع به تئاتر بخواهید مطلبی را بنویسید باید سراغ سقزی ها را گرفت و تئاتر را در این شهر تاریخی تعبیر کرد، رابطه تئاتر و سقزی ها دیگر مانند علاقه نیست بلکه همانندی عشقی است که دل کندن از آن برای هر دو سخت و دشوار است.
عشق سقزی ها به تئاتر از سالیان دور نشات گرفته و این شور و هیجان از زمان های گذشته به نسل های بعدی منتقل شده است و امروزه استقبال از تئاتر از هر هنر دیگری در سقز بیشتر و زیباتر شده است، مردم این دیار عشق عمیقی به تئاتر دارند و هر وقت در هر مکانی نمایشی اجرا شود علاقمندان به محل نمایش می روند و عاشقانه به تماشای آن می نشینند.
مگر می شود راجع به تئاتر در مناطق کُردنشین صحبت کرد و یادی از جشنواره تئاتر کُردی سقز نکرد؟ جشنواره ای که مداوم ترین جشنواره برگزار شده در منطقه است، جشنواره که هر ساله از مناطق کُردنشین ایران، عراق، ترکیه و حتی کشورهای اروپایی شرکت کننده داشته است، سقزی ها توانسته اند ۱۶ دوره از این جشنواره بین المللی را برگزار کنند تا بعنوان برندی ارزشمند در سقز به یادگار بماند.
می توان گفت تئاتر و علاقمندانش در سقز ۲ روح در یک جان هستند و با هم پیکر هنر را نقش آرایی می کنند، سقزی ها بیش از هر چیزی بر برگزاری جشنواره های تئاتر مصمم هستند و می خواهند این جشنواره ها بصورت حرفه‌ای و مداوم اجرا شود چون یکی از علاقمندی های شدید این مردم همین تئاتر است.
استان کردستان بعنوان یک استان فرهنگی نامگذاری شده است و بیشترین رخدادهای فرهنگی و هنری در آن برگزار می شود، برگزاری هر ساله جشنواره تئاتر خیابانی مریوان، جشنواره بین المللی تئاتر کُردی سقز، جشنواره تئاتر کردستان و جشنواره طنز دیواندره دال بر این موضوع است.
انتظار ۲ ساله برای دیدن نمایش
شامگاه چهارشنبه اولین اجرای نمایش پینیکیو در آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز به روی صحنه می رفت من هم که برای تماشای این اجرا دعوت بودم هیجان خاصی برای دیدن نمایش داشتم، حوالی ساعت ۶ به محل اجرا در سالن آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز رسیدم.
با اینکه علاقه مندان می دانستند نمایش ساعت ۱۸:۳۰ آغاز می شود ولی خیلی زود در آنجا جمع شدند و در انتظار باز شدن درهای آمفی تئاتر بودند که سریع وارد سالن شوند تا اولین اجرای عمومی بعد از کرونا را ببینند.
وقتی که وارد سالن انتظار و محل فروش بلیط شدم علاقه مندان زیادی را دیدم که داشتند بلیط می خریدند، یکی از نکاتی که خیلی برایم جالب بود حضور بی شمار نوجوانان و جوانان بود خیلی از آنان با دوستانشان به محل اجرا آمده بودند و سراسر از شوق و انرژی بودند.
در همان جا از پسر نوجوانی پرسیدم چقدر به تئاتر علاقه داری و احساس خوبی داری اکنون که اینجا هستی؟ هنوز سوالم تمام نشده بود جواب داد البته که حس خوبی دارم و خوشحالم بعد از ۲ سال دوری و انتظار اجرای نمایش دوستانم را می بینم و امیدوارم کرونا دیگر دست از سرمان بردارد و بیایم نمایش ها را ببینیم.
یکی دیگر از تماشاگران گفت: کرونا بیشترین ضربه را به فعالیت های فرهنگی هنری زد و خیلی از کارهای هنری در این ۲ سال معلق بودند ولی خوشبختانه شرایط مساعد شده و می توانیم تقریبا با خیال راحت بنشینیم و نمایش های هنرمندان خوب شهرمان را از نزدیک ببینیم.
واقعا شور و هیجان میان علاقه مندان موج می زد و هر چند لحظه که به زمان اجرا نزدیک می شدیم تماشاگران بیشتری می آمدند و بلاخره بعد از ۲۰ دقیقه تاخیر به سالن نمایش وارد شدیم، سالن آمفی تئاتر حدود ۳۰۰ نفر ظرفیت داشت و همه صندلی ها رزرو شده بود و جای سوزن انداختن نبود.
پینیکیو به روی صحنه رفت
مردم که بی صبرانه منتظر آمدن بازیگران بروی صحنه بودند ناگهان یکی از عوامل اجرای نمایش به روی صحنه آمد و به تماشاگران گفت: متاسفانه سیستم صوتی آمفی تئاتر بدلیل اینکه ۲ سال هیچ نمایشی در اینجا اجرا نشده از کار افتاده است و تماس گرفتیم تا از بیرون سیستم صوتی و باند صوتی بیاورند ولی پنح دقیقه ای درستش می کنیم تا شرمنده شما نباشیم.
پنج دقیقه یک ساعت شد و بلاخره بعد از یک ساعت و نیم بازیگران با تشویق پر شور علاقه مندان به روی صحنه آمدند و بعد از هر تغییر در صحنه نمایش، مردم مشتاقانه تشویق می کردند.
نمایش پینوکیو ۲ ساعت تمام اجرا شد بیشتر قسمت هایش با طنز همراه بود که باعث آوردن لبخند بر روی لب‌های مردم شده بود، بعد از پایان این نمایش علاقه مندان پر انرژی برای بازیگران و عوامل اجرایی دست می زدند.
نمایش پینوکیو با نویسندگی سامان داروند و کارگردانی علیرضا اسماعیلی ساخته شده و از ۲ گروه تئاتر آناهیتا و نقش آفرینان تشکیل شده بود.
پینوکیو، بازگوی خاطرات کودکی
نمایش پینوکیو خاطرات کودکی را برای خیلی از تماشاگران زنده کرد و یک بار دیگر به تماشای پینوکیو نشستند. دادستان پینوکیو این بار بر روی صحنه اجرا شد و بازیگران آن جوان های این شهر بودند که با عشق و علاقه و بدون هیچ پشتوانه مالی روح جدیدی را به سالن های نمایش سقز بخشیدند.
پینوکیو داستانی جالب و دیدنی بود روزگاری نجار پیری به نام ژپتو آرزو داشت پسری داشته باشد به همین دلیل روزی یک عروسک خیمه شب بازی ساخت و اسمش را پینوکیو گذاشت.
پیرمرد در دلش آرزو می‌کرد که ای کاش این عروسک یک پسر بچه واقعی بود، در همان شب یک پری مهربان به کارگاه نجاری ژپتوی پیر امد و تصمیم گرفت تا آرزوی او را برآورده کند. او با چوبدستی طلایی خود، به عروسک چوبی زد و دستور داد تا آن عروسک جان بگیره و در یک چشم به هم زدن، پینوکیو جان گرفت و بقیه ماجرا که همه ما روزی این داستان را دیدیم و یادمان است پایان این قصه چه بود.
پینوکیو، تلاشی پنج ماهه
کارگردان نمایش پینوکیو در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: نمایش پینوکیو حاصل زحمات پنج ماهه هنرجویان موسسه نقش آفرینان با همکاری گروه تئاتر آناهیتا است که برای اجرای عمومی آماده شد.
علیرضا اسماعیلی با اشاره به اینکه همه بازیگران این نمایش اهل سقز هستند، اضافه کرد: در این نمایش ۲۶ بازیگر نقش ایفا می کنند و حدود ۲۸ نفر نیز عوامل اجرای در بخش های مختلف حضور دارند.
وی به استقبال همیشه خوب مردم سقز از تئاتر و بخصوص پینوکیو اشاره کرد و گفت: قاعدتا عادت دادن مردم به اجراهای غیر از محتوای کمدی، سخت و دشوار است اما خوشبختانه هنرمندان و بازیگران ما در این وادی هم خوب عمل کرده اند.
او افزود: قاعدتا مردم دلتنگ هنر و اجراهای عمومی و کنسرت ها شده اند اما هنوز هم رگه هایی از ترس کرونا در بسیاری از خانواده ها دیده می شود که هنوز برای حضور در سالن محتاط هستند.
ضربه مهلک کرونا به تئاتر
کارگردان سقزی با اشاره به اینکه در ایام کرونا، مستمر مشغول آموزش دوره های بازیگری بصورت حضوری و مجازی بوده‌ام، گفت: همچنین ضبط چند کار خیابانی را از طرف موسسه هنری و حتی در سال ۱۳۹۹ که نمایش "فاصله" منتخب حضور در جشنواره تئاتر مریوان شد به ناچار بصورت مجازی در پارک و آنلاین اجرا کردیم.
وی اضافه کرد: به هر صورت باید اذعان کرد که کرونا تئاتر را متوقف نکرد اما ضربه مهلکی بر اقتصاد تئاتر استان‌ها وارد کرد.
اسماعیلی به حضور تماشاگران در اجراهای نمایش اشاره کرد و گفت: قطعا اجراهای عمومی تئاتر با مخاطب معنا می یابد و کرونا این معنا را گرفت و هنرمندانی که از طریق هنر امرار معاش می کردند بشدت دچار مشکل شدند.
او یادآور شد: هر چند بسته های حمایتی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفت اما کافی و موثر نبود.
اسماعیلی می گوید: قاعدتا مخاطب چون در هنگام تماشای تئاتر با تک تک شخصیت‌های نمایش ارتباط برقرار می کند، پس تجربه تازه و دنیای تازه ای را تجربه می کند و همین برایش لذت بخش است
وی ادامه داد: ضمنا این نمایش ترکیبی از ادبیات، موسیقی، گرافیک، معماری، نقاشی و رقص است که در تئاتر برای مخاطب لذت بخش و سرگرم کننده است.
اجراهای عمومی لازمه بقای تئاتر است
این هنرمند جوان سقزی، استقبال جوانان از تئاتر را خوب عنوان کرد و گفت: هنوز بسیاری از خانواده ها درک نکرده اند که فرزندانشان جدا از درس و تحصیل به هنر نیز همچون نفس کشیدن نیاز دارند.
اسماعیلی با بیان اینکه اجراهای عمومی از سوی متولیان فرهنگی حمایت مادی نمی شود، افزود: اجرای عمومی لازمه بقای تئاتر است.
وی به هزینه های دکور، لباس، موسیقی، تبلیغات، بازیگر و عوامل پشت صحنه این نمایش که کارگردان را با چالش های جدی مالی مواجه می کند اشاره کرد و گفت: حمایت اسپانسرها هم مقطعی است، پس می طلبد متولیان فرهنگ و هنر از این مسله غافل نشوند.
کارگردان نمایش پینوکیو از تمام بازیگران و عوامل نمایش پینوکیو که برای این اجراها زحمت کشیدند همچنین از هیات امنای گروه تئاتر آناهیتا و رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز قدردانی کرد.
نمایش موزیکال و دیدنی پینوکیو به کارگردانی علیرضا اسماعیلی و نویسندگی سامان داروند به مدت ۱۴ روز در سالن آمفی تئاتر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز اجرا می شود.
محمد رشیدی، مازیار مفتیان، مهرداد دلاوری، اسما ماجدی، هدیه اسماعیلی، نوید مرتضایی، شریف شیریان، کیان نوجوان، زانیار سلیمی، سارو ابراهیم زاده، آرینا مفاخری، نگین حسن پور، کامران کریمی، حدیث رشیدی، پرنیان کریمیان، آریسا مرادی، کیان محمد امینی، اوین آقا میری، سەروک مرتضوی، افسانه رمضانی، ماردین خدری، ویدا حسن نژاد و امید صالح زاده در این نمایش ایفای نقش کردند.
سقز با بیش از ۲۲۶ هزار نفر جمعیت دومین شهرستان پر جمعیت استان کردستان است که در ۱۹۰ کیلومتری شمال سنندج مرکز این استان قرار دارد.