به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، سب و لعن از منظر شیعه امامیه و وهابیت به قلم قاسم حریزاوی یک اثر پژوهشی با رویکرد توصیفی، تحلیلی و انتقادی است. امامیه معتقد است آغازگر سب در تاریخ اسلام، معاویةبن ابی‌سفیان بوده است و پس از او، دیگر حاکمان اموی این سنت را ادامه داده و سلفیه وهابی این سیره را در زمان خود احیا کرده‌اند.
نویسنده در پیش گفتار کتاب توضیح داده است: «وهابیت نام فرقه ای انحرافی در میان مسلمانان است که در قرن دوازدهم هجری از سوی محمد بن عبد الوهاب اعلام موجودیت کرد و نه تنها بسیاری از عقاید شیعه را مساوی با کفر و شرک دانست، بلکه به برخی از اعتقادات مشترک میان تمام مسلمانان نیز حمله برده و باور به آنها را مستلزم خروج از دین دانست». آنچه در این نوشتار می آید بررسی برخی شبهات است که از سوی وهابیت نسبت به اعتقادات شیعه مطرح شده است؛ از جمله مهم ترین آنها می توان به اتهام ارتداد صحابه و ناسزاگویی به آنان از سوی شیعه اشاره کرد.
این پژوهش با روش توصیفی، تحلیلی و انتقادی انجام گرفته است. امامیه معتقد است آغازگر سب در تاریخ اسلام، معاویة بن ابی سفیان بوده است و پس از او، دیگر حاکمان اموی این سنت را ادامه داده و سلفیه وهابی این سیره را در زمان خود احیا نموده اند. از دیدگاه شیعه امامیه و با استناد به آیات قرآن و روایات پیامبر (ص) و حضرات معصومین (ع) و واقعیات و گزارش های تاریخی، شبهات و افترائات وهابیت به امامیه در باب سب و لعن صحابه صحت ندارد.
برای خنثی کردن توطئه این گروه در حد توان کوشیده ایم با بهره گیری از منابع شیعه و اهل سنت به این اتهامات مطرح شده پاسخ داده و پرده از دسیسه های شوم آنان برداریم.
وهابیت فرقه ای است که نام اسلام را با خود یدک می کشد و با توجه به امکانات مالی و تبلیغی گسترده، نقش مؤثری در نسبت دادن اتهام سب و لعن صحابه به شیعه ایفا نموده و با نشر کتاب ها و مقالات و با استفاده از سایت اینترنتی و جزوات متعدد و گوناگون بر ضد شیعه امامیه اقدامات زیادی کرده اند.
وهابیت را ابن تیمیه حرانی در قرن هشتم هجری پدید آورد. وی بر اثر افکار انحرافی اش به حکم علمای اهل سنت چهار بار به زندان افتاد و به شدت از سوی بزرگان مذاهب اهل سنت مورد انتقاد قرار گرفت و تکفیر شد.
این مذهب در برهه ای از تاریخ رو به افول و خاموشی گرایید؛ اما پس از مدتی بار دیگر از سوی محمدبن عبدالوهاب تبلیغ شده و رشد و نمو یافت. هدف بانیان و مروجان این مذهب، تفرقه افکنی میان مسلمانان و تکفیر همگان جز پیروان خودشان است.
یکی از دستاویزهای باطل وهابیت که روی آن تکیه بیشتری کرده، سب ولعن صحابه است که به شیعه امامیه نسبت می دهند. لذا باید ببینیم پایه گذار این دشنام کیست، تا گریبان او را بگیریم؛ نه شیعه را که هرگز صحابه ای را سب نکرده و در واقع، دوستدار همه کسانی است که پیامبر را درک کرده اند، جز آنان که از راه حق منحرف شده باشند. البته از کسانی که از پیامبر پیروی نکرده و از راه و مسیر او منحرف شده اند تبری می جویند.
در پژوهش حاضر، به این شبهه وهابیت پاسخ داده و یادآور شده ایم که شبهاتی از این دست نه تنها در عقاید مسلمانان خللی ایجاد نمی کنند، بلکه آنان را نسب به عقیده و باورشان راسخ تر می سازند.»
از دیدگاه شیعه امامیه و با استناد به آیات قرآن و روایات پیامبر(ص) و حضرات معصومین(ع) و واقعیات و گزارشات تاریخی، شبهات و افترائات وهابیت به امامیه در باب سب و لعن صحابه صحت ندارد؛ بنابراین حریزاوی برای خنثی کردن توطئه این گروه در این کتاب کوشیده شده با بهره‌گیری از منابع شیعه و اهل سنت به این اتهامات مطرح شده پاسخ داده شود. باید توجه داشت که بین لعن و سب فرق است. سب در اسلام حرام اعلام شده و در لغت به معنای شتم و دشنام است.
بنابراین نویسنده ابتدا به بررسی جواز یا عدم جواز ابراز بغض و کینه به شکل سب و لعن از دیدگاه اسلام با دلایل نقلی، مانند قرآن و روایات و سیره مسلمانان و همچنین مستندات تاریخی پرداخته و سپس دیدگاه وهابیت در این باره را تبیین و در آخر به نقد و بررسی دیدگاه وهابیت درباره سب و لعن صحابه از سوی شیعه امامیه می پردازد.
قاسم حریزاوی در سال ۱۳۳۳ در منطقه محروم کوت عبدالله اهواز چشم به جهان گشود. وی در خلال تحصیلات دوران دانش آموزی و دانشجویی به مبارزات عقیدتی و سیاسی علیه رژیم ستم شاهی و مکاتب الحادی پرداخت.
در طول سالیان دفاع مقدس به خیل رزمندگان اسلام پیوست و هم زمان تدریس در مراکز تربیت معلم و آموزش عالی و همچنین معلمی در دبیرستان ها را بر عهده داشت. خدمت به مکتب اهل بیت با سال ها مدیریت در عرصه حج الله الاکبر و زائران بیت الله الحرام و عتبات عالیات و نیز پژوهش در کلام امامیه و مبارزه با فرق انحرافی از خدمات وی به شمار می رود. نوشتار حاضر از جمله دغدغه های مولف در حوزه مبارزه با فرقه ضاله وهابیت است.
او در این پژوهش «لعن» را به معنای طرد و دور شدن از خداوند متعال و خوبی‌ها آورده و واژه «سب» را برابر با ناسزای دردناک گرفته است.
در نهایت آنچه از دیدگاه وی در این باره مسلم می‌نماید از این قرار است:
۱- سب و لعن در اسلام، (قرآن، سیره و حدیث) کاملا تفکیک نشده و در مواردی خلط مبحث هم شده؛ چنان‌که قرآن اذعان دارد سب و ناسزا حتی به دشمن بدخواه ممنوع است، اما لعن در نصوص دینی در مواردی مجاز است و عدم جواز آن در قرآن و سنت تصریح شده است.
۲- بنا به عقیده اهل سنت هر مسلمانی که رسول خدا را یک ساعت دیده باشد صحابی آن حضرت شمرده می‌شود و همه صحابه عادل‌اند و مسلمانان می‌توانند معارف و احکام دین را از آنان بگیرند و روایات آنان را بدون دغدغه بپذیرند؛ اما آنچه نظر شیعه را از دیدگاه اهل سنت جدا می‌سازد، این نکته است که درباره‌ی همه‌ی صحابه به یک شیوه نمی‌توان قضاوت کرد و همه آنان را عادل و مومن واقعی شمرد و برای گرفتن معارف دین به همه‌ی آنان اعتماد کرد.
۳- وهابیت و پیشوایان آنان کسانی را که در برابر صحابه‌ی پیامبر (ص) موضع داشته و آنان را سبّ و لعن کنند ملحد و کافر دانسته و در صورت توبه نکردن حکم به قتل آنان می‌دهند. امروزه بسیاری از انفجارها و عملیات‌های انتحاری در کشورهای پاکستان، افغانستان و عراق به همین بهانه صورت گرفته و کشته شدن تعداد زیادی از مسلمانان (شیعه و سنی) را به دنبال دارد؛
۴- از نظر امامیه سب و دشنام به طور کلی عملی غیراخلاقی بوده و جایز نیست. از سویی یک مسلمان چگونه به خود اجازه می‌دهد که به مسلمانی دیگر فحاشی کند و شیعه آگاه که خود را مقید به پیروی از قرآن و سنت پیامبر (ص) و اهل بیت علیهم السلام می‌داند، هرگز زبان خود را به سب و ناسزا آلوده نمی‌کند؛ اما در قرآن کریم بعضی افراد به خاطر داشتن بعضی از صفات و حالات، مورد لعن خدا، رسول؛ ملائکه و مومنان قرار گرفته‌اند؛
۵- وهابیت معتقد است امامیه، صحابه و عشره مبشره را سب و لعن کرده، صحابه را مرتد دانسته و عایشه را هتک حرمت و لعن می‌کند. از دیدگاه شیعه امامیه و با استناد به قرآن، روایات پیامبر (ص) و حضرات معصومین و واقعیات و گزارشات تاریخی، شبهات و افترائات وهابیت به امامیه در باب سب و لعن صحت ندارد. (ص ۱۷ تا ۱۸)
کتاب سب و لعن از منظر شیعه امامیه و وهابیت در ۴ فصل «کلیات»، «مفاهیم»، «تاریخچه امامیه و وهابیت»، «جایگاه لعن و سب در اسلام»، «شبهات وهابیت درباره لعن صحابه و پاسخ از دیدگاه امامیه» در ۲۰۸ صفحه به نگارش در آمده و از سوی چاپ و نشر بین‌الملل منتشر شده است.