به‌گزارش گروه فرهنگی ایرنا از میراث‌آریا، سید عزت‌الله ضرغامی در پیامی به مناسبت ثبت جهانی پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران در شانزدهمین نشست کمیته بین‌الدول حفاظت از میراث‌فرهنگی ناملموس یونسکو اظهار داشت: ثبت جهانی پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران" در شانزدهمین نشست کمیته بین‌الدول حفاظت از میراث‌فرهنگی ناملموس به عنوان هفدهمین میراث جهانی ناملموس کشورمان، کام مردم فرهنگ‌دوست ایران را شیرین کرد.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صناعی دستی در این پیام تصریح کرد: کهن‌دیار ایران‌زمین، میراث‌دار گنجینه‌ای از هنرهای والا و متعالی است که خوشنویسی هم‌چون نگینی درخشان بر تارک آن می‌درخشد، هنری دیرینه و قدسی که ریشه در معنویت و الوهیت دارد و ناب‌ترین پیام‌ها و اندیشه‌های لطیف و پاک و مقدس به واسطه آن ترویج، تبیین و ماندگار شده است.
وی افزود: بی‌شک باید مانایی و پایداری این هنر سنتی را بیش از همه وابسته به تعلق خاطر مردم ایران در طول تاریخ به این هنر و علاقه‌مندی آنان به پاسداری از این هنر دانست.
"برنامه پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران" که به ثبت جهانی رسیده است گزارش این علاقه‌مندی‌ها و تلاش‌های وافر است.
ضرغامی خاطرنشان کرد: این رویداد خجسته را به ملت فرهیخته و هنرپرور ایران اسلامی تبریک و تهنیت می‌گویم و از خداوند متعال استمرار توفیقات فرهنگی و سربلندی نظام جمهوری اسلامی را مسئلت دارم.
به گزارش گروه فرهنگی ایرنا،عصر روز پنجشنبه (۲۵ آذر ۱۴۰۰) در چهارمین روز شانزدهمین نشست کمیته جهانی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس که در مقر یونسکو در پاریس و به صورت آنلاین برگزار شد، پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران مورد بررسی قرار گرفت و به عنوان هفدهمین اثر میراث ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.
پرونده برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران به مجموعه اقداماتی اشاره دارد که طی چند دهه گذشته برای پاسداری از این هنر ایرانی اسلامی در ایران جریان داشته و تداوم دارد. ثبت این پرونده ملی ضمن تایید دستاوردهای فرهنگی نهادهای متولی خوشنویسی ایران اعم از نهادهای دولتی و به ویژه مردم نهاد؛ خوشنویسی ایران را به ثبت در فهرست میراث جهانی ناملموس رسانده است.
آثار ناملموس ایران که جهانی شده‌اند
آیین باستانی و کهن نوروز و ردیف‌های موسیقی سنتی ایران در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸)، آئین پهلوانی و زورخانه‌ای، هنر نمایشی آئینی تعزیه، مهارت فرش‌بافی کاشان، مهارت فرش‌بافی فارس و موسیقی بخشی‌های خراسان شمالی در سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹)، دانش سنتی لنج‌سازی و دریانوردی در خلیج فارس و نقالی، قصه‌گویی اجرایی ایرانی در سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) ، آئین قالی‌شویان مشهد اردهال در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) ، فرهنگ پخت نان لواش و آئین نوروز (با تکمیل پرونده) برای دومین بار در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵)، هنر ساختن و نواختن کمانچه، چوگان، بازی سوار بر اسب همراه با روایت‌گری و موسیقی در سال ۲۰۱۷-(۱۳۹۶) و ساختن و نواختن دو تار ایرانی در سال ۲۰۱۹- (۱۳۹۸ ) و هنر نگارگری (مینیاتور) و آیین زیارت کلیسای تادئوس مقدس ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) شانزده اثری هستند که تاکنون در فهرست میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسیده‌اند و اکنون با ثبت برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران ۲۰۲۱ (۱۴۰۰)، ایران در این فهرست جهانی دارای هفده اثر ثبت شده است.
میراث‌فرهنگی ناملموس به تولیدات و فرایندهای فرهنگی مانند: آیین‌ها، هنرها، ترانه‌ها، آواها و نواها، موسیقی‌ها، رویدادها، مهارت‌ها و توانمندی‌هایی گفته می‌شود که در میان مردم و یا یک قوم در یک منطقه خاص جغرافیایی مرسوم بوده و با گذشت زمان، نسل‌به‌نسل و سینه‌به‌سینه به عنوان گنجینه‌ای ارزشمند به دوران معاصر یک ملت به ارث می‌رسد و همچنان به عنوان یک عنصر و ارزش فرهنگی توسط مردم ترویج، حفاظت و پاسداری می‌شود.
آثار و بناهای تاریخی و باستانی، تولیدات هنرهای سنتی، چشم‌اندازهای طبیعی، بخشی از دارایی‌های فرهنگی، در گروه آثار و محصولات فرهنگی ملموس قرار دارند، که یا در قالب یک محوطه باستانی ثبت و حفاظت می شوند، یا برای نگهداری به عنوان اموال فرهنگی در موزه ها قرار دارند. اما آثار فرهنگی ناملموس شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که اگر چه قابلیت ثبت و ضبط دارند، اما قابلیت ذخیره در یک محل فیزیکی مانند موزه را ندارند و به واسطه ویژگی‌های ذاتی و خاص خود، قابل انتقال، تکرار و تجربه‌کردن هستند.