به گزارش خبرنگار گروه علم و آموزش ایرنا، عبدالله معتمدی روز شنبه در نشست تخصصی وحدت حوزه و دانشگاه که به مناسبت ۲۷ آذر ماه سالروز شهادت دکتر محمد مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد، افزود: وحدت حوزه و دانشگاه از اول پیروزی انقلاب اسلامی مورد توجه امام خمینی(ره) قرار داشت و در فضای عمومی هم مطرح بود.
وی با طرح این سوال که وحدت حوزه و دانشگاه با توجه به اهمیتی که دارد از چه جهتی می تواند محقق شود، اظهار داشت: در این خصوص هر چند کارها در حدی نیست که ما بگویم اتفاقات مهمی در این حوزه افتاده است، اما اقدامات بسیاری انجام شده که باید ارزش گذاری شود چرا که قرار گرفتن حوزه و دانشگاه در کنار یکدیگر می تواند به رشد و بالندگی آنها بیانجامد.
سرپرست دانشگاه علامه‌طباطبائی به تاریخچه تاسیس حوزه های علمیه اشاره و خاطرنشان کرد: حوزه های علمیه تاریخچه بسیار با قدمتی دارند و به عنوان یک مجموعه علمی که کار دینی را انجام می دهد بحث آن فقط مربوط به اسلام نیست بلکه این حوزه ها در سایر ادیان هم وجود داشته اند و اوج حوزه های علمیه ما در زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) رونق جدی یافتند که مقام معظم رهبری از آن دوران به تاریخ ۲۵۰ ساله ای (سرتاسر زندگی ائمه اطهار(ع) در طی ۲۵۰ سال، همانند زندگی یک انسان در طی ۲۵۰ سال با یک هدف و نیت و تاکتیک های مختلف، برای تشکیل حکومت اسلامی است) نام می برند.
معتمدی گفت: در قرن اول و دوم هجری شاهد مکاتب و اندیشه های مهم اسلامی هستیم اما دانشگاه در ایران با تاسیس دارالفنون آغاز شده است.
وی ادامه داد: تاسیس حوزه های علمی به شکل درون زایی و از درون مجامع مذهبی بود اما تاسیس دانشگاه ها از یک برون زایی شکل گرفته است و ما عشقی را که به دانش وجود دارد در حوزه ها بیشتر می بینیم تا دانشگاه ها چون در دانشگاه ها می خواهیم از منافع دانش در زیست اجتماعی استفاده کنیم.
سرپرست دانشگاه علامه‌طباطبائی با یادآوری اینکه در زمان های نه چندان دور نظام شاگرد - معلمی در حوزه ها وجود داشت، خاطرنشان کرد: در آن زمان یک طلبه وقتی وارد حوزه علمیه می شد، همزمان می توانست معلمی کند و به سایرین برخی از دروس و احکام دینی را آموزش دهد.
معتمدی توجه به تذهیب اخلاق و خودسازی طلاب را از ویژگی های حوزه های علمیه نام برد و یادآور شد: بعد از انقلاب اسلامی بحث مدرک گرایی در حوزه ها به وجود آمد که این یک مقدار تمایزها را برهم زد.
وی با بیان اینکه یکی دیگر از ویژگی های نظام آموزشی حوزه های علمیه این بود که مباحث دانش حوزویان با مسایل اجتماعی پیونده می خورد، افزود: این پیوند را در ماه های رمضان، محرم، صفر و ایام تعطیلات تابستانی که طلبه ها به میان مردم می آیند و با زبان مردم با آنها صحبت می کنند، می توان مشاهده کرد.
سرپرست دانشگاه علامه‌طباطبائی ادامه داد: در سال های اخیر نشست های برای ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه برگزار شد که منشاء تولید مطالب فاخری شده است.
در این نشست تخصصی حجت‌الاسلام و المسلمین مجید تلخابی مشاور وزیر علوم در امور حوزه های علمیه و علوم انسانی، جلال دهقانی فیروزآبادی معاون پژوهشی دانشگاه علامه طباطبائی، دکتر نجف لک زایی رییس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، دکتر منصور میراحمدی استاد گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه شهید بهشتی، دکتر حسام‌الدین خلعتبری رییس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبائی، دکتر ابراهیم برزگر استاد گروه آموزشی علوم سیاسی و دکتر عباسعلی رهبر، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی و برخی از اندیشمندان و صاحب نظران حوزه های مختلف علوم سیاسی حضور داشتند.
به گزارش ایرنا، ۲۷ آذرماه، یادآور عروج سرخِ مجاهدی خستگی ناپذیر و عالمی ربانی، آیت اللّه محمد مفتح از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه است.
شهید مفتح اندیشمند فرهیخته و توانمند در ۱۳۰۷ هجری خورشیدی در شهرستان رزن از توابع استان همدان دیده به جهان گشود؛ وی در خانواده ای مذهبی، اهل تقوا و دیانت رشد و پرورش یافت و با اسلام ناب محمدی (ص) آشنا شد.
این شهید والا مقام دروس مقدماتی را در زادگاهش گذراند و سپس به منظور گسترش علم و دانش خویش به شهر قم رفت.این انسان وارسته در آنجا از وجود استادان بزرگی همچون آیات عظام علامه طباطبائی، داماد، حجت و امام خمینی (ره) بهره برد.وی با تلاش و کوشش بسیار موفق به دریافت درجه اجتهاد شد، وی پس از پایان تحصیل، به تدریس در حوزه پرداخت.
این مرد عرصه سیاست در کنار تحصیل در حوزه با ایده گسترش فعالیت دینی و مذهبی خود در سنگر دانشگاه، با حضور در این مکان موفق به گرفتن درجه دکترای فلسفه از دانشگاه تهران شد.
وی به لحاظ رسالتی که بر دوش خویش حس می کرد، با روشنگری دانش پژوهان در سنگر دبیرستان و حوزه، کلاس های خویش را مرکزی برای مبارزه با رژیم قرار داد و در این راه با همیاری شهید محمد حسینی بهشتی به تشکیل انجمن اسلامی دانش آموزان، همت گمارد.
آیت الله مفتح به منظور شناساندن چهره واقعی اسلام، مجمعی به نام «جلسات علمی اسلام شناسی» تشکیل داد. ساواک که از نقش موثر این مجمع در آگاهی بخشی جامعه اطلاع یافته بود، آن را تعطیل کرد.
وی با هدف روشن ساختن مواضع نهضت اسلامی در افشای چهره رژیم پهلوی در شهرهای گوناگون به سخنرانی پرداخت و سخنرانی های افشاگرانه مفتح، بارها سبب دستگیری و تبعید وی شد. این معلم دلسوز را در ۱۳۴۷ هجری خورشیدی به صورت رسمی از آموزش و پرورش اخراج و به جنوب ایران تبعید کردند.
محمد مفتح در سوم آذر ۱۳۵۳ هجری خورشیدی در مسجد جاوید به وسیله ساواک دستگیر و زندانی شد. با آزادی از زندان به مسجد قبا رفت و امامت جماعت این مسجد را بر عهده گرفت.
آیت الله مفتح پس از اقامه نماز عید فطر با تاکید بر رهبری امام خمینی، ۱۶ شهریور ۱۳۵۷ هجری خورشیدی را به عنوان روز تجلیل از شهدای ماه رمضان تعطیل اعلام کرد. مردم مسلمان ایران در این روز راهپیمایی بزرگی علیه رژیم انجام دادندکه زمینه ساز قیام ۱۷ شهریور شد.
پس از پیروزی بزرگ انقلاب اسلامی ایران وی به فعالیت های علمی و فرهنگی خود در شورای انقلاب ادامه داد و برای رسیدن به وحدت حوزه و دانشگاه تمام توان خود را به کار گرفت.
آیت الله مفتح آثار با ارزشی همچون حاشیه بر اسفار ملاصدرا، روش اندیشه، حکمت الهی و نهج البلاغه، آیات اصول اعتقادی قرآن، نقش دانشمندان در پیشرفت علوم اسلامی، ویژگی های زعامت و رهبری و مکتب اخلاقی و تربیتی امام صادق(ع) را از خود به یادگار گذاشته است.
سرانجام در ۲۷ آذر ۱۳۵۸ هجری خورشیدی، دشمنان اسلام و انقلاب وجود گوهربار این بزرگمرد راه آزادی را برنتافتند و هنگام ورود محمد مفتح به دانشکده الهیات دانشگاه تهران، وی را هدف گلوله قرار دادند و به شهادت رساندند.