تهران- ایرنا- رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری سادگی و بی‌تکلفی اشعار مولانا را سبب شکوفایی اشعار وی دانست و گفت: آنچه بیشتر مولانا را بین اقوام ماندگار کرده، روحیه اجتماعی وی بوده است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا مصیب امیری در همایش بزرگداشت مولانا جلال الدین محمد بلخی با عنوان از بلخ تا قونیه، گفت: ایران سرزمینی است که در طول تاریخ پرفراز و نشیب خود همواره حامی و ناجی بسیاری اقوام و یکی از خاستگاه های مهم فرهنگی و سرچشمه بسیاری اندیشه های ناب و یگانه بوده است.

وی افزود: حضور شاعران بزرگی که در قرون متمادی جایگاهی بلند و فرامرزی یافته اند موید این سخن است. آنها با زبان شعر آموزه‌های دینی و فرهنگی را بدون قوم‌گرایی و با هدف وحدت بخشی رواج دادند. مولانا جلال الدین محمد بلخی شاعر بزرگ قرن هفتم به عنوان یکی از این شاعران نامدار در تارک این منظومه قرار دارد.

وی گفت: مولانا با خلق آثاری شگرف و نادر معانی عمیقی از عشق الهی را منتقل کرده است. آثار وی به عنوان یکی از مواریث مشترک ادبی زبان پارسی جایگاه ویژه‌ای نه تنها در فرهنگ و ادب ملل فارسی زبان دارد؛ بلکه جایگاه رفیعی بین غیر مسلمانان دارد و به زبان‌های مختلف ترجمه شده است.

محبوبیت مولانا فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است و در طول قرون گذشته در حوزه ایرانی فرهنگی اقوام گوناگونی تحت تاثیر جهان‌بینی او قرار گرفته اند. مولانا محبت و عشق را بزرگترین هدیه الهی می‌داند و معتقد است با محبت و گسترش آگاهی می‌توان خدایی شد.

امیری گفت: آنچه سبب شکوفایی اشعار مولانا شده سادگی و بی تکلفی کلام است. اگرچه اساس تفکر و اندیشه عالی مولانا بر حکمت فلسفه و عرفان مبتنی است که همواره بین مردم جایگاهی والا داشته است؛ آنچه بیشتر او را در بین اقوام و ملل ماندگار کرد روحیه اجتماعی بود و بر همین اساس آثار او تنوع فرهنگی گسترده ای را نشان می دهد. زبان مردم در امثال و حکم موجود در آثار او دیده می شود و غزلیات شمس تجلی گاه فرهنگ است.

وی افزود: مولانا در مثنوی معنوی از تمثیل برای آموزش به خوبی بهره می گیرد؛ زیرا معتقد است باید به زبان مردم سخن گفت تا مردم به آموختن میل  پیدا کنند. همچنین این اثر ارزشمند مولانا که مجموعه‌ای از اشعار عرفانی است پیام رهایی و وابستگی به همراه دارد. از سوی دیگر پالایش نفس از جمله اهداف مولانا بود و لذا جنبه تربیتی در آثار وی نیز بسیار پررنگ است. از آنجا که حفظ مواریث فرهنگی و پاسداشت و گرامی داشته مفاخر فرهنگی از جمله وظایف پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری است، هم اندیشی ازین دست باعث تقویت گفتمان‌های فرهنگی و موجب دوستی ملل می‌شود که مواریث مشترک دارند.

مولانا به کل جهان متعلق است

رئیس پژوهشکده زبان شناسی، کتب و متون پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری در ادامه این همایش با اشاره به مراسم گرامی داشت مولانا در شهر قونیه گفت: علاقه‌مندان این اندیشمند هر ساله از ۷ تا ۱۷ دسامبر (۱۶ تا ۲۶ آذر) در این شهر مراسم مختلفی برگزار می کنند و عاشقان وی هرساله از سراسر جهان به آن شهر می روند.
 

مژگان اسماعیلی با اشاره به شیوع کرونا در ایران و سراسر جهان گفت: امیدواریم با از بین رفتن این بیماری بتوانیم همایش بین المللی با حضور دانشمندان خارجی برای گرامی داشت حضرت مولانا برگزار کنیم.

اسماعیلی در ادامه به تشریح تاریخ دوره زندگی مولانا پرداخت و گفت: در آن زمان خوارزمشاهیان حاکمان ایران بودند و به دلیل حمله مغول مولانا از بلخ به قونیه مهاجرت کرد.

وی درباره دلایل از بین رفتن خوارزمشاهیان گفت: نبود تصور صحیح و واقعی از دشمن (مغول)، دخالت بی جا، دولت های خارجی، فرسایش ارتش ایران به دلیل جنگ های ۱۰ ساله از جمله موارد سقوط خوارزمشاهیان بوده است.
اسماعیلی با اشاره به دیدار مولانا و شمس گفت: پس از فوت مولانا اندیشه های ایشان نه تنها فراموش نشد، بلکه به سراسر جهان از جمله شبه جزیره هند نیز رسید و کتاب مثنوی به دیگر زبان ها نیز ترجمه و منتشر شد.
وی با تاکید بر این که ادبیات فارسی، خانقاهی و ادبیات عامه کوچه و بازار به پایداری اندیشه های مولانا کمک فراوانی کرد، افزود: آثار مولانا مضامین اخلاقی و عرفانی و هدفش خدایی شدن بود. مولانا کسی متعلق به جهان و جهان شمول است و ایران همواره افتخار می کند که دیگر کشورها برای وی مراسم گرامی داشت برگزار می کند.