به گزارش سه شنبه ایرنا، فراتر از نگرانی‌های گوشه و کنار جهان از شیوع چهره جدید ویروس کرونا به نام اومیکرون به عنوان درد مشترک جهانی و مسائل و دغدغه‌های خاص هر یک از کشورها، شاید نسبت دادن عنوان شادمان‌ترین مردمان جهان به ساکنان شیلی، این کشور ساحلی باریک و بلند آمریکای جنوبی، دست‌کم در حدود ۴۸ ساعت گذشته، ادعای بیراهی نباشد. بصری‌ترین گواه این ادعا، انتشار تصویر «گابریل بوریک» جوان ۳۵ ساله چپگرا حین جشن پیروزی خود در انتخابات ریاست جمهوری شیلی که مارتین بِرنِتی عکاس خبرگزاری فرانسه این لحظه را ثبت کرده است.
پیروزی این رئیس‌جمهوری چپگرا، آغازگر دوره‌ای جدید از حکمرانی نیروهای مترقی همزمان با سد شدن راه جبهه راستگرای افراطی در شیلی خواهد بود. از طرفی، این پیروزی پس از تثبیت قدرت دنیل اورتگا در نیکاراگوئه و روی کارآمدن «سیومارا کاسترو» در هندوراس به منزله کوتاه شدن دست راستگرایان و تقویت قدرت چپ گرایان در پهنه وسیع آمریکای لاتین و کارائیب محسوب می‌شود. تقویت نفوذی که در صورت کاندیداتوری و پیروزی «لولا داسیلوا» در انتخابات سال آینده برزیل، محفل کشورهای چپگرای این منطقه را برجسته تر خواهد کرد.
گابریل بوریک در نخستین اظهارنظرهای خود پس از پیروزی در مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری شیلی و کسب ۵۵.۸۷ درصد آرا، وعده داد که او «رئیس‌جمهوری همه شیلیایی‌ها» خواهد بود اما به نوشته ال پائیس مسیری دشوار برای خروج از بحران سیاسی و نهادی حاکم بر این کشور در راه این رئیس دولت جوان خواهد بود.
به نوشته ال پائیس، بوریک متعهد شده است تا ساختارهای سیاسی راکد این کشور را تجدید کند؛ روندی که بوریک برای تحقق آن هم نیاز به حمایت نمایندگان پارلمان و هم طیف وسیعی از احزاب و جنبش‌ها در جامعه مدنی دارد. بنابراین اینکه شیلی را فراتر از تنها جریانی سیاسی، پیروز این رقابت و این گام تاریخی بدانیم، انگیزه‌ها برای رفع مشکلات ساختاری و نهادی در این کشور باید هدف نهایی هم دموکرات‌های مسیحی و هم چپ رادیکال باشد.
به نوشته این رسانه اسپانیایی، پایان فاجعه بار ریاست جمهوری سباستین پینیِرا به ویژه در مسئله افشای اسناد پاندورا، همزمان با جامعه ای که از شیع بیماری همه‌گیر خسته شده و تحت تاثیر نابرابری کنترل ناپذیری قرار گرفته است، همراه بود. وقایعی که اعتماد عمومی به رهبران را به شدت کاهش داده بود.
با این افق پیش رو، این امکان وجود داشت که انتخابات ریاست جمهوری و زنده شدن دوباره مدل سیاسی دوران آگوستو پینوشه که نقطه آغاز آن، کودتا بود، خود به یک شکاف اجتماعی بزرگتر منجر شود. حال آنکه پیروزی بوریک با مشارکت ۵۵ درصدی شهروندان شیلیایی به عنوان بالاترین میزان مشارک مردم این کشور از سال ۲۰۱۲ و اختیاری شدن حق رای، از بروز این خطر جلوگیری کرد.
به این ترتیب، رهبر سابق اعتراضات دانشجویی، جان تازه‌ای به شیلی و آمریکای لاتین بخشید. ایدئولوژی این رئیس‌جمهوری جوان در جریان اعتراضات سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ در توجه او به مطالبات اجتماعی بخش گسترده ای از جامعه شیلی که برای سال‌ها از مزایای اقتصادی این کشور محروم بودند، شکل گرفت.
به نوشته ال پائیس، بوریک در میان جوانان زیر ۳۰ سال، زنان جامعه و در فقیرترین محله‌های شیلی نفوذ کرده است. برنامه دولت او شامل اقداماتی مانند افزایش مالیات بر ثروتمندترین‌ها و بزرگ ترین شرکت‌ها، پایان دادن به سیستم بازنشستگی فعلی و تحول نظام سلامت با ایده ایجاد یک دولت رفاهی است.
فراتر از حیطه جغرافیایی شیلی، برنامه‌های بوریک از جمله در حوزه تغییرات آب‌وهوایی، دارای تاثیری بالقوه در فراتر از مرزهای شیلی است.
در ماه‌های آینده دو کشور کلیدی منطقه آمریکای لاتین، برزیل و کلمبیا، انتخابات ریاست جمهوری برگزار خواهند کرد و آنچه در شیلی اتفاق افتاد، انگیزه‌ای جدی برای تجدید قوای جبهه چپ و نشان دادن جذابیت ایدئولوژیک این گروه و نفی افراط‌گرایی و همچنین برقراری ارتباط صحیح با نیازهای رای دهندگان محسوب خواهد شد. به این ترتیب، گابریل بوریک، ۱۱ مارس (۲۰ اسفند) به عنوان جوان‌ترین رئیس‌جمهوری تاریخ شیلی به قدرت می‌رسد و دوران جدیدی در سیاست آمریکای لاتین را کلید خواهد زد.