به گزارش روز یکشنبه ایرنا، پایش وضعیت خشکسالی و تنش آبی با استفاده از تصاویر ماهوارهای سنجنده MODIS در آبان ماه ۱۴۰۰ نشان میدهد که برخی از استانهای کشور با تنش آبی مواجه هستند.
در این مطالعه با استفاده از فناوری سنجش از دور و بهکارگیری تصاویر ماهواره ای به بررسی وضعیت پوشش گیاهی از نظر خشکسالی و تنش آبی در سطح کشور پرداخته شده است.
نتایج به دست آمده از شاخص وضعیت پوشش گیاهی در آبان ماه ۱۴۰۰ نسبت به ۲۲ سال گذشته در همین ماه، نشان میدهد که پوشش گیاهی در اغلب استانهای کشور به جز استانهای مازندران، گیلان، خراسان شمالی، بخشهای شمالی آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی و بخش اعظم استان چهارمحال و بختیاری، با تنش مواجه بوده و در وضعیت نامطلوبی قرار دارند.
استان گلستان، اردبیل، شمال خراسان رضوی، کرمانشاه، ایلام، لرستان، همدان، شمال خوزستان، جنوب استان فارس به ترتیب جزو استانهایی هستند که در نقشه تنش آبی آنها با رنگهای قرمز و نارنجی نشان داده شده است. بر اساس رنگها هرچقدر از رنگ قرمز به رنگ سبز پیش برویم، وضعیت از شرایط نامطلوب به سمت شرایط مطلوب حرکت میکند.
«سنجش از دور» سازمان فضایی ایران مدتی قبل نیز با ارائه گزارشی به مقایسه وضعیت رطوبت خاک استانهای کشور در سالهای ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ با استفاده از ماهواره SMOS (یکی از ماهوارههای تشکیلدهنده برنامه سیاره زنده آژانس فضایی اروپا است، پرداخت. هدف این ماهواره ارائه دیدگاههای جدید درباره چرخه آب و اقلیم زمین است) پرداخته است.
این مقایسه نشان میدهد در این سالها با کاهش چشمگیر میزان رطوبت خاک کل کشور مواجه شدهایم.
فناوری سنجش از دور با بکارگیری تصاویر ماهوارهای می تواند میزان رطوبت خاک را اندازه گرفته و نقشه میزان رطوبت خاک را برای کشور یا منطقهای خاص تولید کند.
وضعیت درصد تغییرات رطوبت خاک استانهای کشور در ۲ سال آبی پی در پی (۱۳۹۹-۱۳۹۸ ) و (۱۴۰۰-۱۳۹۹) نشان میدهد، میزان رطوبت خاک در کل کشور در این دوره به میزان ۵۴ درصد کاهش داشته است.
بر اساس این گزارش، کل استانهای کشور در این مدت با کاهش رطوبت خاک مواجه بودهاند. بیشترین میزان کاهش رطوبت خاک در این دوره، مربوط به سه استان هرمزگان، فارس و بوشهر بهترتیب به میزان ۵۱.۵ درصد، ۴۴.۵ درصد و ۴۴.۱۵ درصد است. همچنین کمترین کاهش رطوبت مربوط به اردبیل، یزد و گیلان بهترتیب با ۲۲.۱۵ درصد، ۱۸.۶۹ درصد و ۱۸.۶۳ درصد بوده است.
به گزارش ایرنا، فناوری سنجش از دور از زمره روشهای جمعآوری داده محسوب میشود که در آن کمترین میزان تماس مستقیم با اشیاء و عوارض مورد اندازهگیری را داشته و برخلاف سایر روشها که عوامل انسانی در گردآوری و تفسیر دادههای زمینی نقش دارند، در روش سنجش از دور این وظیفه بر عهده سنجندهها خواهد بود.