روزنامه ایران دوشنبه ششم دی در گزارشی نوشت: با در نظر گرفتن درهم تنیدگی سیاست‌ها و منافع مشترک رژیم صهیونیستی با امریکا فاصله گرفتن این دو در خصوص برجام موضوعی است که توجهات را به خود جلب نموده و پاسخ‌هایی هم به همراه داشته است. از جمله این پاسخ‌ها یافتن علت در تغییر رویکرد دولت‌ها در رژیم صهیونیستی و امریکا بوده است. به‌عبارتی گفته می‌شود که نحوه برخورد دولت‌های متفاوت در رژیم صهیونیستی با برجام، متفاوت و حتی متناقض است! اگر تندروها با برجام مخالفند میانه‌روها از آن حمایت می‌کنند!
حال اگر آنها متناظر خود در امریکا را در رأس قدرت بیابند بدون اختلاف و دودستگی با برجام مخالفت و یا از آن حمایت می‌کنند. هم اکنون نیز هم در امریکا و هم در رژیم صهیونیستی به اصطلاح میانه روها در قدرت هستند و لذا از احیای برجام حمایت می‌کنند! در نگاه اول هرچند این استدلال منطقی به‌نظر می‌رسد، اما با یادآوری خصومت ذاتی، بنیادین و راهبردی رژیم نامشروع صهیونیستی با جمهوری اسلامی ایران، تقلیل موضوع تغییر رفتار این رژیم در قبال برجام به‌علت تغییر دولت‌ها قدری ساده اندیشی است و نیازمند اصلاح و بازاندیشی.
در عمل آنچه به رژیم صهیونیستی هویت بخشیده، ادامه حیات این رژیم در بحران است. به‌عبارتی این رژیم «بحران‌زی» است و در هر آنچه در اطرافش می‌گذرد به‌دنبال بحران و بحران‌سازی است. اگر در جایی به‌دنبال عادی‌سازی بوده نیز آن را زمینه‌ای برای بحرانی دیگر و یا زمینه‌ای برای تنفس یافته است. بر این اساس، رژیم صهیونیستی از برجام به میزانی که ظرفیت بحران‌سازی داشته حمایت و یا با آن مخالفت کرده است.
اگر به دامنه برخورد این رژیم از زمان شکل‌گیری برجام تا کنون توجه شود بخوبی پیداست که به محض مشاهده و کشف استعداد بحران‌سازی در برجام، که مهم‌ترین آن عدم در نظرگرفتن سازوکار مناسب و تضمین عدم خروج بوده، رژیم صهیونیستی از این توافق حمایت کرده و قطعاً در آینده نیز همین مسیر را دنبال خواهد نمود.
در روند مذاکرات وین نیز رژیم صهیونیستی نه از احیای برجام بلکه از احیای استعداد بحران‌سازی در برجام حمایت کرده و آن را به‌طور جدی از امریکا مطالبه می‌کند. حال اگر به اظهارات وزیرخارجه رژیم صهیونیستی در خصوص مذاکرات توجه شود منظور واقعی رژیم صهیونیستی و حمایت مشروطش از برجام نمایان خواهد شد.
وی می‌گوید: «ما با توافق مشکل نداریم. یک توافق خوب، چیز خوبی است. دومین گزینه خوب، این است که توافقی در کار نباشد، اما با تشدید تحریم‌ها، اطمینان حاصل شود که ایران توانایی پیشروی ندارد و سومین و بدترین گزینه، یک توافق بد است.»
در مقابل اما، تیم مذاکره کننده از سوی جمهوری اسلامی ایران به دقت و جدیت درصدد زدودن استعداد و ظرفیت برجام از هرگونه توان بحران‌سازی است. جمهوری اسلامی هم اکنون بخوبی می‌داند که هر توافقی بهتر از عدم توافق نیست و لذا تنها توافقی را دنبال می‌کند که استعداد بحران‌سازی در آینده نداشته باشد. توافق پایدار، با ثبات و آرامش بخش آن چیزی است که می‌تواند رفاه کشور و آرامش و ثبات در منطقه را به‌همراه داشته باشد و این توافق در دستور کار دولت سیزدهم و تیم مذاکره کننده است. در این مسیر قطعاً خواب رژیم صهیونیستی دوباره تعبیر نخواهد شد.