به گزارش روز چهارشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری ساینس، حدود ۹۰ درصد از بیمارانی که تحت عمل جراحی باز شکم و لگن قرار می‌گیرند، دچار بافت اسکار یا چسبندگی می‌شوند. چسبندگی نیز نوعی اسکار درونی است که بین بافت‌ها و ارگان‌ها قرار می‌گیرد و معمولا ناشی از آسیب حین جراحی است. در روش‌های جراحی کم‌تهاجمی مانند لاپاراسکوپی نیز ممکن است شدت چسبندگی کاهش یابد، ولی بافت اسکار همچنان شکل می‌گیرد.
پاسخ سلولی به آسیب، منجر به سیل عظیمی از مولکول‌ها به محل آسیب است تا بافت ترمیم شود. مشکل آنجاست که مولکول‌ها بسیار سریع عمل می‌کنند و معمولا زخم را به بافت سالم متصل می‌کنند که بسته به محل آسیب می‌تواند منجر به ایجاد درد مزمن، انسداد روده و حتی مرگ شود.
محققان دانشگاه پزشکی جنوبی در چین برای حل این مشکل موفق به توسعه یک هیدروژل تزریقی شده‌اند که می‌تواند زخم را بدون چسبیدن به بافت ترمیم کند و از چسبندگی بعد از عمل جراحی جلوگیری می‌کند.
بسیاری از هیدروژل‌های توسعه یافته با الهام از صدف‌ها و حیوانات دریایی طراحی شده‌اند که قدرت چسبندگی بالایی دارند. هیدروژل ها مانند چسب های دوطرفه هستند که می‌توانند به بافت مرطوب متصل شوند. مشکل هیدروژل‌های دوطرفه این است که می‌توانند خطر چسبندگی پس از عمل جراحی را افزایش دهند. محققان چینی برای حل این مشکل هیدروژل‌های نامتقارنی طراحی کرده‌اند که فقط یک طرف آنان خاصیت چسبندگی دارد. از طرفی قابل تزریق هستند.
این هیدروژل HAD نام دارد و قابل تزریق است. وجهی از هیدروژل را که با زخم تماس ندارد، به مدت ۳ تا ۵ ثانیه در معرض نور ماوراء بنفش قرار می‌دهند تا خشک شود و به بافت نچسبد. نتایج آزمایش‌های اولیه این چسب در موش‌ها و خرگوش‌ها موفقیت آمیز گزارش شده و با کاهش التهاب، هیچ نشانی از چسبندگی مشاهده نشده است.
نتایج این مطالعه در نشریه Advanced Functional Materials منتشر شده است.