رفتن و برگشتنت زمین تا آسمان فرق دارد.روزی که رفتی را یادت هست؟ وسط تابستان ۱۳۶۱ رفتی و حالا چله زمستان آخر قرن برگشته ای.
یادت هست وقت رفتن، هوا گرم بود و مادر نگران گرمازدگی، گرسنگی و تشنگی ات بود و تو و دوستانت خوشحال از فتح خرمشهر می خواستید بروید کار را یکسره کنید؟
یادت هست تو موقع رفتن فقط ۱۷ سالت بود اما لباس امدادگری پوشیدی و راهی یکی از بزرگترین جنگهای قرن شدی؟ می دانی حالا هیچ ۱۷ ساله ای را به قلب حادثه های بزرگ نمی فرستند؟ تو خیلی بزرگ بودی. اصلا آن روزی که تو رفتی از ۱۷ ساله ها هر کاری بر می آمد. می توانستند تا قطره آخر جانشان از خاک کشورشان دفاع کنند.آن زمان همه ۱۷ ساله ها بزرگ بودند.
راستی آن عملیات آخرت را یادت هست؟ خبرها را شنیدی؟ دلم نمی خواهد از عملیات رمضان برایت بگویم. از آن گرمای طاقت فرسای شلمچه و زمین ناهموار و همه اتفاقاتی که باعث شد هم تو را از دست بدهیم و هم عملیات شکست بخورد.
اما همه چیز همانطور نماند.حالا ۳۹ سال گذشته و جنگ خیلی وقت است تمام شده است. همه چیز این دنیا عوض شده است اما نگران نباش همه این تغییرات و این همه سال فاصله نه تنها باعث نشده که فراموش شوی که حتی عزیزتر هم شده ای و نمی دانی چقدر همه بی تاب و بی قرار دیدنت هستند.
خوش آمدی برادر. هرچند هنوز هم نمی دانم تو چرا برای آمدن اینقدر دست دست کردی!
می دانی که مادر و پدرت نمی توانند به استقبالت بیایند؟ اما عوضش خیلی ها امروز و امشب دورو برت هستند.
خبر آمدنت که رسید، مردم روستا، اول روی قبر پدر و مادرت رفتند و خبرشان کردند حالا همه می دانند تو آمده ای. بگذار خیالت را راحت کنم؛ مادران داغدیده این خاک، پسران تازه تفحص شده را چون فرزند خودشان عزیز می دارند و حالا همه مادران دمچنار و یاسوج مادر تو هستند.
دیر آمده ای اما قدم روی چشمان ما گذاشته ای. کاش روزی برسد که همه ۵۸ رفیقت که پیکرشان نیامده نیز بازگردند تا انتظارها به پایان برسد.
پیکر شهید قربانعلی عادل نژاد و ۲ شهید گمنام پس از ۳۹ سال امروز به یاسوج برگشت و پس از استقبال به ساختمان کنگره شهدا، محل اعزام رزمندگان کهگیلویه و بویراحمدی به جبهه های غرب و جنوب منتقل می شود.
پیکر شهدای گمنام به باشت و گچساران منتقل می شود و روز چهارشنبه پیکر شهدای گمنام در لوداب و پیکر شهید عادل نژاد در گلزار شهدای یاسوج به خاک سپرده می شوند.