پاره‌ای از تعابیر هستند که به دلیل گستره معنایی و شیوایی که دارند، پای از جهانِ زبانی خود بیرون می‌گذارند و در هر ساحت دیگری، همان معنایی را متبادر می‌کنند که دارند. شهید سردار سپهبد قاسم سلیمانی یکی از بندگان خاص خدا بود که هم زیستنش خاص بود و هم پروازش. او مصداقی از «یُدرَک و لا یُوصَف» و «سَهل و مُمتَنِع» بود؛ اما همه ابعاد وجودی‌اش به توصیف درنمی‌آمد و در عین سادگی، زلال بود؛ مثل نسیم می‌وزید و همه جا اثری از او بود و همزمان در سفر و حضر.
به گاه خطر، در خط مقدم جبهه‌های جانبازی و شهادت، رهبر میدان بود و راهبر همرزمان. همزمان نیز می‌شد همان روزها او را دید که از سر تکلیفی دیگر، در گوشه‌ای از خاک کشور، در مراسم سوگواری، در مسجدی، خانه‌ای، مصلایی، جایی، حاضر بود برای تسلای خاطر بازماندگان و داغ‌دیدگان یا در تکیه و هیئتی، در سوگ سالار شهیدان، به سینه می‌کوفت و اشک می‌ریخت.
قهر و لطفش، توأمان بود؛ قهر با دشمنان و متجاوزان و لطف با دوستان و همراهان و ارادت به پیشگامان جبهه و جنگ در ارتش مردمی و سپاه مخلص. دستی بر سلاح داشت برای ادب کردن دشمن، و دستی به رحمت گشوده داشت برای نوازش و در آغوش گرفتن کودکانی که زود طعم درد و داغ یتیمی را چشیده بودند.
نفسِ حضورش در منزل هر یک از شهیدان، اسباب امنیت و آرامش خاطر را برای میزبان و میزبانانی از خانواده‌های شهیدان به ارمغان می‌آورد و در عین حال، با حضور در جمع رزمندگان و خانواده شهیدانی از ارتش و سپاه منادی وحدت این دو بازوی انقلاب و امام (ره) بود.
مشورت گرفتن و مشارکت ارتش در مبارزه با داعش، فضل تقدمش متعلق به سردار شهید سلیمانی بود که در جای خود با اذن فرمانده معظم کل قوا، امام خامنه‌ای عزیز از این همدلی و همراهی خواهیم گفت و همچنین ائتلاف و اتحاد مقدسی که در منطقه ایجاد و تقویت شد.
ما نیز امروز مدیون شهیدان عزیزی چون حاج قاسم سلیمانی، صیاد شیرازی، فلاحی، همت و همه منادیان وحدت ارتش و سپاه و قوای مسلح کشوریم و تکلیف داریم که مسیر روشن شهدا را برای حفظ استقلال، تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی ادامه دهیم.
منبع: دفاع پرس