به گزارش روز پنجشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از ساینس، این ماده زیستی جدید دارای دو سطح متفاوت است که یک سطح آن به تاندون‌ها می‌چسبد و سطح دیگر آن روی بافت‌های اطراف سُر می‌خورد. همچنین این ماده قابلیت آزادسازی داروها در محل آسیب را دارد.
برای تولید این ماده که Janus Tough Adhesives (JTAs) نام دارد، از یک هیدروژل چسبناک جراحی استفاده شد که چند سال قبل با الهام از مخاط نوعی حلزون، توسط محققان تولید شده است. این هیدروژل دارای سطحی است که پوشیده از کیتوسان بوده و با چسبیدن به تاندون، دوبخش پاره شده آن را در کنار یکدیگر نگه می‌دارد. سطح دیگر این ماده از ویژگی‌های عادی هیدروژل برای سرخوردن روی سطح سایر بافت‌ها در زمان حرکت بهره می‌برد.
در آزمایشات اولیه این ماده زیستی روی خوک‌ها و موش‌ها مشخص شد این ماده در مقایسه با سایر مواد مورد استفاده برای ترمیم تاندون‌ها با قدرت بیشتر و به صورت غیرتهاجمی به آن‌ها می‌چسبد. در آزمایش این ماده روی بافت انسان نیز نتایج مشابهی به دست آمد. همچنین مشخص شد این ماده موجب افزایش ۲۵ درصد سرعت ترمیم بافت تاندون می‌شود.
تاندون مجموعه‌ای از کلاژن و رشته های الاستین و رابط بین عضله و استخوان است. آسیب تاندون یک عارضه جدی به ویژه در ورزشکاران است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.