به گزارش روز چهارشنبه روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گیلان، ولی جهانی در این باره افزود: تصنیف پرآوازه میرزا کوچک خان از جمله آثار برجسته فرهنگی اجتماعی استان گیلان به شمار می‌رود و سالیان طولانی در بین نسل‌های مختلف عامه مردم زمزمه می شود.
وی اظهار داشت: بر اساس مطالعات انجام شده در طی مراحل تشکیل پرونده، قدمت این تصنیف حدود یکصد سال تخمین زده شد اما سراینده واقعی آن مشخص نیست زیرا در منابع مختلف سرایش آن به افرادی نسبت داده شد که مدرک مستدلی برای اثبات آن موجود نیست.
جهانی افزود: این تصنیف نخستین بار به صورت مکتوب در کتاب «سردار جنگل» اثر مرحوم ابراهیم فخرایی در سال ۱۳۴۴ اشاره شده است و یکی از دلایل ماندگاری این سروده را، می‌توان استفاده از آن در تیتراژ پایانی سریال «میرزا کوچک خان» در سال ۱۳۶۶ به کارگردانی بهروز افخمی، آهنگسازی محمد میرزمانی و صدای استاد پیشکوست موسیقی فولکرویک گیلان ناصر مسعودی برشمرد.
معاون میراث‌فرهنگی گیلان با اشاره به جایگاه موسیقی فولکلوریک در بین مردم گیلان تصریح کرد: به طور کلی ترانه‌های بومی- محلی همواره جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ و هنر مردم گیلان داشته و بیان استبداد، ظلم و ستم شرایط سخت حاکم بر جامعه گیلان در آن دوره زمانی یکی از ویژگی‌های اصلی ترانه میرزا کوچک‌خان به شمار می‌رود.
جهانی گفت: پرونده ثبت تصنیف میرزا کوچک خان به تأیید اعضای کمیته ثبت میراث ناملموس استان گیلان رسید و به زودی پس از طرح در شورای ثبت کشور مورد بررسی و داوری این کمیته به منظور ثبت در فهرست آثار ملی قرار خواهد گرفت.
میرزا یونس مشهور به میرزاکوچک خان جنگلی ، با راه اندازی جنبش جنگل و رهبری آن، یکی از مردمی ترین نهضت های محلی ایران را با هدف کسب استقلال ، آزادی و سربلندی ایران ایجاد کرد.
میرزا کوچک جنگلی پس از چندین سال مبارزه و جنگ و گریز علیه نظام مستبد شاهنشاهی و ایادی بیگانه اش ، با تعداد اندکی از یاران خود برای جمع آوری قوا به طرف خلخال حرکت کرد که در کوه های تالش در برف و بوران گرفتار و به شهادت رسید.
با شهادت میرزا کوچک خان در یازدهم آذرماه سال ۱۳۰۰ هجری خورشیدی (سوم ربیع الثانی ۱۳۴۰ ق) نهضت جنگل به نقطه پایان خود رسید.